De andere kant van de medaille

De herinneringsmedaille en duikspeld | Adjudant ODND Knippers

Medailles. Onlosmakelijk verbonden met de militair. Een officiële blijk van waardering. Ze vertegenwoordigen trots. Ze zijn een erkenning voor de onvoorwaardelijke inzet van de militair, soms met gevaar voor eigen leven. Elke medaille heeft een verhaal. In deze rubriek vertelt een militair over zijn of haar waardevolste onderscheiding. De andere kant van de medaille…

Adjudant ODND (opperschipper) en chef der equipage bij de Defensie Duikgroep; Ramon Knippers valt onder de categorie ‘oudgedienden’. Hij kwam in januari 1986 op en is zo verknocht aan de marine - en met name de Mijnendienst - dat hij onlangs nog voor 4 jaar bijtekende. Het spreekwoordelijke 'warme bad' ervaart hij bij 'zijn' club nog dagelijks. "Het is de manier waarop de marine met mij omgaat en de kameraadschap hier. Ik dacht op een gegeven moment: ik ga dit enorm missen als ik met functioneel leeftijdsontslag ga. Het werk vind ik nog steeds fantastisch. Ik ben straks 58 of 59 als ik vertrek en heb dan echt een fantastische tijd gehad. Dit is mijn lust en mijn leven. Het duikvak heeft mij alleen maar goeds gebracht."

Bevalt nog steeds

Dat hij bij de Koninklijke Marine zou dienen, stond van meet af aan vast. "Ik wilde dat altijd al. Nadat ik de MAVO had voltooid, solliciteerde ik en ben ik gekeurd. Ik moest wachten op de uitslag en koos zolang voor de LTS Motortechniek, want stel dat ik niet zou worden goedgekeurd. Na de positieve uitslag ben ik naar de marine gegaan en nooit meer terug geweest bij die school. Op de keuring vroeg iemand: 'Zou je ook nog duiker willen worden?' Ik vroeg: 'Is dat ook nog een mogelijkheid?' Zo koos ik voor de Mijnendienst. Dat bevalt nog steeds en ik zou het zo weer doen. Het is een kleine gemeenschap, de deuren staan hier open en het is een hechte groep. Ik zit op m'n plek." 

Kritiek bespreekbaar maken

Duiker zijn voldoet nog altijd aan zijn verwachtingen. Ook na 32 jaar. "In november '88 kreeg ik mijn duikspeld; er zit nog steeds uitdaging in mijn vak. Er is veel innovatie: we werken met moderne materialen en zoekmiddelen. Dat gaat inmiddels wel mijn pet te boven, want het is allemaal met computers, maar dat maakt het bedrijf juist zo dynamisch. Ik zit nu in het MT. Vroeger had ik nogal eens kritiek, voelde mij niet altijd gehoord door de leiding, maar nu heb ik de kans om er wat aan te doen, als anderen kritisch zijn op bepaalde zaken. Deze kritiek neem ik mee en maak ik bespreekbaar met de commandant. Dat is ontzettend leuk. In mijn huidige rol kan ik heel veel betekenen voor de equipage." 

Het mooie van het vak

Duiken op zich zit er na een lange ziekte voor Knippers even niet in. "Daar moet ik realistisch in zijn. Mijn streven is wel om weer goedgekeurd te worden en ook weer eens een keer een duik te doen. Het zit nu eenmaal in mijn bloed." Wat is er zo mooi aan duiken? "De commandocentrale vindt een explosief en dan duik je erop en je weet niet wat je aantreft. Dankzij sonarbeelden kunnen ze heel goed zeggen: 'Het is zo en zo groot', maar als je beneden komt, ben je gewoon op jezelf aangewezen en los je het maar op. Dat is mooi. Ik ben echter ook belast geweest met verdronken duikers uit een wrak halen. Dat maakt indruk en is zwaar. Wat het mooi maakt, is de dankbaarheid van de nabestaanden. Als een team is ingezet, praten we er na afloop met elkaar over. 'Hoe was het?' en 'Hoe ging het?'. Je doet een bakkie koffie met elkaar en daardoor worden veel problemen afgevangen. Praten met elkaar maakt een hoop goed. We vormen een hechte gemeenschap en letten goed op elkaar."

Met z’n allen in een mijnenveld

Duiken op explosieven is weer een ander verhaal. Dat betekent steeds alert zijn en geen fouten maken. "Het gaat niet alleen om het explosief", vindt Knippers. "Je moet naar beneden met de duikapparatuur. Het is voor een mens niet normaal om onder water te ademen. Om je daarvoor klaar te maken, is een gedegen opleiding nodig. Die opleiding kreeg ik op de Defensie Duikschool en daarna in mijn EOD-opleiding. Tijdens de Golfoorlog, op Hr.Ms. Harlingen, had ik veel aan die lessen. We werkten steeds 10 dagen in een mijnenveld en waren er daarna 3 dagen uit. Dat doet wat met je. Dat maakt de Mijnendienst uniek, je zit met z'n allen in dat mijnenveld. Ik kan wel zeggen: 'Ik heb die mijn opgeblazen, maar als die vent in de commandocentrale zit te snurken, dan loop je met het schip op een mijn. Je doet het dus samen en dat vind ik het mooie."

Onuitwisbare indruk

Bij officiële gelegenheden prijken er medailles op het uniform van Knippers. Onder meer de Herinneringsmedaille Vredesoperaties, de Kuwait Liberation Medal en uiteraard het zilveren Onderscheidingsteken voor Langdurige, Eerlijke en Trouwe Dienst. De eerstgenoemde is voor Knippers de waardevolste, in combinatie met zijn duikspeld. "Waarom? Het is niet alleen voor het werk tijdens de Golfoorlog, maar ook op de Noordzee (hoewel niet formeel, red.). Daar ruimt de Mijnendienst nog steeds explosieven. Voor de duikspeld heb ik veel moeten doen om hem te krijgen. De combinatie van Perzische Golf en Noordzee maakt mij trots. Duiken en de Golfoorlog hebben een onuitwisbare indruk op mij gemaakt en zijn voor mij van eeuwigheidswaarde."

Aanrader

In theorie kan iemand duiken zolang hij of zij leeft. "Zolang je goedgekeurd wordt en je de proeve van bekwaamheid goed aflegt is er niets aan de hand en ben je inzetbaar. Ik word door mijn huidige functie niet meer ingezet als duiker, al zou ik dat nog zo graag willen. Serieus, als jongeren dit lezen en geïnteresseerd zijn, dan raad ik ze het duikersvak aan."