Hoe handel je als marechaussee in het heetst van de strijd? In deze rubriek vertellen collega’s over een bijzonder moment dat ze hebben meegemaakt. Een moment waarbij het er echt op aankomt.
Tijdens een noodhulpdienst op luchthaven Schiphol stuiten wachtmeester Bart (27) en zijn collega op een verward ogende man. Een melding die in eerste instantie met een sisser lijkt af te lopen, maar later een onverwacht heftige staart krijgt wanneer ze de man opnieuw aantreffen. Dit keer op het dak van de parkeergarage. Bart neemt ons mee terug naar deze dag, in de zomer van 2023.
Hoe verliep het eerste contact met de man?
“We zagen hem tijdens een reguliere patrouille verward over de busbaan lopen en spraken hem aan. Best een zielig verhaal. Hij was zijn baan kwijtgeraakt en zou een paar maanden naar het buitenland gaan. Zijn auto had hij op P1 geparkeerd. Een duur grapje natuurlijk voor zo’n lange periode. We adviseerden hem daarom zijn auto te verplaatsen en met het openbaar vervoer terug naar de luchthaven te reizen. Daarmee leek de casus afgedaan.”
‘De casus leek afgedaan’
Leek…
“We werden later die ochtend aangesproken door een taxichauffeur, er zou iemand op de rand van het dak van parkeergarage P1 zitten. Op zich geen melding waar we meteen van schrikken. Het was mooi weer, de zon scheen. Je kunt daar in principe best zitten. Het signalement bleek echter overeen te komen met de man die we eerder spraken.”
Wat gebeurde er toen?
“We zijn die kant op gereden en troffen inderdaad dezelfde man aan. Hij zat op het dak van het parkeerdek, met zijn benen over de rand. Gelukkig wel in de goede richting, dus zijn gezicht naar binnen gekeerd. Maar op het moment dat we aan kwamen, stapte hij over de reling en sprong naar voren. In een split second waren we bij hem. We konden hem nog net vastgrijpen. Hij wist zich los te wringen en viel op het onderliggende parkeerdek. Vanaf daar sprong hij naar beneden, een meter of 3, en rende weg.”
Jullie erachteraan?
“Uiteraard. Mijn collega in de auto, ik te voet. De man rende de bocht door omhoog en kwam weer op het parkeerdek uit. Opnieuw sprong hij over de rand. Ik weet niet hóe, maar ook nu was ik net op tijd. Ik wist zijn benen te pakken en hield hem vast, terwijl hij over de rand bungelde. Een paar omstanders schoten te hulp, maar ondertussen probeerde de man zich weer uit alle macht los te wringen. Zijn broek gleed uit en ik hield hem niet meer. Hij viel naar beneden. Hier had zich inmiddels een groot aantal collega’s verzameld. Maar op dat punt kun je eigenlijk niks meer doen. De man is aan zijn verwondingen overleden.”
Wat heftig…
“Ja, dat was heel naar om te zien. Voor alle betrokkenen natuurlijk. Ik ben uiteindelijk mee gegaan naar de schouwarts en het mortuarium. Gevoelsmatig wilde ik de casus toch afronden. Ik denk dat dat achteraf wel goed is geweest voor de verwerking.”
‘Ik kon direct mijn verhaal kwijt'
Heb je daar moeite mee gehad?
“Gelukkig niet. Ik ben na het incident uit de dienst gehaald en onwijs goed opgevangen door zowel collega’s uit mijn team als van de Collegiale Ondersteunings Groep. Bij hen, en overigens ook bij mijn familie en vrienden, kon ik direct mijn verhaal kwijt. Ik ben van mezelf gelukkig wel een prater en heb voor mijn gevoel niks opgekropt. Het blijft een heftige casus, met stip de heftigste die ik tot dusver heb meegemaakt, maar de lading is er inmiddels af.”
Hoe kijk je er al met al op terug?
“Dat klinkt gek, maar toch met een goed gevoel. Natuurlijk is de afloop verschrikkelijk, maar ik heb alles gedaan wat ik kon om de man te helpen. Ergens geeft dat ook vertrouwen; als het er écht op aankomt kan ik dus alsnog adequaat handelen. Het mocht alleen niet baten.”
Op de Wapendag ontving je voor dit moedige optreden een Waarderingsspeld in Zilver. Wat vond je daarvan?
“Een grote eer natuurlijk. Zo’n speld wordt niet vaak uitgereikt. Dat ík hem kreeg en ook nog eens in het bijzijn van collega’s en familie, dat was heel bijzonder. Hoe mooi als ik deze speld later aan mijn kleinkinderen kan laten zien?”
Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-0113 of chat op 113.nl.
Ben of ken jij een collega die iets bijzonders heeft meegemaakt tijdens de dienst? Een moment waarbij ‘het erop aankwam’? Laat het ons weten via kmarmagazine@mindef.nl.
