Tekst Jack Oosthoek
Foto Sergeant-majoor Eva Klijn
‘Er is geen excuus om niet te trainen’
Mocht Europa verzeild raken in een conflict waarbij militaire inzet onontkoombaar is, dan kan de bevolking sowieso rekenen op de as België, Duitsland, Nederland. Land- en luchtmachteenheden uit deze NAVO-landen trokken de afgelopen 2 weken alle registers open voor de oefening Griffin Strike op het Duitse oefenterrein Baumholder. En dat waren er nogal wat.
Fire Support Teams trainen om zo compagnieën onder crisisomstandigheden te ondersteunen met vuur- en luchtsteun (close air support): dáár draaide het bij Griffin Strike om. Maar ook om integreren en procedures op elkaar afstemmen. Want die verschillen op bepaalde punten.
Projectofficier Griffin Strike kapitein Callum van der Zeeuw: “Na eerdere oefeningen zitten de Fire Support Teams van Duitsland, Nederland en België voor negentig procent op één lijn. Toch moeten ze blijven oefenen. Dan kweek je meer begrip voor elkaar en leer je in hoog tempo samenwerken, belangrijk in crisisomstandigheden. Tijdens Griffin Strike is dat allemaal goed uit de verf gekomen. Het personeel van de Duitse, Belgische en Nederlandse eenheden overlegde veel, banden zijn aangehaald.” Oefenleider majoor Robbert-Jan Aarten: “Griffin Strike past in het scenario van internationale militaire samenwerking dat Nederland voor ogen heeft.”
‘Dit past in het scenario van internationale militaire samenwerking dat Nederland voor ogen heeft’
Imponerend deelnemersarsenaal
Evenals het groen golvende oefenterrein Baumholder, één van de grootste van de Bondsrepubliek, imponeerde ook het deelnemersarsenaal. Een (niet volledige) opsomming: Fire Support Teams van 44 Pantserinfanteriebataljon uit Havelte, 11 Luchtmobiele Brigade uit Schaarsbergen, de Bundeswehr en de Belgische landmacht; pantserhouwitsers 2000 van de Bravobatterij van het Vuursteuncommando; F-16 en Tornado gevechtsvliegtuigen; Amerikaanse Apache-gevechtshelikopters.
Een waar pandemonium waarin personeel van hot naar her rende. Immers, het draaide om integreren. Zo werkten Belgische waarnemers samen met Nederlandse artilleristen en kwam personeel van diverse Fire Support Teams regelmatig bij elkaar over de vloer. “In Afghanistan ging het ook zo”, merkt oefenleider Aarten op. “De NAVO-troepen daar trokken samen op en volgden, als het kon, dezelfde procedures. Een scenario dat je nooit te vaak kunt oefenen. Griffin Strike was trouwens ook belangrijk voor militairen die niet aan de missie in Afghanistan hebben deelgenomen. Ze werden geconfronteerd met voor hen nog deels onbekende gevechtsscenario's en dreigingen. En dat volgens het principe 'train as you fight'. Wat mij betreft volgend jaar weer Griffin Strike. 'There is no excuse for not training'.”
Klein, maar fijn
De Amerikaanse Apache-piloot chief warrant officer Adam Lietz uit Chicago sluit zich daarbij aan. “Door regelmatig samen te oefenen, zoals wij met de Nederlandse Fire Support Teams, leer je over elkaars operaties, systemen en mogelijkheden. Belangrijk, want binnen het NAVO-bondgenootschap geldt het principe één team, één missie. Daarbinnen is iedereen natuurlijk op zijn eigen manier professioneel bezig. Wij Amerikanen vinden het bijvoorbeeld prettig met Nederlanders samen te werken. De wederzijdse procedures verschillen weinig en voor zo'n klein leger opereren jullie heel professioneel.”
