Paniek

Vanuit Zeebrugge gebruikten de helikopters zoals deze Black Hawks de Belgische vliegbasis Chièvres als tussenstop, net als Eindhoven dat in Nederland is.

Achter de schermen heeft de operatie zo mogelijk nog meer voeten in de aarde. Zo is op vliegbasis Woensdrecht een enorm tentenkamp ingericht voor de huisvesting van ruim duizend Amerikaanse militairen. Vanaf daar reizen ze naar Vlissingen en Rotterdam. Deze Logistic Support Area is voorzien van alle gemakken: slaap- en eetfaciliteiten, sanitaire voorzieningen en ontspanningsruimtes. Het Defensie Ondersteunings Commando houdt de boel draaiende. Er wordt gekookt in een veldkeuken, schoongemaakt en per dag gaan er circa vierhonderd rollen toiletpapier door. Achter het tentenkamp staan grote generators te draaien. “Bij de luchtmacht zeggen we wel eens: ‘no power, no glory’”, zegt majoor Johan van Elk, Hoofd Bureau Onderdeelsbeleid & Plannen op de Vliegbasis Woensdrecht. “We hebben elektriciteit nodig voor de vriescontainers, verlichting, kachels, verbindingen en simpelweg om je telefoon op te laden. Anders is er pas echt paniek.”

Deze Black Hawks (l.) en Apaches hebben normaliter op Marshall Army Air Field hun thuisbasis. Dat ligt dicht bij het onderkomen van de manschappen en het rollende materieel, Fort Riley.

We’ll be back

Uiteindelijk duurt de hele verplaatsingsoperatie tot begin november. Daarna keert de rust terug, maar niet voor heel lang. ‘Over een maand of 9 zijn we weer terug hoor’, lacht Vanderlugt in de haven van Rotterdam. Of Nederland dan weer gastheer mag zijn, is echter nog niet helemaal duidelijk. De Amerikanen proberen de operatie namelijk zo veel mogelijk te spreiden over host nations. Zo wordt ook de haven van Antwerpen vaker gebruikt. Spreiding geeft de Amerikanen de kans om hun logistieke lijnen optimaal te benutten, en levert ook minder belasting op voor de gastenheren. Maar voor de meeste aanwezige Nederlanders is en blijft de verplaatsing simpelweg een mooi en indrukwekkend schouwspel.