Tekst kapitein Jessica Bode
Foto sergeant Hille Hillinga

Topstudent Anusha Pakkam pupil van luchtmachtmajoor Mehmet Coban

*Majoor Mehmet Coban is de eerste Nederlandse docent op West Point ooit. Lees hier zijn verhaal.

De prestigieuze United States Military Academy in West Point is dé ‘place-to-be’ waar Amerikaanse officieren van de toekomst worden opgeleid. Er is slechts plek voor 4.400 jongeren. Jaarlijks worden liefst 15.000 aanmeldingen voor deze bijzondere opleiding afgewezen. Maar dat geldt niet voor tweedejaars Anusha Pakkam (20). Ze behoort tot de top van de school én is cadet van de Nederlandse docent majoor Mehmet Coban*.

Character building staat hoog op de agenda

Het ‘square’ is nog leeg, maar over enkele minuten zit het eerste lesblok van 45 minuten erop. En dan, stipt om 08.35, vliegen de deuren open en verplaatsen duizenden cadetten zich tussen de lokalen. Het is vandaag ‘GVT-dag’, dus draagt iedereen het groene vlekkenpak. Alleen cadet Anusha Pakkam niet. Op hoge hakken en gestoken in haar onberispelijke ‘parade-uniform’ komt ze aangewandeld. Het tenue dient ze te dragen omdat ze vandaag door de Defensiekrant wordt geïnterviewd.

De Amerikaanse Cadet Anusha Pakkam in haar onberispelijke ‘parade-uniform’. Ze is één van de topstudenten van de Nederlandse USMA-docent majoor Mehmet Coban.

Zonder pardon

Er volgt een vriendelijk knikje, een beleefd welkom. Precies zoals het de cadetten wordt geleerd. Character building staat niet voor niets hoog op de agenda. “Er zijn cadetten die zonder pardon speeches geven aan driehonderd man. Alsof ze de president zijn. Er zijn hoge militairen in ons land die daar moeite mee hebben”, vertelt majoor Mehmet Coban, terwijl hij naast zijn pupil staat.

Om stipt 08:35 is de eerste les afgelopen en stroomt het ‘square’, een van de pleinen, vol met cadetten die van lokaal wisselen.

Sorry

Interviewen doe je niet al wandelend of in de ‘coffeecorner’. Dat moet volgens de public affairs officer, die er constant bij is, in een afgesloten ruimte. Cadet Pakkam gaat ons voor in de bibliotheek. Twee statige, uit natuursteen gehouwen trappen omhoog richting een saai ogend zaaltje met lange tafels en opvallend veel grijze bureaustoelen. Het uitzicht over de ijzige Hudson River en de piekende Bear Mountains is verbluffend. Pakkam wil uit automatisme gaan zitten, maar zodra ze het zitvlak van de stoel voelt schiet ze omhoog. “Sorry, waar wilt u dat ik plaatsneem?”, vraagt ze correct.

De onderscheidingen op cadet Pakkam haar uniform hebben verschillende betekenissen.

Sterren

Alles aan deze welbespraakte jongedame van Indiase afkomst straalt vriendelijkheid, intelligentie en professionaliteit uit. En dat blijkt ook wel als haar wordt gevraagd naar de onderscheidingen op haar tenue.

De sterren op haar kraag en net onder het sleutelbeen betekenen dat Pakkam tot de vijf procent beste studenten uit haar jaar hoort. Ze heeft gemiddeld het cijfer 9+ en staat daarmee op nummer 32 van de 1.200 medestudenten. De Duits ogende onderscheiding op haar borst is de German Armed Performance Badge. Een van de weinige, goedgekeurde buitenlandse onderscheidingen in het Amerikaanse leger. Verkregen na een zeer zware, fysieke test. 

Een impressie van de United States Military Academy in West Point. Dit stadje in de staat New York ligt aan de Hudson River, circa anderhalf uur van Manhatten.

American Dream

De twintigjarige komt uit San Francisco, maar haar familie woont dichtbij in Washington DC. “Ik heb altijd geweten dat ik het leger in wilde.”, vertelt ze rustig. “Het is een droom om deel uit te maken van de Amerikaanse, militaire familie. West Point is hét instituut waar je wil zijn. Zoveel interessante mensen, kennis en historie.”

‘Geen drankje in de bar of wild uitgaansleven’

Ze is de eerste in haar familie die een carrière bij de krijgsmacht ambieert. “Mijn ouders zijn immigranten uit India. Ze kwamen hierheen voor ‘The American Dream’. Ze hebben veel opgeofferd en mij laten zien dat je dromen kunt najagen als je maar heel hard je best doet.”

En dat moet op USMA. Dit is geen instituut waar je je doorheen bluft. Hier moet je buffelen. De cadetten worden in soms onmogelijke situaties geplaatst, waar ze anders nooit in terecht zouden komen. Het laat zien wie je bent en hoe je handelt in tal van omstandigheden. “Door dit vaak genoeg te doen ben je maximaal voorbereid op het onverwachte”, verdedigt Pakkam haar opleiding.

“Majoor Coban zijn manier van lesgeven verschilt niet veel van Amerikaanse docenten, máár hij vertelt de lesstof wél vanuit Europees perspectief. Dat is interessant”, aldus cadet Anusha Pakkam.
Student Anusha Pakkam

Springbreak

Ze stopt er haar ziel en zaligheid in. Dat kan iedereen zien die vijf minuten met haar heeft gesproken. Geen drankje in de bar aan het einde van de dag of wild uitgaansleven. Geen tussenjaar om de wereld over te reizen, geen Spring Break (bekende vakantie onder scholieren, red.). Deze leerling, tevens uitstekend scherpschutter, is ambitieus, toegewijd en inspirerend. “Ik wil militair jurist worden, net als mijn Nederlandse docent majoor Coban. Gespecialiseerd in operationeel recht. Daarvoor moet ik na USMA nog drie jaar naar ‘law school’.”

Cadet Pakkam wil, net als majoor Mehmet Coban, militair jurist worden. Niet verwonderlijk dat ze Coban z’n lessen bovengemiddeld interessant vindt.

‘Ik word het allerliefst geplaatst bij 82nd Airborne Division’

Texas of Italië

Waar de Amerikaanse na haar studies terecht komt weet ze nog niet. Het kan in Texas zijn, maar ook Italië. Dat geldt ook voor al haar medestudenten. “Tegen de tijd dat je afstudeert liggen alle opties op tafel en mag je een voorkeur uitspreken. Keuze gaat mede op basis van cijfers. Áls ik mag kiezen dan word ik het allerliefst geplaatst bij 82nd Airborne Division in Fort Bragg (North Carolina, red). Maar vooral wil ik zoveel mogelijk naar het front!”

En wat vindt deze jongedame van haar Nederlandse docent in een overwegend Amerikaanse omgeving? “De manier van lesgeven verschilt niet veel, máár majoor Coban vertelt vanuit Europees perspectief. Dat is erg interessant, omdat de meeste andere docenten dat juist vanuit Amerikaans oogpunt doen. Ook is hij erg benaderbaar en legt de lesstof heel simpel uit aan de hand van zijn operationele voorbeelden. Ik wandel nooit het lokaal uit met het idee dat ik iets niet heb begrepen.”

Maar is er dan niets aan te merken op een studie aan USMA, aan de docenten of medestudenten? Pakkam denkt na. De radartjes in haar hoofd draaien overuren. Ze lijkt aan iets te denken, maar uitspreken doet ze niet. Ze vertelt over het weer, iets wat dan weer typisch Nederlands is. “Ik kom uit de warme woestijn. De sneeuw is leuk, maar aan de kou kan ik maar moeilijk wennen.”