Tekst KAP Joris van Duin
Foto Cees Baardman
2MCG verbetert gereedheid in uitgestrekt woestijnlandschap
Onder alle omstandigheden, waar ook ter wereld, kan het Korps Mariniers worden ingezet. Om te wennen aan werken in een extreme omgeving, streek 2 Marine Combat Group (2MCG) 5 weken lang neer op ‘de grootste schietbaan van het westelijk halfrond’. Op Amerikaanse woestijnvlaktes rondom Twentynine Palms werden zo’n 550 mariniers blootgesteld aan temperaturen die de 50 graden net niet aantikten. Tegelijkertijd moesten ze wel presteren tijdens deze groots opgezette Live Fire Tactical Training (LFTT).
Meedogenloos. Zo kan de Mojave-woestijn waar 2MCG optrad het beste worden omschreven. Het oefenterrein ter grootte van de provincie Utrecht kenmerkt zich door zand, bergketens en amper schaduw. Met een gerust hart kon 2MCG in de verzengende hitte scherpe munitie ter hand nemen, want in de verste verte was hier niets of niemand te bekennen.
155 mm-houwitsers
“Dat is precies de reden waarom we hier zo graag komen”, zegt operatieofficier majoor der mariniers Koen. “Het schietterrein biedt mogelijkheden die we in Europa niet kennen. Door de uitgestrektheid konden we een combinatie van wapensystemen geïntegreerd inzetten, samen met onze broeders van het United States Marine Corps (USMC). Die brachten de big boys en big guns in, zoals een batterij aan 155 millimeter-houwitsers en MQ-9 Reapers van de US Reserve. Dat zijn systemen waar we eigenlijk nooit mee werken, maar als het erop aankomt zouden we dat wel moeten kunnen.”
‘Het belangrijkste was het certificeren van 23 Raiding Squadron’
Het doel van de grootscheepse oefening aan de overkant van de plas was meerledig. “Het belangrijkste was echter het certificeren van 23 Raiding Squadron als Marine Spearhead Task Unit (MSTU) en dat is gelukt. De eenheid kan als dat nodig is overal ter wereld binnen 48 uur worden ingezet”, stelt Koen.
Maar er was meer. “Het slotstuk was een eindoefening op Marine Combat Group (bataljons)-grootte. Met scherpe munitie hield 2MCG als geheel een Live Fire-oefening, waarbij meerdere Raiding Squadrons tegelijk in actie kwamen. Zij zuiverden onder meer een dorp van een gelijkwaardige vijand. Andere eenheden, voornamelijk uit 1MCG en USMC, ondersteunden. Zodoende kwam alles samen en zijn ook de logistieke keten en het hoofdkwartier van 2MCG tactisch getraind.”
Sprongsgewijs voorwaarts
Vanzelf ging dat niet. Het woord ‘meedogenloos’ viel al, door de extreem hoge temperaturen en een gebrek aan beschutting in de woestijn. “Environment was de grootste uitdaging”, vertelt adjudant van de mariniers Martijn, de Regiment Sergeant Major (= stafadjudant) van 2MCG. “In het eindscenario, laten we zeggen de laatste 24 uur, moesten mariniers 4 kilometer te voet afleggen. Dat klinkt misschien niet als veel. Maar als je in de aanval bent en je moet continue sprongsgewijs voorwaarts gaan om de vijand te verslaan, dan is dat een behoorlijke afstand. Zeker als je dat volledig omgehangen moet doen, met kogelwerend vest, ondersteunende wapens en munitie.”
‘Op sommige dagen ging er wel 8 liter water per persoon doorheen’
De temperatuur wordt dan – net als de oefenvijand – een tegenstander van formaat. “Je moet je aan de skills & drills houden: genoeg eten, drinken en fit zijn. Op sommige dagen ging er wel 8 liter water per persoon doorheen.”
Onzichtbare logistiek
Cruciaal voor het goede verloop van het optreden, is een stuk haast onzichtbare logistiek. Als die niet op orde is, kan het gevecht niet worden gewonnen. “Het 20e Combat Service Support Squadron met de medische keten, monteurs, elektriciens, goederenbeheer en verbindelaren werkte vanaf dag 1 aan tactische vaardigheden in het voorterrein. Dan moet je denken aan: Waar en hoe ontplooien we? Hoe gaan we de eenheden bevoorraden? Dat zijn uitdagingen, zeker als de afstanden naar de voorste linies lang zijn”, legt de stafadjudant uit.
‘Veel gevechten zijn in ‘urban terrain’ en dat is enorm moeilijk opereren’
De focus voor de Raiding Squadrons van 2MCG lag op het trainen met scherpe munitie in verstedelijkt gebied. Majoor Koen: “Veel gevechten zijn in urban terrain (verstedelijkt gebied, red.) en dat is enorm moeilijk opereren. Het gevecht is dan namelijk 3D: de vijand kan niet alleen voor of achter je zitten, maar ook boven of onder je. De mogelijkheden op het gebied van oefendorpen en -locaties waar we verschillende tactieken met scherp kunnen trainen, zijn daar enorm.”
Niveau omhoog
Al met al blikt de majoor tevreden terug. “Omdat de ruimte, mariniers en munitie er waren, hebben we ook bijna 20 opleidingen kunnen draaien. Van opleidingen voor schietinstructeurs, tot die van schutter op verschillende groepswapens en wapensystemen en zelfs rijopleidingen. Dus naast de eenheidsgereedheid hebben we ook het individuele niveau omhoog gebracht. Ik ben blij dat we die kans hebben kunnen pakken.”
