In KMar Wereldwijd laten we elke maand een collega aan het woord die in het buitenland actief is voor de Koninklijke Marechaussee. Deze keer Geestelijk Verzorger majoor Leonie vanuit Irak.
“Na ruim 20 jaar dominee te zijn geweest in de kerk, werk ik nu alweer bijna 3 jaar als Geestelijk Verzorger bij Defensie. Vanaf het moment dat ik in dienst kwam was al duidelijk dat ik na 2 jaar een uitzending zou kunnen draaien. Na de specialistenopleiding op de Koninklijke Militaire Academie volgen wij namelijk nog een periode specialistische scholing die toegesneden is op het werk van de GV’er in de context van defensie. De missie van de Diensten Geestelijke Verzorging is bij dragen aan het (geestelijk) welbevinden van primair militairen en het thuisfront, secundair overig defensiepersoneel en veteranen.
Momenteel draai ik voor 5,5 maand een uitzending in Irak. Hier maak ik deel uit van de NAVO-missie Irak (NMI). Onder leiding van generaal Schreurs zijn er - op verzoek van de Irakese overheid - allerhande adviseurs om de defensie- en veiligheidssector te trainen, te adviseren en te assisteren. Bij de verplaatsing van deze adviseurs en andere hoogwaardigheidsbekleders, is bescherming nodig. Het vervoer over de weg wordt momenteel verzorgd door Spaanse, Poolse en Nederlandse militairen. Namens Nederland klaren luchtmobielers deze klus. Zij zijn met ongeveer 145 militairen in het gebied actief.
Als geestelijk verzorger zijn wij ‘nuldelijns aanwezig’. Dat betekent dat we bij een eenheid aanhaken – zoals nu in Irak - en veel en vaak op de werkvloer rondlopen. Ik ben erbij als de militairen werken, sporten en ontspannen. Het gaat er kort gezegd om dat ik benaderbaar ben wanneer er iets is. Ik voer regelmatig korte gesprekken met collega’s, over kleine en grotere zorgen. Vertrouwelijke zaken kan en mag ik alleen delen wanneer ik daar toestemming voor heb van de militair in kwestie. Bij grote kwesties zoek ik een manier om zowel het belang van deze vertrouwelijkheid als het belang van de veiligheid te dienen.
Ik probeer dus continu beeld en geluid te krijgen bij wat er speelt binnen de eenheid en de individuele militair. Dat is ook iets wat ik meeneem wanneer ik zoek naar een thema voor mijn wekelijkse GV-momenten. Dit zijn momenten om even stil te staan, te bezinnen en een kaarsje aan te steken. Daarnaast heb ik een rol in het sociaal medisch team waarin ik onder andere met de bedrijfsmaatschappelijk werker en arts de commandant adviseer wat betreft de fysieke en mentale inzetbaarheid van het personeel.
In Irak gaat de tijd opvallend snel. We werken op een kleine, volle, Amerikaanse basis. Er is weinig privéruimte. Logistieke zaken zijn gelukkig prima geregeld en er worden veel ontspannende activiteiten georganiseerd. Die onderlinge betrokkenheid en aandacht is mooi om te zien. We hebben een goede, gemotiveerde groep en de lijntjes zijn kort. Juist omdat onze missie best lang en onze persoonlijke ruimte nogal beperkt is, ligt de focus echt op het goed hebben en houden met elkaar.
Erg leuk voor mij: omdat er momenteel geen Amerikaanse protestantse kappelaan is, hebben ze mij voor deze taak gevraagd. Dus ik pak nu ook hun diensten erbij. Dat gaat er iets traditioneler aan toe dan we bij de Nederlandse krijgsmacht gewend zijn, maar dit maakt dat ik in dit kleine drukke dorp midden in Bagdad al heel veel mensen buiten mijn eigen groep ken en spreek.”
Majoor Leonie
NAVO-missie Irak
