“Ik ben iemand met dadendrang”
Toen hij als 17-jarige als marechaussee beveiliger begon, hoopte hij ooit wachtmeester te worden. Dat lukte. Sterker nog: luitenant-generaal Harry van den Brink doorliep alle rangen. Nu neemt hij afscheid als Commandant Koninklijke Marechaussee, met 3 generaalsterren op zijn schouder. Een ‘eervolle functie’, zegt hij. Maar ook een waar hij eigenlijk nooit van droomde.
Wat was in de afgelopen 40 jaar uw favoriete functie?
Ik heb in totaal 17 jaar op Schiphol gewerkt, verspreid over verschillende periodes. Daar kijk ik heel positief op terug. Als ik 1 functie specifiek zou moeten kiezen dan is dat commandant politiedienst Schiphol. Een heel dynamische plek. Ik kreeg te maken met taxionrusten, protesten van milieudefensie, zwerversproblematiek. Als politiechef sta je middenin de operatie en tegelijkertijd ben je bezig met het grotere plaatje eromheen, waarbij je ook veel moet samenwerken met verschillende partijen.
Met welk gevoel kijkt u terug op uw bijna 4 jaar als Commandant KMar?
Toen ik werd gevraagd was dat een enorme eer. Ik ben er trots op dat ik dit heb mogen bereiken. Maar als ik eerlijk ben, was ik ook met veel plezier commandant op Schiphol gebleven. Als CKMar ben je minder direct betrokken bij de operatie, dat miste ik. Ik ben ook iemand met ‘dadendrang’. In de Haagse wereld duurt het soms lang voordat dingen gerealiseerd worden. Ik snap hoe het werkt, maar als de operatie hierdoor klem komt te zitten, frustreert mij dat. Aan de andere kant ben ik ook trots op dingen die we bereikt hebben.
Waar bent u het meest trots op in uw periode als CKMar?
Ik ben blij met het extra geld voor meer personeel. Het opleidingscentrum draait nu op 200 procent. Ook ben ik trots op de behoudmaatregelen. Ik zag mensen weggaan om financiële redenen, als commandant heb je een beperkt aantal middelen, maar ik ben blij dat ik deze heb kunnen inzetten.
Maar waar ik echt het meest trots op ben, zijn de mensen. We hebben er als KMar de afgelopen jaren gestaan toen het erop aankwam. We kregen te maken met terrorismebestrijding, migratiecrisis en groei van passagiers op luchthavens. We schakelden snel ondanks de onderbezetting. Tegelijkertijd moesten we ook kijken naar de toekomst. We kregen het voor elkaar om de ontwikkeling rondom informatie gestuurd optreden (IGO) door te zetten. In 2016 werd het Landelijk Tactisch Commando (LTC) opgericht. Een organisatieverandering die nodig was om in de toekomst stabiel te zijn.
De afgelopen jaren kenmerkten zich door het zoeken naar een balans tussen groei en kwaliteit. We hebben de pijn uit het verleden kunnen herstellen, werken aan de uitdagingen van nu en tegelijkertijd ook aan een goede toekomst. Als je kijkt naar dit grotere plaatje, dan ziet het er goed uit.
Gaat u voor uw gevoel weg, net nu alles ‘voor elkaar’ is?
Zo kan je het omschrijven. We hebben veel bereikt, maar ik hoop dat er nog meer geoogst kan worden van onze investeringen. Aan de ene kant doet dit een beetje pijn, want ik had hier graag onderdeel van uit gemaakt. Maar het gaat niet om mij, maar om de organisatie en ik ben blij dat ik een bijdrage heb mogen leveren. Ik ben geconfronteerd met mijn gezondheid. Dat had ik niet verwacht, maar het is mij wel overkomen. We zijn allemaal mensen en we hebben maar 1 lichaam.
Hoe gaat het nu met u?
Ik heb in maart mijn ontslag aangeboden vanwege mijn gezondheid. Ik ben chronisch vermoeid, een burn-out. Daarbij heb ik ook last van tinnitus, oorsuizen. Het gaat nu steeds beter met me, maar ik ben er nog niet.
Wat gaat u straks doen?
1 van de adviezen is om niet te snel nieuwe plannen te maken. Maar ik denk er over na iets te doen op het gebied van coaching. Ik zou bijvoorbeeld jongeren kunnen coachen in leiderschapsontwikkeling. Maar ook de samenwerkingen tussen organisaties vind ik interessant. Op Schiphol heb ik veel gewerkt met organisaties in het publieke en private domein, een adviserende rol op dit gebied behoort ook tot de mogelijkheden waar ik over nadenk.
Welke tip zou u uw opvolger willen meegeven?
Wat ik zelf erg belangrijk vind, is de mensen in de operatie te blijven horen. Zij hebben zo veel kennis; gebruik die. Probeer de verbinding met de werkvloer te houden. We kijken nu soms nog te veel vanuit hiërarchie naar dingen, hebben de neiging te denken dat alle wijsheid van boven komt. Maar onze mensen zijn mondig en kunnen snel beslissingen nemen. Ik denk dat we nog meer gebruik kunnen maken van die kennis in de organisatie. Maar ik heb alle vertrouwen in mijn opvolger, die ook mijn voorganger is en daardoor de KMar en de mensen kent.
