Wat doe je als je voor je werk 4.000 kilometer van huis en haard bent en even vrij bent? Even naar de voetbalclub gaan is er niet bij. Bij je ouders langs voor een kop koffie of met vrienden de kroeg in voor een biertje; ook niet haalbaar. Tijd voor een lesje 'festijn in de woestijn'.
Soms ben je het stofhappen even beu. Soms snak je, na maanden van huis geweest te zijn even naar iets wat je aan huis doet denken. Iets echts Hollands. Wat doe je dan? 450 diepgevroren haringen laten invliegen en nuttigen is een goed begin. Overdag nog niet genoeg gezweet? In Castorso, de gym op Kamp Castor, kun je in binnen- en buitenlucht wat extra zweetdruppels lozen. Als donderdagmorgen de Antonov aan de hemel verschijnt, weet iedereen hoe laat het is. Gemiddeld levert de Russische kist 6 pallets af, goed voor in totaal zo'n 600 kilo post en pakketjes. Voordat de brieven, tijdschriften, kaartjes, dropjes en stroopwafels bij hun rechtmatige eigenaar verschijnen, moet er wel even gesorteerd worden. Woensdag sportdag. Is er geen hindernisbaan? Geen probleem. Genisten zouden geen genisten zijn als daar geen mouw aan gepast kan worden. In no-time MacGyveren ze wat in elkaar. En dan is het klimmen geblazen. Drie keer per dag een verzorgd buffet; er zijn hotels waar je het met minder moet doen. Er zit dan ook een flinke logistieke operatie aan verbonden. Wekelijks werken de militairen een kleine 3.000 kilo vlees, 6.000 bekertjes yoghurt, 36.000 liter drinkwater, 1.900 kilo rauwkost en groente, 1.400 kilo fruit, 750 kilo aardappelen, 175 kilo rijst en 700 kilo brood weg. Met gemiddeld zo'n 1.000 militairen op een kamp, dat is gebouwd voor 800 bewoners, is het gezellig druk op Kamp Castor. Veel plek voor al je uitrusting, persoonlijke spullen en slaapplek is er niet. Veel lol hebben de meesten wel. Ping-pong, tafelvoetbal, spelletjes, televisiekijken en slap ouwehoeren. In hun bar 'De Uitlaat' houden militairen - nadat de dienst erop zit - deze en andere militaire tradities hoog. Soms onder het genot van een biertje. Alcoholvrij. Dat dan weer wel. Als het opeens stoffig wordt en je begint te zweten, dan weet je - zelfs als je binnen zit - genoeg: er blaast een harmattan (hete woestijnwind) over het kamp. Omdat alle airco’s uit moeten, om de filters te sparen voor het fijne stof, wordt het binnen erg warm. Toch is buiten zitten ook geen optie, tenzij je wilt zandhappen. Op zondagen is er, als de dienst dat toe laat, tijd voor wat ontspanning. Met een beetje fantasie waan je je op de zonneweide, met je elleboog hangend op de containerbar en met het geluid van een volleybalwedsdtrijd zelfs bijna op de camping. Deden brieven er vroeger weken over om het (thuis)front te bereiken, in deze tijd van wifi en mobiele telefonie kan er, met een beetje geluk, ’s avonds even met thuis gebeld of geskyped worden.
