Tekst kapitein Arjen de Boer
Foto kapitein Arjen de Boer
Verslag van de missie Resolute Support
Wat betekent het akkoord tussen de Taliban en VS voor de aanwezigheid van Nederlandse militairen in Afghanistan?
Wie het nieuws volgt, zal het niet zijn ontgaan. Er ligt een akkoord tussen de Verenigde Staten en Taliban dat tot vrede moet leiden. Maar dit is niet de reden dat militairen op Dutch Mountain bezig zijn met pakken.
Uiteindelijk moeten álle Westerse troepen Afghanistan verlaten. Dat zuig ik niet uit mijn duim, het staat letterlijk in het akkoord tussen de Taliban en VS. Lees maar mee: 14 maanden na sluiting van de overeenkomst moeten alle Westerse troepen zijn vertrokken áls de Taliban aan bepaalde voorwaarden heeft voldaan. Zo niet, dan kan het langer duren.
Binnen de eerste 135 dagen reduceren de Amerikanen hun troepen tot 8.600 man, en de coalitiepartners doen dat ‘proportioneel’. Wat dat betreft geen keiharde cijfers dus. Verder worden in die eerste periode 5 militaire bases in Afghanistan gesloten. Welke precies, dat wordt niet genoemd.
Terugtrekken als aan voorwaarden is voldaan
Functies schrappen
Als je puur naar deze afspraken kijkt, betekent het dat er april/mei volgend jaar geen Nederlandse militairen actief zijn in Afghanistan. Dus ga er maar vanuit dat planners hier en in Den Haag bekijken welke functies worden geschrapt en welke voorlopig gevuld blijven. Welke werkzaamheden om de Afghaanse veiligheidsdiensten te ondersteunen blijven de komende maanden gewoon doorgaan? Wat doen we met Dutch Mountain, het Nederlandse kamp? Welke spullen moeten op termijn per se terug naar Nederland en wat laten we achter? Zo is er een hele rits vragen te verzinnen die moeten worden omgezet in acties.
Papieren tijger?
Als het akkoord overeind blijft natuurlijk. Want alle partijen moeten aan diverse voorwaarden voldoen, anders is het een papieren tijger. Bovendien is dit Afghanistan, intrigerend én onvoorspelbaar. Gemaakte afspraken kunnen ineens een heel andere dimensie krijgen en niemand heeft een glazen bol.
Terugreis is logistieke hersenkraker
Naar huis
Sergeant-1 Ryan is inmiddels druk met onze persoonlijke ‘terugtrekking’. Dit heeft niets met dat akkoord te maken, maar alles met het feit dat onze uitzending er bijna op zit. We gaan binnenkort naar huis. Ryan en zijn collega’s van de Distributiegroep zijn er zelfs al een tijdje mee bezig. Hij is de spin in het web als het gaat om het terugsturen van onze spullen. Iedere militair heeft 4-5 stuks bagage bij zich, waaronder uit de kluiten gewassen plunjebalen, grote zwarte tassen en goederenkisten. Vol kleding, schoenen, slaapzak (niet nodig gehad), klamboe (niet nodig gehad), en nog meer spullen die we niet nodig hebben gehad. Maar ja, je weet maar nooit, beter mee verlegen, dan om verlegen.
‘Voorkomen dat er verboden artikelen meegaan’
Pietje Precies
In totaal vliegen er straks zo’n 90 man terug. “Dus zijn we als distributiegroep druk met de planning, voorbereiding en uitvoering van de uitrotatie”, vertelt Ryan. “We zorgen er voor dat alles op de juiste locaties aankomt zodat bij terugkomst iedereen zijn spullen kan ophalen.”
Globaal gaat het om 60 zogeheten unipacks, een soort grote dozen van grijs plastic waarin 110 tot 140 kilo vracht kan. Dit moet zorgvuldig gebeuren, want de luchtvaartregels zijn streng. “Alle goederen die wij verzendgereed maken moeten eerst door een Duitse scanner. Dit om te voorkomen dat er verboden artikelen meegaan zoals munitie en batterijen.”
Slim pakken
Check. Dus ik ga nu even verzinnen waar allemaal batterijen in zitten. Dat spul moet in de handbagage. Camera, tandenborstel, laptop, hoofdlampje, die sowieso. Alles opnieuw inpakken, op de juiste manier, met de juiste papieren. Laat ik maar eens beginnen, is namelijk best een klus.
