Ongebroken

Je kiest ervoor om militair te worden. Je kiest er niet voor om gewond te raken. Fysiek of mentaal. 24 Nederlandse (oud-)militairen kruisen van 10 tot en met 14 september sportief de degens met zo’n 400 lotgenoten uit 13 andere landen. De Defensiekrant maakt kennis met een aantal van hen.

‘Ik begon met 3 stappen’

“Ik stond te douchen op Kamp Holland toen een raket insloeg. Ik had eerst niet in de gaten wat er was gebeurd: vleeswonden overal, een scherf in mijn rechtervoet. In 1 klap staat letterlijk je hele leven op z’n kop. Sporten stond voor mij altijd op 1. Ik vond het zo erg dat ik dat niet meer kon. Ik begon met 3 stappen, daarna 6. Waar liggen je grenzen? De oproep in een nieuwsbrief van De Gewonde Soldaat sprak me dan ook direct aan: heel erg gaaf. Het in teamverband ergens naartoe trainen, dat miste ik heel erg. Of het nu gaat om een oefening of een project als dit, alle neuzen staan dezelfde kant op. Dat motiveert mij om het beste uit mezelf te halen.”

‘Zwemmen was een openbaring’

“Ben je net veilig terug van je uitzending naar Afghanistan, krijg je een auto-ongeluk met een militair voertuig. Bij de klap verloor ik mijn voet. Later amputeerden ze mijn onderbeen. Mijn nieuwe functie als groepscommandant bij de Luchtmobiele Brigade ging dus ook niet door. Ik kon na mijn ongeval moeilijk een sport vinden die goed bij mij paste. Zwemmen was echt een openbaring: je bent lekker zonder hulpmiddelen bezig. Ik train nu 5 keer per week. Zwemmen is mijn nummer 1 focus. Een top 3 zit er zeker in. En als ik iets doe, wil ik het ook goed doen. Geen half werk.”

‘Je hebt aan 1 woord genoeg’

“16 jaar geleden, een rangeerterrein. Ik maakte onze Leopard 2 A4 gevechtstank klaar voor transport. Bovenop de koepel. Plots maakte ik contact met de stroomkabels. Zware brandwonden. Een hoge dwarslaesie. En ik verloor een onderbeen. Destijds vond ik het te confronterend om weer bij Defensie te gaan werken. Ik ben sinds mijn ongeluk kind aan huis in het Militair Revalidatie Centrum. Samen sporten met die jongens is echt geweldig. Je begrijpt elkaar gewoon. Je hebt aan 1 woord genoeg. Het wereldje is natuurlijk gewoon tof, daarom heb ik destijds ook voor Defensie gekozen. Dat ik nu voor Nederland mag uitkomen op de Invictus Games vind ik echt geweldig. Het belooft 1 groot spektakel te worden.”

‘Ik wil het beste in mezelf naar boven halen’

“Tijdens een parachutesprong boven de Hofvijver in Den Haag kwam ik hard terecht op een stalen ponton. Niet alle veiligheidsmaatregelen waren in acht genomen, dat frustreert me nog steeds. Het ergste is niet de voortdurende pijn, maar de vermoeidheid. 8 jaar geleden is dat nu. Al die jaren hoopte ik dat het goed zou komen, maar nu weet ik dat het niet beter wordt. Toch wil ik nog steeds het beste in mezelf naar boven halen. Boogschieten, daarin heb ik mijn nieuwe uitdaging gevonden. Tijdens het schieten ben ik zo gefocust dat ik de pijn even niet voel.”

‘Topsport in het revalidatiecentrum’

“De vrachtauto kwam recht op mijn viertonner af, hoorde ik achteraf. Mijn onderbenen verbrijzeld, breuken in mijn gezicht en schedel. Na dat ongeluk in 2001 in Bosnië volgde een periode van 8 jaar opereren en revalideren. Ik leerde weer lopen op mijn gefixeerde enkel en gereconstrueerde rechtervoet. In het Militair Revalidatie Centrum begon mijn topsportcarrière. Daar ben je alleen maar bezig om sterker te worden, beter te leren lopen. Ik speelde rolstoeltennis en beklom in rolstoel de Mont Ventoux voor het goede doel. Mijn passie is roeien. Daarop ga ik in Londen voor goud. Wat mij in dit avontuur het meeste trekt, is dat ik het oranje shirt mag dragen. Ik voel me weer nuttig voor mijn vaderland.”

‘Nederlandse’ sporten tijdens de Invictus Games:

• Boogschieten
• Discuswerpen
• Fietsen
• Gewichtheffen
• Handbiken
• Indoor roeien
• Kogelstoten
• Speerwerpen
• Wheelen
• Zitvolleybal
• Zwemmen