Tekst Jack Oosthoek
Foto sergeant Jan Dijkstra
Robin Radar wil wereld veroveren
“We kunnen het niet meer alleen”, is een veelgehoorde kreet in de Defensie Materieel Organisatie. Met de intrede van de term Gouden Ecosysteem wordt aangegeven dat Defensie, kennisinstituten en industrie samen moeten optrekken om het beste, meest innovatieve materieel te verwerven voor Defensie. Materieelgezien richt de schijnwerper op bedrijven of kennisinstituten die een binding met DMO hebben. Ditmaal Robin Radar dat zakendoet met onder meer de luchtmacht.
Als de wereldhit Radar Love van de Haagse band Golden Earring bij één bedrijf dagelijks zou moeten weergalmen, dan is het Robin Radar wel. De in 2010 opgerichte firma in Den Haag produceert radars om kleine doelen op te sporen. Directeur Siete Hamminga raakt in 2010 betrokken bij Robin Radar, een project van TNO voor de luchtmacht. Overigens staat Robin voor Radar Observation of Bird Intensity. Of Hamminga de nieuweling commercieel in de markt kan zetten, luidt de vraag van TNO? Ja, dat ziet de bevlogen ondernemer wel zitten. Hij ontwikkelt de radar onder eigen dak verder.
Geen overbodige luxe
De eerste Robin Radar (jaren 80) zat gekoppeld aan luchtverdedigingsradars. Het systeem was vergelijkbaar met de populaire Buienradar van nu. Nadat Hamminga de radar van TNO had overgenomen, begon zijn bedrijf exemplaren te ontwikkelen die 3-dimensionaal vogels tot op vele kilometers afstand visualiseren. Daaruit kwam de huidige versie van Robin Radar voort. Op vliegvelden is die geen overbodige luxe, want komt een gevederde vriend terecht in de motor van een vliegtuig (bird hit), dan leidt dat tot schade. Hamminga: “Vogels voelen zich op vliegvelden fijn omdat daar geen mensen wonen. De Robin Radar helpt mee om hun leven zo onaantrekkelijk mogelijk maken. Dat noemen we habitatmanagement.”
‘Vogels voelen zich op vliegvelden fijn omdat daar geen mensen wonen’
De informatie van de Robin Radar wordt door de vogelwachten op vliegvelden gebruikt om vogels weg te jagen. Immers, de apparatuur signaleert waar ze zitten. Overigens gebeurt dat met schoten uit gaskanonnen, ‘angstkreten’ uit speakers, laserstralen, vuurwerk. Maakt de Robin Radar de vogelwacht in de toekomst overbodig? Nee, stelt Hamminga. “Vogelwachten hebben veel kennis in huis en kennen een basis goed. Ze zijn een onmisbare tool om effectief met onze radar te werken. Andersom werkt het ook zo: de radar biedt de noodzakelijke situational awareness.”
Maakt de Robin Radar de vogelwacht in de toekomst overbodig?
Trendsetter
Intussen staat de Robin Radar op 20 plekken in ons land. Daaronder 7 bases van de luchtmacht en het militair schietterrein de Vliehors op Vlieland. Ook de luchthavens van Amsterdam, Rotterdam, Berlijn, Kopenhagen, Frankfurt en Londen werken met de Robin Radar. Hetzelfde geldt voor windmolenparken.
Hamminga weet het zeker: de Robin Radar is een trendsetter. Rond 2030 staan er wat hem betreft wereldwijd op militaire en civiele vliegvelden circa 1.000 exemplaren. “De Robin Radar wordt normaal op elke mondiale luchthaven”, zegt Hamminga die de samenwerking met Defensie prima vindt verlopen “De Defensie Materieel Organisatie staat open om met innovatieve MKB-bedrijven samen te werken. Dat neemt niet weg dat de aanbesteding van Robin Radar 3 jaar duurde. Lang, maar dat kwam door personeelstekorten en prioriteiten die Defensie in de bezuinigingsperiode op materieelgebied moest stellen. Ach, daar had ik wel begrip voor en daarnaast bleef iedereen zijn werk goed doen.”
‘De Defensie Materieel Organisatie staat open om met innovatieve MKB-bedrijven samen te werken’
Siete Hamminga: ondernemer ‘pur sang’
Siete Hamminga studeerde technische bedrijfskunde aan de Technische Universiteit Twente. Aansluitend deed hij in het mekka van technologie, het Amerikaanse Silicon Valley, onderzoek naar verdienmodellen van internetserviceproviders. “Ik heb”, vertelt Hamminga, “een passie voor het ‘vermarkten’ van technologie en wilde ondernemer in de hightech sector worden. In Silicon Valley denkt iedereen groot en is met ondernemen bezig. Super kicken.”
‘Ik heb een passie voor het ‘vermarkten’ van technologie’
Té revolutionair
Terug in Nederland (2001) lanceert Hamminga het bedrijf Waleli dat een via de mobiele telefoon werkende deurbel ontwikkelt. Zo kun je iemand ‘op afstand’ te woord staan en eventueel opendoen. Bijvoorbeeld als er een bezorger op de stoep staat. Ondanks de gunstige publiciteit, sterft het project een zachte dood. “De digitale deurbel was té revolutionair. De mensen waren er destijds nog niet aan toe”, weet Hamminga, die niettemin met voldoening op die periode terugkijkt. “Ik leerde dat timingalles is en je als ondernemer veel moet uitproberen om een product tot een succes te maken. Vervolgens kom je erachter dat veel niet lukt, al was het concept van de deurbel op zich goed. In 2018 werd eenzelfde concept onder de naam Ring voor 1 miljard dollar aan Amazon verkocht.”
Robin Radar lijkt wel goed te ‘landen’. Aardig detail: het bedrijf is gevestigd in een klein industriegebied waar in vervlogen tijden de start- en landingsbaan van de voormalige vliegbasis Ypenburg lag.
‘De digitale deurbel was té revolutionair’
