Tekst eerste luitenant Johanna van Waardenberg
Foto sergeant-1 Eva Klijn en collectie Nederlands Instituut voor Militaire Historie
'Iedere sterveling heeft warmte, liefde en erkenning nodig'
Een bevoorrecht mens noemt hij zichzelf. Met zijn 94 jaar behoort luitenant-generaal b.d. Ted Meines tot 1 van Nederlands oudste oudgedienden. Bekend als onder andere voormalig verzetsman, Indiëganger, ereburger van de staat Israël, maar vooral als vader der veteranen. De Defensiekrant ging bij de generaal b.d. op bezoek en sprak met hem over zijn leven en zijn imposante carrière.
“Oud worden zit in de familie”, zegt Meines trots. “Mijn moeder werd 97 en ik heb nog 2 zusjes van 90 en 93 jaar. We zijn een sterk Fries ras”, concludeert hij lachend. Desondanks begint de hoge leeftijd zijn tol te eisen. “Oud worden is iets moois, maar oud zijn blijft lastig. Mijn geest is helder. Helaas laat het lichaam mij in de steek. Dat is soms frustrerend.”
'Oud worden is mooi, maar oud zijn blijft lastig'
Belofte
Maar de oudgediende blijft strijdvaardig en bezoekt tot op de dag van vandaag allerlei bijeenkomsten om tot én over de Nederlandse veteranen te spreken. 'Zijn' veteranen zoals hij ze noemt. Meines werd de eerste voorzitter van de Stichting Veteranen Platform. Mede door zijn inzet kwam de overheid tot een veteranenbeleid en uiteindelijk een veteranenwet. “Op het sterfbed van prins Bernard heb ik beloofd om voor de groep te zorgen”, vertelt Meines. “Die belofte zal ik niet verbreken. Dat ik op zo'n hoge leeftijd nog steeds iets kan betekenen voor de medemens is prachtig. Dit is ook de reden dat ik mijzelf een bevoorrecht man kan noemen.”
'De zon is er, maar we zien hem niet altijd'
Redder
De medemens bijstaan is iets wat Meines al van jongs af aan kent en doet. Tijdens de Tweede Wereldoorlog trad hij toe tot het verzet en hielp hij Joodse kinderen vluchten naar Zuid-Limburg. Een heldhaftige daad waar de generaal b.d. in 2015 de titel Ereburger van Israël voor kreeg. “Destijds heb ik angstige momenten gekend, maar het is een periode in mijn leven die mij uiteindelijk klank en kleur heeft gegeven. Ik heb concreet iets kunnen doen voor onze Joodse burgers. Van de 20 mensen uit mijn team die ook kinderen hielpen, waren er op 5 mei 1945 nog 4 in leven. De rest was gepakt door de Duitsers.”
Godswonder
Zelf is Meines ook opgepakt door de bezetters. Net als vele anderen zou hij afgevoerd worden naar een concentratiekamp. “Tot bloedens toe heb ik op de deur gebonkt. Ik heb geschreeuwd, gesmeekt en gehuild. Toen ik besefte dat niemand mij meer kon helpen, heb ik mij tot God gekeerd. Ik knielde en vroeg; God helpt u mij alstublieft. Enig tijd later werd ik door het Limburgse verzet bevrijd.” Een Godswonder noemt hij het. Ondanks de goede afloop zijn dit momenten die hem niet in de koude kleren zijn gaan zitten.
'Geschreeuwd, gesmeekt en gehuild'
Wakker liggen
“Het is logisch dat een mens tijd nodig heeft om dit soort ervaringen een plekje te geven. Ik kon en kán nog steeds wakker liggen van de herbelevingen. Dat is de tol die ik betaal, maar ik heb het ervoor over. Tegenslagen zijn er niet om zomaar naast je neer te leggen. Ik geloof dat ik uiteindelijk sterker uit de strijd ben gekomen. Het leven is voor mij net als het weer. De zon is er, maar we zien hem niet altijd. Maar je moet willen en weten dat die mooie dagen weer komen.”
Diepste wens
En willen doet Meines. Voor zichzelf, maar ook voor anderen. Met name voor de Nederlandse veteranen. “Ik haal mijn kracht en energie uit ontmoetingen met deze groep mensen. Daarom kijk ik enorm uit naar Veteranendag en kijk ik tevreden terug op wat wij met de veteranenstichtingen hebben bereikt.” Dat er regelingen voor deze groep in de wet zijn opgenomen is voor de generaal b.d een belangrijke mijlpaal. “Mijn diepste wens is dat de warmte naar veteranen uit de samenleving blijft voortbestaan. “Iedere sterveling heeft warmte, liefde en erkenning nodig. Maar vooral onze veteranen. Zij die wij ver weg van huis sturen onder moeilijke omstandigheden. Als volk is het belangrijk om te laten zien dat wij achter ze staan. We moeten niet kijken naar hun als bijzondere mensen, maar als mensen met bijzondere taken ten behoeven van land en volk. Ik ben er nog, dus ik kan het nog uitdragen. En dat zal ik zo lang als ik kan blijven doen”, aldus de vader der veteranen.
Curriculum Vitae Ted Meines
Wie: Luitenant-generaal b.d. Ted Meines
25/09/1921 Huizum, Friesland
05-09-1944 tot 30-04-1945: Ingedeeld bij de Binnenlandse Strijdkrachten
20-08-1945: Als oorlogsvrijwilligers in werkelijke dienst
28-08-1945 tot 17-04-1947: Officiersopleiding in Engeland
1948: In dienst getreden als beroepsmilitair
02-09-1949: Vertrokken naar Indonesië, West-Java
16-10-1950: Uit Indonesië vertrokken
10-12-1950: Tewerkgesteld bij Artillerie Kaderschool
20-01-1952 tot 20-07-1952: Amerikaanse artillerieopleiding in Fort Sill (Oklahoma)
28-02-1957: Ingedeeld bij de 43e Afdeling Veldartillerie
01-11-1957: Geplaatst bij de 12e Afdeling Veldartillerie
1959 tot 1965: Diverse staffuncties
01-06-1965: Geplaatst bij de 41e Afdeling Veldartillerie
01-03-1969: Hoofd sectie Herstructurering
01-11-1971: Plaatsvervangend commandant 42e Pantserinfanteriebrigade
01-05-1973: Benoemd tot tijdelijk souschef Logistiek
01-05-1974: Plaatsvervangend kwartiermeester-generaal (generaal-majoor)
01-11-1976: Vervroegd leeftijd ontslag (55 jaar)
1976 tot 1983: Coördinerend directeur Nederlandse Hartstichting
1984 tot 1992: Voorzitter van het Veteranen Legioen Nederland (VLN)
1989 tot 1998: Voorzitter van de Stichting Veteranen Platform
09-06-1999: Bevorderd tot luitenant-generaal titulair
25-09-2014: Bevorderd tot luitenant-generaal effectief
Onderscheidingen
- Ridder der Orde van de Nederlandse Leeuw
- Officier in de Orde van Oranje-Nassau
- Ereteken voor Verdienste in Goud
- Ereteken voor Orde en Vrede
- Mobilisatie-oorlogskruis
- Officierskruis XXX
- Crois de la Confédération Européenne des Anciens Combattants
- Yad Vashem-onderscheiding (ereburger Israël)