Tekst Evert Brouwer
Foto Herman Zonderland

Bezoekers Veteranendag aan het woord

Het weer werkte mee bij de 10de Nederlandse Veteranendag. Het publiek stond bij het defilé op de Kneuterdijk soms wel 5 rijen dik. Wat beweegt ‘de gewone Nederlander’ om op de vrije zaterdag naar jonge, minder jonge en oude militairen en voertuigen te kijken? Een portret in selfies.

x
Wil van den Boogaard: “Ik heb tijdens mijn dienstplicht in Libanon gezeten met 43 Pantserinfanteriebataljon. Ik heb me er daarna nooit meer mee bezig gehouden. Ook geen reünies bezocht. Ik denk dat de aandacht voor deze 10e Veteranendag iets heeft losgemaakt."
x
Peter, Ageeth, Jamie (9) en Kaja (6) van Holstein: “Wij zijn echt voor de 10de keer hier, de kinderen natuurlijk minder vaak. Ageeth is in feite de aanjager. We staan hier eigenlijk voor haar opa die heeft moeten onderduiken in de Tweede Wereldoorlog. Het is onze manier om al die mensen die voor onze vrijheid zorgen te bedanken.
x
P.A. Hoogendoorn: “Als Hagenees probeer ik met mijn vrouw alle evenementen in Den Haag mee te beleven. Dus ook altijd de Veteranendag. We gaan niet naar de Open Dagen, dat vinden we te ver. Ik ben van de lichting 56-6 en heb bij de Luchtdoelartillerie in Ossendrecht en op Kamp Zeist gediend. De interesse voor Defensie is altijd gebleven. We hebben beiden ook heel veel waardering voor wat onze militairen nu waar ook ter wereld doen voor ons land.”
x
Wilma van Huit-Meijers en Rob van Huit: “Wij komen speciaal uit Arnhem om hier te staan voor mijn vader. Hij zat bij de Marine Luchtvaart Dienst en heeft in Nieuw-Guinea gevlogen met de Catelina. We herdenken hem dus een beetje. Mijn man komt trouwens ook uit een familie met een militaire achtergrond. We hebben er dus wel wat mee.”
x
Tristan van Rietschoten: “Ik ga na het VMBO naar de opleiding Veiligheid en Vakmanschap. Daarna wil ik bij de Koninklijke Marechaussee, dat is van heel jongs af aan mijn wens. Ik heb altijd een camouflagebroek aan en legerkisten. Daar krijg ik wel veel vervelende opmerkingen over op school, maar die negeer ik. Het mooiste van dit defilé vind ik de militairen met volle bepakking .”
x
Jason Lusia en zoon Iwan (10): “Veteranendag leek me wat voor heel oude mensen. Nu ik die jonge kerels zie lopen, doet het me heel wat. Ik ben als een van de laatste lichtingen dienstplichtigen mee geweest naar UNPROFOR in Split. Ik zat bij de Technische Dienst. Het is geweldig om dit met Iwan te doen. Dat ventje klapt zijn handen stuk en ik zie dat zijn enthousiasme de militairen in het defilé ontroert.”
x
Robin Simons: “We helpen de organisatie. Ik doe Veiligheid en Vakmanschap op het Zadkine College in Rotterdam. Net als mijn broer hoop ik bij het Korps Mariniers te komen. Ik vind dit een prachtervaring en heb veel met veteranen gesproken. Indrukwekkend.”
x
Marijke de Weerd, Ciska de Weerd en haar vriend Arjan de Boer: “Wij zijn Anjerkinderen en vestigen de aandacht op dit initiatief. Onze vader heeft een posttraumatische stressstoornis overgehouden aan zijn uitzending naar Libanon. Onze ouders zijn inmiddels vertrokken uit Nederland. Het ging gewoon niet meer. Ze hebben nu de rust opgezocht in Hongarije. We zijn net bij ze langs geweest. Het gaat gelukkig wat beter met hem.”