“Bij mij uit PTSS zich in verbale agressie, het afsluiten van emoties en het opwerpen van een enorme kasteelmuur waar niemand doorheen komt. Verder heb ik flashbacks, herbelevingen, pleinvrees en angst voor drukke plekken die ik dan ook zoveel mogelijk vermijd. Verder ontwikkelde ik een gokverslaving, stootte mensen van me af en kreeg een grote angst voor het aangaan van nieuwe contacten. Mensen vertrouwen, vind ik nog steeds erg lastig en ik schiet daardoor snel in de aanval. Ook met harde knallen en onverwachte gebeurtenissen kan ik moeilijk omgaan. Na de diagnose PTSS zat ik in zak en as. Ik kon mezelf niet motiveren van de bank af te komen. Ik kwam in korte tijd 12 kilo aan en kroop nog verder in mijn schulp omdat niks meer leek te lukken. Uiteindelijk besloot ik aan de bel te trekken bij het Veteraneninstituut. Daar heb ik goede hulp gekregen in de vorm van psychologische begeleiding en bewindvoering. Daardoor kon ik een groot deel van de schuld wegwerken. Ook besloot ik mijn leven weer een positieve draai te geven en het hardlopen weer op te pakken. Lange afstand lopen betekent voor mij vrijheid. De uitdaging, het nieuwe, het onverwachte en de steeds wisselende omgevingen geven mij de kans om ook mezelf bloot te stellen aan dingen waar ik juist zo bang voor ben. Het werkt voor mij therapeutisch. Lange afstanden zorgen er ook voor dat je na een bepaalde afstand nergens meer aan denkt dan alleen het ene voetje voor de ander te zetten.”
