‘Fysieke verwondingen worden meer geaccepteerd dan PTSS’
Veteraan Niels Veldhuizen vertrekt in 2008 als militair verpleegkundige naar het Afghaanse Uruzgan. De missie gaat hem niet in de koude kleren zitten. De uitzending is heel heftig en verandert zijn wereld en idealen voorgoed. Gevoelens van machteloosheid en onbegrip blijven ook bij terugkomst overheersen. In zijn boek ‘Oorlog in mijn kop’ vertelt Veldhuizen openhartig hoe hij dagelijks worstelt met zijn posttraumatische stresssyndroom (PTSS).
Waarom heb je het boek geschreven?
“Voor mijn zoontje. Jip was 4 toen bij mij PTSS werd vastgesteld. Het is moeilijk aan een klein kind uit te leggen wat er met papa aan de hand is. Zeker als je het zelf niet begrijpt.
Daarnaast wil ik het taboe over PTSS doorbreken. Psychische klachten worden minder snel herkend, erkend en geaccepteerd. Door naar buiten te treden, kan ik iets betekenen voor anderen.”
Heeft het boek je geholpen bij je genezingsproces?
“Het ophalen van herinneringen doet mij sowieso geen goed. Door de publiciteit rondom mijn boek ben ik veel bezig met mijn uitzending en de gevolgen hiervan. Binnenkort moet ik weer voor controle naar het ziekenhuis. Ik weet bijna zeker dat de uitslagen verslechterd zijn. Door mijn PTSS ben ik snel uitgeput en kan weinig hebben. Medicatie zorgt ervoor dat ik redelijk functioneer. Desondanks heb ik geen spijt van mijn boek.”
Hoe kijk je nu aan tegen het militaire beroep?
“Als het kon, zou ik zo weer aan de slag gaan. Maar dan wel met de kennis en bagage die ik nu heb. Tijdens mijn uitzending kwam ik in conflict met mezelf als militair en als verpleegkundige. In een oorlogssituatie blijkt het niet altijd mogelijk om iedereen medische hulp aan te bieden. Dat gevoel van machteloosheid doet me heel erg zeer. Ik heb keuzes gemaakt die aan me blijven vreten.”
Wat voor reacties krijg je op je boek?
“Op een kaart van ene Ellen uit Udden stond ‘Bedankt’. Niets meer, niets minder. Het zijn de kleine dingen die bevestigen dat ik er goed aan deed een boek te schrijven. Sowieso heb ik ontzettend veel reacties gehad. Uit alle windstreken. Via de mail, What’s App, social media en ook handgeschreven kaartjes.
Wat kan dit boek betekenen voor anderen met PTSS?
“’Oorlog in mijn kop’ is bedoeld voor zowel militairen met PTSS als hun naasten. Het is een middel te laten zien hoe het leven eruit ziet met deze ziekte. En ook hoe het mensen om je heen raakt. Hen wil ik vooral bereiken.”
