Frans Jansen

“De Koninklijke Marine Jachtclub is mijn cluppie. Hij zit volledig in mijn systeem én in dat van mijn gezin.” Kapitein-luitenant ter zee Frans Jansen is sinds jaar en dag secretaris van het bestuur van de Koninklijke Marine Jachtclub (KMJC). Als het aan hem ligt, blijft hij dat nog lang, héél lang. De eerbiedwaardige KMJC is bij wijze van spreken zijn levenswerk. “Ik wil hier nooit meer weg.”​

Het begon allemaal tijdens de keuring voor dienstplichtig militair in 1984. De jonge Frans Jansen krijgt dan de vraag of de marine iets voor hem is? Hij gaat, ziet en blijft. “Ik had destijds geen zin om als student in een klas te gaan zitten”, blikt hij terug. “Buiten actief zijn, wat van de wereld zien, dát wilde ik. Bovendien fascineerde de weidsheid en de eindeloosheid van de zee me. Al mijn verwachtingen over de marine zijn uitgekomen. Bovendien is het gras bij de buren niet groener.”

Beetje herenvereniging

Jansen is sinds 1997 secretaris van de KMJC, gevestigd op Fort Harssens in de Helderse marinehaven. In dat jaar besluit het bestuur te verjongen en klopt bij hem aan. Maar Jansen is geen lid van de KMJC... In alle stilte wordt dit tijdens een ledenvergadering geregeld. “Er was geen andere gek die dit vrijwilligerswerk wilde doen”, grapt de overste, in het dagelijks leven hoofd Geneeskundige Zorg van CZSK. Serieus: “Het spreekt me enorm aan om de kar samen met anderen te trekken. Bovendien ben ik zo maatschappelijk betrokken.”

Een greep uit het (vele) werk dat Jansen in zijn vrije tijd voor de KMJC doet: vergaderen, contact onderhouden met het Koninklijk Nederlands Watersport Verbond, voldoen aan de wettelijke milieunormen, begroting kloppend houden, schepen repareren, steigers vervangen. Of de leden wel eens lastig zijn? “Nee, de KMJC is een beetje een herenvereniging”, glimlacht hij. 

Eindjes aan elkaar knopen

Het CZSK hecht daar kennelijk waarde aan en steunt de KMJC materieel; een toonbeeld van goed werkgeverschap, vindt Jansen. “Een goed werkgever zorgt voor ontspanningsmogelijkheden voor zijn personeel.” Het CZSK gaf ook financiële steun (subsidie), maar dat is eind jaren ‘90 gestopt. Met als consequentie dat de club weinig geld heeft om bijvoorbeeld steigers of schepen te vervangen. “Gelukkig zijn onze havenmeesters handige jongens”, vertelt Jansen.

Nog een bezuiniging: de 4 havenmeesters die namens de marine bij de KMJC waren geplaatst, zijn vervangen door 2 externe krachten die op de KMJC-loonlijst staan. Jansen: “Met hangen en wurgen lukt het om de eindjes aan elkaar te knopen. Soms lig ik wakker van alle uitdagingen. Kunnen we in de toekomst op Fort Harssens blijven? De inkomsten en uitgaven haken op dit moment keurig in elkaar, maar valt er een stuk uit ons 'verdienmodel' weg, dan ontstaat er, bij gebrek aan reserves, een probleem. De KMJC is financieel een kwetsbare vereniging. Aan de andere kant heb ik vertrouwen in het CZSK als goede ‘huisvader’. Of wij over 10 jaar nog bestaan? Denk van wel. De KMJC is in watersportland het visitekaartje bij uitstek van de marine.”

In hart en nieren

Het moet inderdaad raar lopen, wil de gepassioneerde Jansen over 10 jaar niet meer bij de KMJC werken. Hij is watersporter in hart en nieren en kan zijn bijbaan prima met zijn vaste werk binnen het CZSK combineren. Als hoofd Geneeskundige Zorg van CZSK is Jansen verantwoordelijk voor de geneeskundige diensten op schepen en bij instellingen en marinierseenheden, in Nederland en daarbuiten. Ook voert hij in het licht van de ‘paarse’ samenwerking veel overleg met geneeskundige organisaties van de operationele commando’s waarmee CZSK tijdens missies gezamenlijk optrekt. Zaken goed regelen, managen, dát moet een hoofd Geneeskundige Zorg kunnen. Voor zover Jansen weet, gaat hem dat goed af, mede dankzij zijn achtergrond als drs. Bestuurskunde. “Deze functie past als een handschoen.” En met een laatste verwijzing naar de KMJC: “Beide functies zijn heel uitdagend.”