Tekst Jack Oosthoek
Foto Phil Nijhuis en archief Loe Baltussen
‘Luchtmachter’ Loe Baltussen vaste klant op Veteranendag
“Ik hoor erbij te zijn.” Luitenant-kolonel b.d. Loe Baltussen stelt het gedecideerd. Hij betaalt bij wijze van spreken liever meer belasting, dan Veteranendag te moeten missen. Dat wordt ook dit jaar weer bewezen. De oud-luchtmachtmilitair stemde zijn vakantie af op het evenement.
Dat het nationale veteranenfeest bij Baltussen met stip staat genoteerd, heeft met erkenning en waardering te maken. “Het gaat niet om mij, maar om Indië- en Koreagangers die destijds nooit een schouderklop kregen. Ze zwijgen er altijd over, maar ook voor hen is erkenning en waardering belangrijk. Overigens kunnen veteranen daar zelf wat aan doen door breder uit te dragen dat een militair er is voor vrede en veiligheid. Láát je zien!”
De betrokkenheid van Baltussen bij de veteranengemeenschap blijkt ook uit zijn inzet als regionaal coördinator Vredemissies Veteranen Koninklijke Luchtmacht. In die baan regelt hij dat veteranen die aan vredesmissies meededen, aanwezig zijn bij bijzondere gelegenheden op de vliegbasis Woensdrecht en daarbuiten. Echtgenote Regien: “Ik kan me Loe’s leven niet voorstellen zonder zijn semi-militaire activiteiten.”
‘Ik wilde de vliegerij in’
Nieuwe weg
Baltussens militaire loopbaan begint in 1965 bij de luchtmacht. “Ik wilde de vliegerij in”, verklaart hij zijn voorkeur. Vlieger worden zit er vanwege slechte ogen echter niet in. Zijn eerste functie: hoofd Petrol, Oil and Lubricants (smeermiddelen) op de vliegbasis Deelen. Daar staat hij dan als 19-jarige vaandrig die leiding moet geven aan 40, deels ervaren militairen. “Sommigen hadden mijn vader kunnen zijn.”
Na functies in Eindhoven, Den Haag en Woensdrecht slaat Baltussen in 1981 een nieuwe weg in. Na een telefoontje uit Den Haag wordt hij redacteur van het blad de Vliegende Hollander. Dat ambieert hij wel, omdat hij in die tijd met veel plezier over luchtvaart schrijft. Bij het papieren blad leert hij wat verslaggevers willen weten. Iets dat hem in zijn volgende functie van pas komt.
‘Sommigen hadden mijn vader kunnen zijn’
Als hoofd Voorlichting van de vliegbasis Woensdrecht (1984), krijgt hij het dossier kruisvluchtwapens op zijn bureau. De regering Lubbers wilde er 48 op Woensdrecht plaatsen, in navolging van het NAVO-dubbelbesluit om in 5 landen kruisvluchtwapens te stationeren. Dat is een antwoord op het plan van de Russen om hun arsenaal SS20-raketten uit te breiden.
De landelijke pers belegert Woensdrecht wekenlang. Demonstranten klimmen over de hekken en brengen vernielingen aan. Op een dag besluit Baltussen de pers tot verbazing van iedereen naar binnen te loodsen en uitleg te geven. Daarna wordt het rustiger. Uiteindelijk komen de kruisvluchtwapens er niet.
‘Bij Loe stopte het militair zijn niet op zijn 55e’
Laatste kunstjes
Vooral door zijn uitzendingen mag Baltussen zich een volbloed veteraan noemen. In zijn tijd op Woensdrecht tot 1997, wordt hij 2 keer uitgezonden naar het voormalige Joegoslavië. Later is Baltussen Deputy Chief Public Information Office op het NAVO-hoofdkwartier in Brunssum. Zijn laatste ‘kunstje’ voordat hij in 2001 afzwaait: woordvoerder bij het Joint Force Commando in Napels, voor de vredesmachten SFOR en KFOR op de Balkan.
Baltussen zou zijn luchtmachtloopbaan zo overdoen, verklaart hij. “Het trok me altijd al om als een politieman de internationale vrede en veiligheid te bewaren.” Echtgenote Regien voegt daaraan toe: “Bij Loe stopte het militair zijn niet op zijn 55e.”
