Tekst KAP Jaap Wolting
Foto SGT Aaron Zwaal ׀ video: AOO Richard Frigge
Litouwen biedt vuursteun kansen
De A-batterij van 41 Afdeling Artillerie van het VuursteunCommando oefent tijdens haar eFP-rotatie volop. Deel uitmakend van de multinationale battlegroup in Rukla pakken de artilleristen alle trainingsmogelijkheden die ze pakken kunnen. Oefening Vigilant Wolf was er een van.
Tijdens de niveau-3 oefening – bestaande uit een Life Firing Exercise én een Field Training Exercise – trad de A-batterij geïntegreerd op met onder meer Noren, Kroaten, Luxemburgers en Duitsers. Zeker tijdens de FTX die een 72 uurs-scenario kende, was het zaak om naast de handelingen om en in de PzH2000NL de omgeving goed in de gaten te houden. En dus camo. Volgens commandant kapitein Bob van Oorsouw is het voor de motivatie van het personeel heel goed dat de batterij deelneemt aan de enhanced Forward Presence van de NAVO in Litouwen: “Sinds Uruzgan zijn de pantserhouwitsers niet meer op missie geweest. Nu laten we zien wat we allemaal op de mat kunnen brengen.” “De onbekendheid van het terrein zorgt in Litouwen voor de grootste uitdaging”, geeft Van Oorsouw (niet te zien op de foto, red.) ruiterlijk toe. “We zijn gewend aan het trainen in relatief bekende gebieden en hier zijn we pas voor het eerst. Daarnaast is het pittig om te integreren in de battlegroup, waar ze al jarenlang gewend zijn aan een Nederlandse infanteriecompagnie. In plaats daarvan staat er nu ineens een batterij pantserhouwitsers.” Al beschikt het VuursteunCommando over de splinternieuwe granaat Excalibur (topdown-attack, zelfsturend en zeer hoge mate van precisie)… die ligt nog in Nederland in de bunker. Wat de A-batterij wel verschoot in oefenterrein Pabrade zijn vele tientallen 155mm high explosive-granaten. Ook die impact is uiteraard verwoestend. De Pzh2000NL is dan ook niet voor niets het grootse wapen in de battlegroup. Voordat een PzH een granaat het voorterrein instuurt, is er aan de voorkant al veel gebeurd. Ditmaal waren de Nederlandse artilleristen afhankelijk van buitenlandse waarnemers in het voorterrein. Zeker met de Noren was het prima samenwerken, vooral gezien het feit dat ook zij geen enkele moeite hebben met communiceren in het Engels. Wel wijken de procedures enigszins af, dus voordat de bommen spot on landen is er altijd eerst sprake van finetuning. Doordat de Litouwse oefenterreinen veel groter zijn dan die in ons kikkerlandje, konden de houwitsers daadwerkelijk dynamisch optreden volgens het shoot and scoot principe. Dus echt een stuk verplaatsen na elk schot of elke serie schoten. Elke PzH had z’n eigen gebied van 1 vierkante kilometer. En dat is weleens lekker én draagt bij aan het zo realistisch mogelijk maken van het tactisch plan. Waar de artilleristen van de A-‘Wolven’ batterij zich over het algemeen voornamelijk druk maken om alles wat er ín hun stukken gebeurt, had de oefenleiding er nu voor gezorgd dat ze zich er echt bewust van moesten zijn dat er om hen heen van alles plaatsvond. “Trainen met een tactische mindset om op de juiste manier te leren anticiperen”, aldus Van Oorsouw. Opstandelingen als deze zie je natuurlijk sowieso niet over het hoofd; daar zorgen ze wel voor. En ga daar dan maar eens op de juiste manier mee om. “Het terrein dicteert”, sluit Van Oorsouw af. “En al zijn de ruimtes hier veel groter dan in Nederland, we worden toch in zekere zin beperkt. We moeten namelijk heel erg voorzichtig omspringen met het oefenterrein. Je kunt er hier niet zomaar een paar bomen uitrijden. Dat heeft me dan wel weer verbaasd. Voor ons zit het er bijna op nu. Paar schietdagen nog – met de persoonlijke wapens en de MAG, en wellicht ook met Noorse wapens – en dan gaan we weer inpakken om naar Nederland te gaan.”
