Geen tijd te verliezen

Column Chef der Equipage Commando Zeestrijdkrachten

Zo aan het einde van het jaar hebben we vaak de behoefte om terug te kijken op het aflopende jaar. Wat hebben we bereikt en tegen welke uitdagingen lopen we (nog steeds ) aan? Als ik terugkijk zie ik vooral een jaar waarin enorm veel veranderd is en nog steeds aan het veranderen is. Hier heeft de situatie in de wereld vanzelfsprekend heel veel invloed op gehad.

In mijn column van juni had ik over mindset, in relatie tot deze situatie in de wereld. ‘Is de huidige mindset de juiste om gereed te zijn voor hoofdtaak 1?’; dat was toen de vraag die we ons zelf stelden. Deze vraag kwam de afgelopen week bij de Nationale Onderofficiers Conferentie (NOOC) weer terug. Diverse sprekers hielden ten overstaan van ruim 700 onderofficieren en 100 burgercollega’s een betoog over de warrior mindset.

Tijdens deze dag bleek (opnieuw) dat deze mindset bij de meeste collega’s op zich wel in orde is. ‘Tussen de oren zit het wel goed, maar het schort nog aan de randvoorwaarden’, was wel een veelgehoord geluid tijdens de NOOC. Dan gaat het om de randvoorwaarden om ons werk goed te kunnen uitvoeren. Denk hierbij aan het versnellen van procedures om iets voor elkaar te krijgen. Zoals het aanpassen van contractvormen voor collega’s die op een andere manier binnenkomen dan we gewend waren. Maar ook duren reorganisaties, die vaak bedoeld zijn om te groeien, erg lang; dat levert veel frustratie en onbegrip op.

Ik zie dat er iedere dag keihard gewerkt wordt om deze ‘randvoorwaarden’ zo aan te passen dat we sneller kunnen schakelen. Tijdens mijn vele werkbezoeken hoor ik vaak dat mensen tegen personele, materiële of operationele beperkingen aanlopen. En dat terwijl zij vanuit een hoge mate van betrokkenheid bij onze organisatie juist willen doorpakken, zonder onnodige energie te verliezen aan randzaken. We moeten oude, omslachtige manieren van werken proberen los te laten en nieuwe ideeën durven te omarmen. Hiervoor is weliswaar naast geduld ook durf voor nodig, maar het zal moeten, om nog sneller gereed te zijn voor een hoofdtaak 1-scenario.

Na de NOOC ging ik samen de plaatsvervangend Commandant Zeestrijdkrachten schout-bij-nacht Liebregs door naar Roemenië, om onze collega’s aan boord van het Combat Support Ship (CSS) ‘Den Helder’ te bezoeken. Na maanden vertraging, om diverse redenen, werd het schip tijdens ons bezoek overgenomen door de bemanning. Kasten werden ingeruimd, bedden opgemaakt. De Technische Dienst had een ‘warme dag’ en in het kombuis werd er voor het eerst gekookt. De eerdere tegenslag zorgde voor een gewijzigd vaarschema en dat had uiteraard impact op de bemanning en hun thuisfront. Mooi om te zien er nu allemaal enthousiaste en gemotiveerde collega’s rondliepen die er naar uitkijken om dit prachtige schip zo snel mogelijk naar Nederland te brengen.

Ook het CSS is belangrijk voor inzet binnen hoofdtaak 1; niet voor niets zit het woord ‘combat’ in de aanduiding. De komst naar Nederland voor verdere afbouw is ook in symbolisch opzicht belangrijk. We gaan hiermee het nieuwe jaar in, waarin we net als in 2024 plannen maken en uitvoeren om ons nog verder gereed te maken voor hoofdtaak 1. Hierbij hebben we iedereen nodig! Laten we met elkaar in gesprek gaan en blijven om zo tot een zo goed mogelijk product te komen. Dit zal niet altijd een 10 kunnen zijn, zolang het maar een hele dikke voldoende is. Dit zullen we moeten accepteren als we snelheid willen maken. Er is namelijk geen tijd te verliezen.

Adjudant ODND René Heeringa
Chef der Equipage Commando Zeestrijdkrachten