05

Dit artikel hoort bij: Defensiekrant 16

‘Geëindigd waar we thuishoren’

Tekst Jack Oosthoek
Foto sergeant Hille Hillinga

Chaam gaststad voor Militair Wereldkampioenschap wielrennen

Inwoners van Chaam die ranke renners uit het verre Burkina Faso een bezienswaardigheid vinden en selfies met ze maken. Lastig benaderbare Russen die de ploegentijdrit met raketsnelheid winnen. De Arabieren, die toch niet komen. En natuurlijk de best wel goede Nederlandse prestaties. Het Militair Wereldkampioenschap wielrennen (MWK) in het Noord-Brabantse dorp kan als geslaagd de boeken in.

Aan het evenement, dat voor de 31e keer werd gehouden, deden 77 coureurs uit 12 landen mee. Venezuela en Saoedi-Arabië schitterden door afwezigheid. De laatste zegde niet eens af. “Respectloos”, oordeelt hoofd WK-organisatie luitenant-kolonel Ard Vermeulen. “Ik neem aan dat de secretaris-generaal van de internationale militaire sportorganisatie Conseil Internationale du Sport Militaire zijn ongenoegen kenbaar maakt.” 

De Oranje-equipe kan tamelijk moeiteloos met grote (militaire) wielerlanden mee. Het kampioenschap toonde dat zonneklaar aan.

Venezuela en Saoedi-Arabië schitterden door afwezigheid. De laatste zegde niet eens af.

Te weinig Dixies

Om het MWK maximaal kleur te geven, was het ingebed in de befaamde wielerronde Acht van Chaam. “De organisatie wilde ons graag hebben”, vertellen Ard Vermeulen en Arnold Hofsté van de wedstrijdleiding. “Elke dag weer klopte het plan. Eigenlijk pakte alles beter uit dan we dachten. Op één ding na: er waren te weinig Dixies in de ruimte voor de ‘warming up’ voor de ploegentijdrit. Dat moet een volgende keer beter.” 

Te spreken is Hofsté ook over de houding van de Nederlandse renners. Zijn sporters doorgaans kritisch, in dit geval kreeg de wedstrijdleiding slechts zonnige reacties. “Defensie heeft in Chaam een mooi visitekaartje afgegeven. De mensen weten nu dat wij ook een sportief werkgever zijn.”

‘Ik houd een goed gevoel over aan het MWK´

Frankrijk wielrenland bij uitstek. Toch vielen de Fransen buiten de medailles.

Hoog niveau

Hoog was ook het niveau van de coureurs, vult Vermeulen aan. “De snelheid per uur lag circa 1 kilometer lager dan in een criterium voor professionals. Dat is bijna niets. Al is een militair WK wat anders dan de Giro d’Italia of de Tour de France.” Dat neemt niet weg dat sommigen dat niveau naderen. Zo koersten de Russen in bijna Formule 1-tempo naar het goud in de ploegentijdrit. De 8e plaats van Nederland noemt chef d’equipe kapitein Berry Hoedemakers een goed resultaat. “We eindigden waar we thuishoren.” 

Luitenant-kolonel Vermeulen geeft de speaker van de Acht van Chaam tekst en uitleg over sport bij Defensie. Links generaal-majoor Kees Matthijssen, plaatsvervangend commandant Landstrijdkrachten. Hij loste het startschot voor de individuele wegwedstrijd.

'We hebben ons goed laten zien'

Utopie

De winnaar van de wegwedstrijd, Felix Gross van de Bundeswehr, denderde eveneens naar de finish. Door in zijn slipstream te finishen, deden de Oranjerenners het beter dan in de ploegentijdrit. “We hebben ons goed laten zien”, stelt renner kapitein Luuk Nissen. Eindconclusie: de militaire wielrenners kunnen internationaal prima meekomen. Veel buitenlandse renners zijn staatsamateur en trainen in de tijd van de baas. Voor ons een even grote utopie als een veilige wereld. 

Het was een bont gezelschap dat aan het Militair Wereldkampioenschap Wielrennen meedeed. Waarschijnlijk zagen de inwoners van Chaam nog nooit zoveel verschillende nationaliteiten in hun dorp. Een greep. 
 

Burkina Faso

De equipe uit Burkina Faso telde slechts 3 renners. Te weinig, dit hadden er 8 moeten zijn”, oordeelt ook coach Sawasogo Yassemanegre. Terwijl wielrennen een populaire sport is in Burkina Faso. “We hebben goede renners, maar door geldgebrek zijn er geen goede fietsen.” Dat zou blijken. Zowel bij de ploegentijdrit als in de individuele koers misten de Afrikanen de boot finaal. “Toch”, lacht Yassemanegre, “beleefden we plezier aan ons verblijf in Nederland. Er is goed voor ons gezorgd.” 

Het team uit Burkina Faso vocht voor wat het waard was.

Brazilië

De Braziliaanse ploeg herbergde met 6 man wel voldoende renners. Een enkeling deed in 2014 mee aan de Giro d’Italia. Vooraf verwachtte ploegleider majoor Brant in de ploegentijdrit een prijs te pakken. Het werd de 5e stek. In de individuele wedstrijd eindigde de beste Braziliaan als 11e. “Maar”, zegt Brant, “de ontvangst op het WK was keurig, Nederland is een goed georganiseerd land, iedereen is beleefd.”

De Braziliaanse majoor Brant blaakte voor het begin van de ploegentijdrit van het optimisme. De equipe moest zich tevreden stellen met plek 5.

Iran

“We hebben een sterke ploeg”, zegt de hoofdcoach van Iran, Molsen Solgi. Met in de achterzak Olympische medailles, bereidden de 6 renners zich 5 maanden voor op het WK. In de ploegentijdrit scoorde Iran de 3e plek, na Rusland en nummer 2 Oostenrijk. In de individuele koers eindigde de beste Iraniër als 6e. “Wij zijn sterker in bergritten dan in vlakke koersen. Dat komt omdat Iran grotendeels uit bergen bestaat”, vertelt Solgi, die zijn ogen uitkeek. “Nederland is mooi en groen, de mensen rustig en gedisciplineerd en overal zie ik fietsen. Dat doet ons goed.”

Iran kwam, zag en won brons in de ploegentijdrit.