Tekst Coen Heil
Foto Stella Snijder
Kinderen op jeugdbivak voor even in voetsporen ouders
Het terrein van de Joost Dourleinkazerne (JDKAZ) op Texel was eind september het strijdtoneel van het jaarlijkse jeugdbivak. Onder leiding van militairen, sportinstructeurs en vrijwilligers van Defensie stapten ruim 40 kinderen voor even in de voetsporen van hun ouders, die op uitzending zijn of waren. Onder meer Levend Stratego in de duinen, lasergamen en Zeeslag stonden op het programma.
Het jeugdbivak is een activiteit van de gezamenlijke thuisfrontorganisaties van Defensie. Die zijn 24/7 beschikbaar voor de achterblijvers van militairen op uitzending. Elk operationeel commando (OPCO) heeft een eigen thuisfrontorganisatie. Voor de KM is dat het bureau Operationele Personeelszorg (OPZ) in Den Helder.
Het jeugdbivak is in feite een win-win situatie. Enerzijds is het initiatief bedoeld om de achtergebleven ouder te ontlasten en een weekend rust te gunnen. Anderzijds is het een blijk van waardering richting de kinderen, van wie de vader of moeder van huis is of was.
Pretpark of dierentuin
Dit jaar mocht de marine het jeugdbivak organiseren. Daarbij waren kinderen aanwezig van militairen van alle krijgsmachtdelen. "Het jeugdbivak is een van de vele activiteiten die Defensie organiseert om het thuisfront te ondersteunen", aldus hoofd bureau OPZ luitenant ter zee 1 Marloes Verweij. Zij is tevens hoofd Thuisfrontzaken van CZSK en dit jaar belast met de organisatie van het Texelse jeugdbivak. “Wij bieden bijvoorbeeld ook steun als iemand in de familie is overleden of in het ziekenhuis is beland”, licht zij toe. “Of als de partner die achterblijft moeite heeft om alle ballen in de lucht te houden.”
Daarnaast houdt de thuisfrontorganisatie de achterblijvers onder meer goed op de hoogte van de militaire missie. Andersom wordt de militair ook goed geïnformeerd over het leven thuis. Halverwege de periode dat de ouder op missie is, ontvangen de achterblijvers een uitnodiging voor een thuisfrontcontactdag. “Bij die gelegenheid informeren we over wat er is gebeurd in de afgelopen periode en wat nog gaat komen”, zegt Verweij. “Dan komen we altijd samen in een pretpark of dierentuin, zodat het ook een leuke dag is voor de kinderen.”
Baret als beloning
Het bivak startte vrijdag 27 september bij gebouw Dukdalf in Den Helder, waar ouders en kinderen werden ontvangen. Hierna volgde een tijdelijk afscheid en stapten de kinderen de bus in op weg naar de veerboot, die ongeveer 20 minuten later aanmeerde op het Waddeneiland. De jongere kinderen verbleven het weekeinde op een veldbed in de sportzaal van de JDKAZ, terwijl de ouderen de kou trotseerden in militaire boogtenten. Zaterdag werd afgesloten met een bonte avond. Nadat de volgende dag alle tenten waren afgebroken, maakten de kinderen de overtocht en volgde een weerzien met de uitgeruste ouders in gebouw Dukdalf. Hier ontvingen de kinderen een baret als beloning.
Jongeren genieten op jeugdbivak
‘Speciaal T-shirt gemaakt’
Ivy (8): “Mijn vader werkt bij de marine. Dat is best lastig, want als hij er niet is moeten we met z’n drieën voor de puppy’s zorgen. Laatst was ik 4 maanden zonder papa. Dan schrijven we brieven en bellen we soms. Met Vaderdag had ik een glas gemaakt met snoepjes erin. En toen hij terugkwam had ik een speciaal T-shirt gemaakt met een boot en water erop. Het bivak vind ik leuk, maar soms ook een beetje moeilijk. Ik moet steeds wennen aan alle nieuwe namen.”
‘Straaljagerpiloot of marinier’
Jits (9): “Mijn vader en stiefmoeder zitten bij de marine. Papa is meestal thuis, maar mijn stiefmoeder is vorig jaar 5 maanden weggeweest. Volgend jaar gaat ze 1 jaar weg. Dat vind ik wel een beetje jammer. Als ik uit school kom en ze staat er niet, voelt dat een beetje vreemd. Zelf wil ik later bij de luchtmacht of de marine, want ik wil straaljagerpiloot of marinier worden. Ik vind het bivak fijn, omdat hier alleen maar kinderen zijn met ouders die bij Defensie werken.”
‘Hij belt vaak op de gezins-app’
Stan (14): “Mijn vader zit bij de marine en heeft laatst meegedaan met operatie Aspides. Daarom was hij 4 maanden weg. Hij is chirurg en dat wil ik later ook worden. Als hij weg is, vind ik dat jammer. Hij mist dan een groot deel van ons leven. Ik heb ook nog een broer en zus. Zo heeft hij al 5 verjaardagen van mij gemist. Het is vooral leuk als hij terugkomt. Dan maken we er een speciale week van en gaan we bijvoorbeeld een paar keer uit eten. Of hij gaat met een van ons een dag weg om wat leuks te doen. Naar de Efteling of zo. Ik ben nooit bang, want als hij weg is raak ik daaraan gewend. De eerste week is het jammer, de tweede week mis ik hem en de derde week is het leven normaal. Hij belt dan vaak op de gezins-app. Ik vind het kamp heel leuk met een heel gezellige sfeer.”
‘Toen ik dat hoorde, was ik superblij’
Liv (10): “Ik vind het hier echt superleuk, want er zijn allemaal activiteiten. Levend Stratego vind ik het leukst. Ons team heeft dat gewonnen! Mijn ouders werken beiden bij de marine. Ze zijn nooit tegelijk weg, want ze gaan om-en-om. Nu doet mijn moeder het niet meer, maar mijn vader wel. Laatst zat hij op de Karel Doorman. Ik vind het jammer als hij er niet is en moet dan af en toe huilen, maar ik ben ook trots op hem. Gelukkig is hij nu weer terug. Ik vertel dan op school dat mijn vader weer terug is van reis en dat we lol hebben. Ik wil zelf bij de landmacht of luchtmacht. Mijn vader kan nu niet meer gekozen worden voor uitzending, omdat hij al 54 is. Toen ik dat hoorde was ik superblij. Het jammere is alleen dat ik voortaan niet meer naar dit bivak kan.”
