Tekst tweede luitenant Bianca Brasser
Foto korporaal Jasper Verolme
Slaapdeprivatie en eten uit blik
Een ver-van-haar-bed-show, zo omschrijft de 25-jarige analist Amber Barkel Defensie. Maar ook als een organisatie waarop iedereen moet kunnen rekenen. Samen met 24 andere ambtenaren dook zij 2 dagen lang in de wereld van de Landmacht. Niet door boeken te lezen, maar door zelf te ervaren. Ze verruilde haar bureau op het ministerie van Veiligheid en Justitie voor een bivak bij de School Luchtmobiel. De Defensiekrant keek 32 uur met haar mee.
Bivak 2-daagse
Het 2-daagse bivak is een project van Commandant der Strijdkrachten (CDS) generaal Tom Middendorp. Doel is jongeren laten zien waar Defensie voor staat. Vorige jaar waren het jonge politici die op bivak gingen, dit jaar kregen ambtenaren de uitnodiging. Generaal Middendorp: “Deze ambtenaren worden in de toekomst wellicht betrokken bij beleid maken. Ook werken wij steeds meer samen met andere ministeries. Het is belangrijk dat deze medewerkers een kijkje in onze wereld krijgen om te beseffen wat er bij komt kijken om te dienen.”
9.00 uur:
“Wat u kunt verwachten? Slaapdeprivatie. Voor wie die term niet kent: slaaponthouding.” De instructeurs heten de ambtenaren hartelijk welkom in een roestige loods van de School Luchtmobiel. Amber, nu nog in spijkerbroek en zwart-wit-geruite blouse glimlacht. “Het is begonnen”, fluistert ze na de toespraak. “Geen idee wat komen gaat. Maar dat hoort bij Defensie he? Afwachten.” 10.10 uur:
25 klapstoeltjes staan schots en scheef opgesteld, erop zitten de ambtenaren in afwachting van wat komen gaat. “Kijk eens hoe u er bij zit. Dat kan strakker. Discipline.” Aan het woord een van de hoogste militairen, luitenant-generaal Leo Beulen, commandant van de landmacht. Hij praat de 15 mannen en 10 vrouwen bij over de actuele status van zijn organisatie, de impact van de bezuinigingen en het belang van innoveren. 12.15 uur:
“Sieraden af, haren vast, overall aan. U heeft 5 minuten.” Amber spurt de boogtent in. Met nog 1 minuut op de klok is zij als eerste omgekleed. Haar bivakgenoten volgen later. “Hoe lang heeft u er over gedaan?”, vraagt de instructeur. 8 minuten, blijkt het antwoord. “Niet goed, is over. Over 5 minuten staat u hier weer in burger.” 17.00 uur:
Tijdlessen zijn geleerd, het tentenkamp is ingericht, een les leiderschap achter de rug en de honger dient zich aan. Tijd voor het WOL-pakket (warm, ontbijt, lunch). De komende 24 uur moeten de ambtenaren het met de inhoud van deze zak doen. Havermoutpap of vruchtenmuesli voor de volgende dag als ontbijt en kaakjes voor lunch. Maar eerst avondeten. Amber heeft het blik chili con carne te pakken, speciaal voor deze bivak al opgewarmd door de instructeurs. “Ach het is eten”, zegt ze als de eerste hap achter de kiezen is. “Voedingsstoffen. Het is weg te krijgen.” 18.00 uur:
Oefenwapen aan de kant, Amber tuurt door een echte Colt. Laden, bijladen, ontladen, in vogelvlucht komen alle wapenhandelingen voorbij. Net als de verschillende schiethoudingen. “Dit is echt heel zwaar”, zucht ze bij het staande schieten. “Dat heb je niet door als je op de grond ligt. Nu beginnen mijn armen meteen te trillen. Je zult dit wapen maar de hele dag moeten meesjouwen.” 20.30 uur:
Lichtflitsen, rook, stoffig zand, een loeiend alarm. Chaos. De ambtenaren, die de rol van medic vertolken, bevinden zich in het Skills Lab. De plek waar zojuist een aanval was, zo luidt het scenario. Er zijn gewonden. De vraag is waar en hoeveel. “Heftig”, vindt Amber na afloop. “Echt heftig. Er gebeurt zoveel, je ziet een slachtoffer, denkt shit en nu? Je wilt helpen, maar ben je veilig? Zoveel dingen om rekening mee te houden. Bizar wat dit met je doet.” 22.45 uur:
Marshmallows roosteren bij het kampvuur. Niet zoals echte militairen dat doen, maar het moet ook een beetje leuk blijven, is de gedachte van de organisatoren. Een Libanonveteraan, een militair-arts en een brigadegeneraal vertellen de jongeren over hun ervaringen bij Defensie. 06.15 uur:
Ze ligt er net weer 10 minuten in na het wachtlopen. “U heeft 5 minuten om op te staan, tijd om de bloedsomloop op gang te brengen”, roept de instructeur. Ochtendgym. Opdrukken, rekken, strekken, jumping jacks, dribbelen. Het belooft een actief dagje te worden. 08.30 uur:
Zo'n 20 meter boven de grond zet Amber wiebelig een voet op de evenwichtsbalk bovenaan de klimtoren. “Nee, nee, nee”, is haar reactie als de instructeur haar opdraagt zich op de balk op te drukken. Voorzichtig brengt ze haar handen naar de balk. Voeten naar achteren en daar gaat ze. Haar eerste push-up zo hoog boven de grond. “Spanningslevel? Tot hier”, lacht ze als ze weer beneden staat. Met haar handen maakt ze een gebaar tot ver boven haar hoofd. 09.45 uur:
Een kleine 24 uur loopt Amber nu met een oefenwapen rond. En nu mag ze dan eindelijk schieten. In de simulator, maar de ervaring is er niet minder om. “Dit is gewoon vet om te doen.” 13.45 uur:
Kruipen, rennen, klimmen en hangen. Het zweet gutst over Ambers gezicht op de hindernisbaan. En dat onder toeziend oog van de hoogste militair aanwezig: Commandant der Strijdkrachten generaal Tom Middendorp. “Ik moet er niet aan denken dit met bepakking te moeten doen”, zucht Amber. “Echt respect voor militairen die dat wel kunnen.” 14.45 uur:
“Kom op jongens hangen!” Na de hindernisbaan met obstakels is het de beurt aan de touwhindernisbaan. “Hier hangt u dan als een trosje ambtenaren. Kin omhoog naar het touw, kom op, dat is 1. Niet iedereen doet mee, dus we beginnen weer bij 0.” Een heel klein stukje vorming hoopt sportinstructeur Frank met deze les mee te geven, vertelt hij. “Dit is een rotopdracht voor ze. Verbaal geweld hoort soms bij het militaire leven. Wij leren, trainen en vormen.” 18.00 uur:
Slaapzak en overall zijn ingeleverd, reacties besproken, gevoelens gedeeld en een Indisch buffet is samen met de CDS verorbert. Het zit er op. 25 ambtenaren zijn heel wat eerste ervaringen rijker. “2 leerzame dagen”, concludeert Amber. “Veel geleerd over Defensie, maar ook over mijn eigen kunnen.”
