Tekst Ritmeester Saminna van den Bulk
Foto Lieutenant-commander Mike St. Pierre
Canadese militair organiseert ‘Remote Nijmegen March’
Geen gladiolen, geen tocht over de slopende Zevenheuvelenweg, noch een feestelijke finish op de Via Gladiola. En tóch is er een Vierdaagse. Niet alleen in Nederland trotseerden duizenden mensen een alternatieve ‘Nijmeegse’, ook in Canada zijn militairen aan het wandelen geslagen. Lieutenant commander Mike St. Pierre (37) en zijn collega’s marsen 4 dagen door Ottawa om de traditie in ere te houden. Vandaag leggen ze de laatste kilometers af.
Pijnlijke voeten, minstens 10 kilo op de rug. Sinds dinsdag loopt Mike met 6 collega’s de ‘Remote Nijmegen March’ in de Canadese hoofdstad Ottawa. Elke dag wandelen de militairen een verschillende route door de stad.
Familie in Nederland
Terug naar april. Mike heeft zeker 3 maanden training in de benen. De vliegtickets zijn geboekt, een slaapplek geregeld. Alles is voorbereid. Tot het coronavirus keihard toeslaat. Alle evenementen tot 1 september gaan in de ban, dus ook de Vierdaagse. Enorm balen, vertelt Mike. “Ik heb familie in Nijmegen en ging als jongetje al regelmatig op vakantie naar Nederland. Ik was 14 toen ik met mijn Nederlandse neef de Nijmegen Marches voor het eerst liep. De mensen langs de kant, de mars, de gezelligheid eromheen. Het was een ongelofelijke ervaring.”
Dat de Nijmeegse Vierdaagse dit jaar niet doorgaat is historisch gezien bijzonder
Tijdens diezelfde mars raakt Mike in gesprek met Canadese militairen. “Nooit had ik een loopbaan bij Defensie voorzien. Ze vertelden me over de carrièremogelijkheden en de kansen die het me zou bieden. Ik was verkocht. Toen en daar besloot ik: ik wil militair worden.” Zo gezegd, zo gedaan. De marineman is nu luitenant-commander van de Maritime Explosive Ordnance Disposal (MEOD).
Oorlog, hitte, virus
Dat de Nijmeegse Vierdaagse dit jaar niet doorgaat is historisch gezien bijzonder. In 1914 en 1915 wordt het evenement geschrapt vanwege de mobilisatie voor de Eerste Wereldoorlog. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog is er geen Vierdaagse. In 2006 stopt het evenement na 1 dag, omdat 2 wandelaars omkomen door de hitte. Aan dat rijtje afgelastingen is 2020 vanwege het coronavirus toegevoegd.
‘Mijn collega’s verklaarden me voor gek’
Voor gek verklaard
De liefde van Mike voor de ‘International Four Days Marches Nijmegen’ is groot. Dit jaar zou de 5e keer worden dat hij meedoet. En dat plan voert hij alsnog uit. In Canada, weliswaar. “Na de afgelasting dacht ik meteen: we gaan het gewoon doen! Mijn collega’s verklaarden me voor gek, maar ik heb toch 6 mensen bereid gevonden mee te doen. Hier en daar haakte er een collega voor 1 dag aan”.
Het is niet enkel nostalgie, het is de fysieke uitdaging die hem aanspreekt. “Het is echt pittig met het gewicht op de rug. Maar ik houd ervan mijn lichaam te straffen”, lacht hij. Nog belangrijker: “Als atleet indoor volleybal op de Militaire Wereldspelen ben ik al op veel plekken ter wereld geweest. Maar niets is vergelijkbaar met Nijmegen tijdens de Vierdaagse. De sfeer is bijna elektrisch. De hele stad loopt uit. Het is 1 groot feest.”
‘Andre Hazes en de Lawineboys passeren regelmatig de revue’
Andre Hazes
De sfeer in Canada was heel anders. Niemand langs de kant om hen aan te moedigen. Geen festiviteiten. Geen gezelligheid. “We misten de energie die Nijmegen met zich mee brengt”, reageert Mike dan ook. Toch was het een mars met een Hollands tintje. Op de speakers passeerden de liedjes van Andre Hazes en de Lawineboys regelmatig de revue. “De muziek vrolijkt ons op.”
Vraag is of er volgend jaar wél een Nijmeegse Vierdaagse zal zijn. Mike hoopt erop. “Als het werk het toelaat, hoop ik er zeker bij te zijn.”
Vierdaagse geschiedenis
De Nijmeegse Vierdaagse is de grootste wandeltocht ter wereld, waaraan jaarlijks zo’n 40.000 mensen meedoen. Het idee komt uit de koker van een militair.
In 1909 klinkt het startschot van de eerste editie. Toen nog een militair feestje. Uit het hele land trekken militairen richting Breda die bij wijze van ‘sportdagen’ 150 kilometer afleggen om iets te veranderen aan ‘de weke fysieke gesteldheid van de jonge soldaten.’
In 1912 wordt de mars voor het eerst in Nijmegen gehouden. De ‘gastvrije ontvangst’ van de stad zorgt ervoor dat Nijmegen vanaf 1925 het startpunt wordt voor de dagenlange mars.