Ruben is weer een waterrat

Zwemploeg Invictus Games helpt scholier over angst heen

Het is me een verhaal, dat van de 10-jarige Ruben uit Ede, een sportieve jongen die zwom en aan de Israëlische verdedigingskunst Krav Maga deed. Door een bizar incident op het schoolplein en de daarop volgende Wet van Murphy durfde hij bijna 3 jaar lang niet meer te zwemmen. Een bezoekje aan de open dag van het Militair Revalidatiecentrum een paar weken terug én de inzet van de zwemploeg voor de Invictus Games brachten daar verandering in.

Is het nodig een sportploeg in te zetten voor een scholier uit groep 6 in het basisonderwijs, die niet durft te zwemmen? Dat zou kloppen als Ruben niet door een simpele valpartij op het schoolplein uiteindelijk visueel gehandicapt was geraakt. Waarschijnlijk wil hij dat zelf niet zo noemen, want de opvallend volwassen jongen praat er luchtig over. “Toen ik viel, kwam er een tak in mijn oog waardoor er een kras op mijn hoornvlies zat. Ik kreeg veel medicijnen en oogdruppels, maar die hielpen niet. Het werd steeds erger. Ik kon geen licht meer verdragen.”

Genoeg

5 operaties, waaronder een hoornvliestransplantatie, boden ook geen oplossing. De pijn in zijn beschadigde oog werd intussen zo erg, dat Ruben zelf besloot dat het genoeg was. “Ik heb heel bewust voor een oogamputatie gekozen. Ik wilde van de pijn af.”

Aanvankelijk zag het ziekenhuis dat niet zitten in verband met de jonge leeftijd van de patiënt. “We hebben toen een second opinion aangevraagd bij een arts in Amerika”, vertelt moeder Nanda. “De ondraaglijke zenuwpijn in het zwaar beschadigde oog zou altijd blijven. De Amerikaanse specialist steunde daarmee Ruben in zijn wens.” Uiteindelijk besloten de artsen in Nederland om de amputatie toch uit te voeren.

Geslaagd

Tussen de bedrijven door haalde Ruben nog wel even zijn zwemdiploma A. “Als de hoornvliestransplantatie was gelukt, had ik waarschijnlijk nooit meer mogen afzwemmen. Nu had ik 3 weken om het te halen. De zwemleraar dacht dat het nooit zou lukken, maar ik ben geslaagd.”

Genieten van dit papiertje kon Ruben echter niet. De amputatie beschadigde ook zijn zelfvertrouwen, waardoor hij niet meer het water in durfde. Zelfs douchen was de eerste weken te veel. “Ik was bang een infectie op te lopen of dat het oog eruit zou vallen. Dan had iedereen moeten duiken om 'm terug te vinden. En met een duikbril op zwemmen leek me stom.”

Rolstoel

Dik 2 jaar lang meed Ruben dus zwembad, zee of waterplas. “We hebben nog geprobeerd hem over te halen met een paar dagen Center Parcs en een golfslagbad. Maar hij was er echt klaar mee”, vertelt vader Eric.

Tot de Invictusploeg een 'reddingsboei' uitwierp. Via een kennis belandde de scholier op de open sportdag van het Militair Revalidatie Centrum. “Ik had mijn zwembroek wel bij me, maar heb eigenlijk alleen maar naar het rolstoelbasketbal gekeken en in een rolstoel meegedaan. Ook heb ik geschoten met pijl en boog. Toen zei één van atleten dat ik een keer met de zwemploeg moest komen meetrainen. Nou, dat durfde ik wel, want 2 van die zwemmers voor de Invictus Games hebben ook een oogamputatie gehad.”

Grenzen verleggen

Die zwemmers zijn kapitein Rahmon Zondervan – actief als militair fysiotherapeut op Schiphol – en Rick Torenstra. Beiden komen van 23 tot 30 september uit tijdens de Invictus Games in Toronto. “Het initiatief om Ruben uit te nodigen, kwam van Sebastiaan van Nieuwenhuijzen”, benadrukt Rahmon. “Hij heeft uiteindelijk de link tussen Ruben en de zwemmers gelegd. Maar de hele zwemploeg, inclusief instructeurs, hebben hem over de streep getrokken. Het ging uiteindelijk zo gemakkelijk, waardoor we zijn grenzen steeds verder konden verleggen. Dat je dit kunt doen voor zo’n jochie, is voor ons als team een geweldige bonus. Hij heeft zichzelf overwonnen en dat is precies waar Invictus voor staat.”

Ruben, een ongewone gewone jongen van 10 jaar. Met een droom van een jongen van 10 jaar. Wat hij later wil worden? Jawel: agent en dan het liefst met een politiehond.