Knallen in King's Cup

Tekst Leo de Rooij
Foto Henley Royal Regatta

Dapper debuut defensieteam in legendarische roeiwedstrijd

“Great race guys!”, bedanken de Australische roeiers hun Nederlandse tegenstander. Want ook al hebben de 'Aussies' met een stevige 4 bootlengtes verschil gewonnen, een keurig bedankje hoort nu eenmaal bij de roei-etiquette. Zonder tegenstander immers geen wedstrijd, weten de trotse houders van de legendarische King’s Cup* als geen ander.

In de file staan tussen een Rolls Royce en een Bentley Continental GT. Het overkomt je in Henley-on-Thames, een klein dorp west van Londen. Jaarlijks voor enkele dagen het mekka van de roeisport, tijdens de Henley Royal Regatta (HRR). In deze (waarschijnlijk) oudste roeiwedstrijd ter wereld nemen internationale ploegen het op de rivier de Theems in diverse klassen tegen elkaar op over een afstand van 1 mijl en 550 yards (2112 meter). Een typische afstand op een typisch traditioneel Brits evenement. Nog helemaal in de sfeer van de jaren 20 van de vorige eeuw, waarbij 'gezien worden' minstens zo belangrijk is als meedoen. Inclusief jasjes-dasjes in clubkleuren, kleurrijke lange jurken, strooien hoedjes, flessen champagne en Pimm's gin-cocktails.

De boot, heel toepasselijk vernoemd naar Engelandvaarder Erik Hazelhoff Roelfzema, wordt in het water van de Theems gelegd.

De King’s Cup*

In 1919, na het eind van de Eerste Wereldoorlog, werd de Royal Henley Peace Regatta gehouden. Bedoeld als eerbetoon aan hen die in de loopgraven gestorven zijn of gewond raakten. De King’s Cup werd een speciaal onderdeel, waarbij 6 ploegen van de toenmalige geallieerden (Australië, Canada, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten) tegen elkaar roeiden. Australië won en mocht de cup van Koning George V in ontvangst nemen.
Onlangs werd, exact 100 jaar later, de tweede editie van deze King’s Cup gehouden. De landen van toen namen deel, aangevuld met krijgsmachtteams van Nederland en Duitsland. En, in tegenstelling tot 1919, mét vrouwen aan boord. Dit jaar wonnen de Amerikanen de cup.

De complete Nederlandse roeiploeg, inclusief verzorgers en coaches. Een ‘paarse’ ploeg, want alle krijgsmachtdelen zijn vertegenwoordigd.

Extra bijzonder

Dit jaar is de Henley Regatta extra bijzonder vanwege de tweede editie van de King's Cup die wordt geroeid. Inclusief een Nederlandse ploeg, met de beste roeiers van de officiersopleiding van de Nederlandse Defensie Academie (KMA en KIM) en het Defensity College. “Adelborsten, cadetten en werkstudenten, variërend van zeer ervaren tot onervaren, die zich bij onze roeivereniging Dudok van Heel op de KMA hebben voorbereid”, stelt luitenant-kolonel Carel Sellmeijer, NLDA-docent en zelf enthousiast roeier. “In januari zijn we gestart met 68 geïnteresseerden, waarvan er 10 zijn geselecteerd. En we hebben zowaar alle krijgsmachtdelen in de boot!”

De spieren staan op knappen, de gezichten verwrongen. In 7 minuten knallen wordt alles gegeven, ziet het zwart voor de ogen. Roeien is gezamenlijk pijn lijden.

Rillingen

Die boot, door het team keurig voorzien van de pakkende naam Erik Hazelhoff Roelfzema (de Soldaat van Oranje die als Engelandvaarder menigmaal per roeiboot de Nederlandse kust bereikte), wordt op de dag van de waarheid door het team voorzichtig in het water gelegd. Aan de oevers van de Theems staan duizenden toeschouwers en op het water dobberen tientallen bootjes. Een ambiance om rillingen van te krijgen.

Coach Tess Horlings zet in haar peptalk het team nogmaals op scherp: “Koppie erbij houden! We zijn een jong team, maar zeker niet kansloos. Ook al komen we achter te liggen, blijf technisch goed roeien. Succes!”

Great race guys! De Australische roeiers, die zojuist de Nederlanders een straatlengte achter zich lieten, bedanken hun tegenstanders.

Zwarte waas

Na 7 minuten knallen, met een hartslag van 195 en een zwarte waas voor de ogen, finisht team Armed Forces Netherlands op 4 bootlengtes achter Australië en is daarmee uitgeschakeld. “Je kunt verliezen door slecht te roeien, maar je kunt ook verliezen terwijl je weet dat je er alles aan hebt gedaan. En dat hebben we zeker als team”, kijkt stuurvrouw Annabel Oggel terug. “We hebben doorgezet, wilden steeds meer, waren niet snel tevreden. Dat kenmerkt trouwens alle roeiers.”

Teleurgesteld evalueert de Nederlandse ploeg de race. Conclusie: Als team er alles aan gedaan, maar op waarde geklopt.

Elkaar beter maken

Een geëmotioneerde coach Horlings kijkt na afloop terug op een hectische periode. Vechtend tegen de tranen: “Je wilt namens Nederland toch laten zien wat je kunt. We hebben alles eruit gehaald wat erin zat, zijn de hele tijd goed gefocust gebleven. In 3 maanden tijd hebben we als team de verschillende niveaus toch bij elkaar gebracht, en daar mogen we trots op zijn.”

Meeroeien met het Nederlands defensieteam tegen Australië?
Check hier de clip!