Tekst Jessica Bode
Foto KPLBDAV Jasper Verolme |video: AOO Richard Frigge en Dick Gordijn
‘De pijn is het meer dan waard’
“Ik ben zo enorm blij dat het voorbij is”, verzucht Mike. Gretig doopt hij een droge snee brood in iets wat op soep lijkt en neemt voldaan een hap. “Maar ik mag mezelf nu marinier noemen. Het is de pijn meer dan waard.”
Een half jaar geleden begonnen 112 enthousiastelingen aan de mariniersopleiding in Rotterdam. Vorig maand haalde de helft de eindstreep. De havenstad is traditiegetrouw decor van de opleiding en de ‘Final Exercise’ (FINEX) ter afsluiting daarvan.
Grenzen verleggen
Een enorme dosis doorzettingsvermogen, weinig slaap, minder eten en onbeschrijfelijke fysieke en mentale grenzen verleggen. Alleen op deze manier kan in 24 weken het ‘mariniers-DNA’ worden bijgebracht. Als klap op de vuurpijl komt alles nog een keer samen in de ‘finaleweek’.
Flink doorbijten
Voor 25 kilometer marsen met volle bepakking draaien de cursisten hun hand normaal gesproken niet om. Maar op de laatste dag van de FINEX is dat toch even anders. De mariniers in spe gaan door een dal. De uren slaap in de afgelopen week kunnen ze op 1 hand tellen en er zit al ruim 100 kilometer in de benen. Tijdens de laatste mars van 01:00 tot 06:00 uur zijn de spieren en gewrichten zo vermoeid, dat ze al bij een kleine misstap iets kunnen breken. Het is flink doorbijten.
Onbeschrijfelijke fysieke en mentale grenzen verleggen
Afgebrande voetzolen
Dit is meer dan topsport. Deze gasten leven topprestaties zonder persoonlijk trainingsschema, luxe hotel, sauna, aangepast dieet en masseur. “Volgens mij zijn m’n voetzolen eraf gebrand”, reageert een van hen gefrustreerd. Strompelend beweegt hij zich naar z’n slaapzak onder de Van Brienenoordbrug. Hier mogen ze even rusten, alvorens ze 800 meter verderop hun baret in ontvangst nemen. De euforie is groot, maar ze zijn te uitgeput om dat onder woorden te brengen. Hij vervolgt: “Natuurlijk weet je dat het zwaar is en dat je die baret niet zomaar verdient. Maar ik ben mezelf wel echt tegengekomen.”
De mariniers in spe gaan door een dal
Niet zomaar militairen
Commandant van het Mariniers Opleidingscentrum, luitenant-kolonel der mariniers Olivier Loos, is trots. “Deze mannen moeten onder extreme omstandigheden en in onvoorspelbare situaties operaties uitvoeren. We trainen niet zomaar militairen, maar mariniers, zeesoldaten. Mannen die op en vanuit zee en op het land complexe en risicovolle opdrachten moeten uitvoeren."
Gemêleerd gezelschap
De Elementaire Militaire Vorming Mariniers (EMV MARNS) start 3 keer per jaar op de Rotterdamse Van Ghentkazerne. De lichting die eind januari de baret kreeg, begon net voor de zomer van 2016. Hun eerste bivak vond plaats bij 32 graden Celsius en de laatste keer werd de -7 aangetikt.
De opleiding is zoveel mogelijk praktijkgericht. Tijdens de kazerneweken staan fysieke fitheid en theorielessen centraal. In de veldweken worden die in praktijk gebracht. Sociale en verkenningspatrouilles, (speed)marsen, amfibische operaties en optreden in verstedelijkt gebied zijn slechts wat voorbeelden van wat de mariniers in opleiding allemaal voor de kiezen krijgen.
Voorheen waren de klassen vrij homogeen. Nu is het gezelschap een stuk gemêleerder. Een mix van ‘spijkerbroeken’, MBO-leerlingen Veiligheid en Vakmanschap en bijvoorbeeld jongens die net een studie hebben afgerond, zoals fysiotherapie. De leeftijd schommelt tussen de 18 en 26 jaar. Zo kunnen de mariniers in spe wat van elkaar leren en zich aan elkaar optrekken.