De andere kant van de medaille

Herinneringsmedaille Humanitaire Hulpverlening bij Rampen met gesp Bovenwindse Eilanden 2017 | LTZ 2OC* (LD) Lucienne Koch

Medailles. Onlosmakelijk verbonden met de militair. Een officiële blijk van waardering. Ze vertegenwoordigen trots. Ze zijn een erkenning voor de onvoorwaardelijke inzet van de militair, soms met gevaar voor eigen leven. Elke medaille heeft een verhaal. In deze rubriek vertelt een militair over zijn of haar waardevolste onderscheiding. De andere kant van de medaille...​

“De combinatie van studeren, sporten en wat van de wereld zien trok mij aan in het militaire leven”, steekt het (waarnemend) hoofd Logistieke Dienst van Zr. Ms. De Ruyter van wal. “In 6VWO bezocht ik daarom een open dag van de KMA in Breda, waar ook een adelborst een enthousiast verhaal hield, maar dan over het KIM en de marine. Dat sprak me enorm aan. Hoewel ik uit het Zeeuwse kustplaatsje Zoutelande kom, was ik eigenlijk niet zo met naar zee gaan bezig geweest.”

SAP saai?

Op het KIM begon Koch als adelborst voor de Zeedienst. Tijdens de Bootjesreis ontdekte ze echter dat de Logistieke Dienst haar meer aansprak. “Na mijn bachelor Bedrijfswetenschappen ging ik voor mijn studie Business Administration aan de Vrije Universiteit stagelopen bij de J4 in Den Haag. Na mijn PBI aan boord van Hr. Ms. Tromp kreeg ik in 2012 mijn eerste functie, bij het team voor SAP-ondersteuning. In die tijd gingen Hr. Ms. Van Speijk en het Marine Training Command net ‘live’ met SAP. Zelf dacht ik trouwens ook dat SAP saai zou zijn, maar dat viel reuze mee!”

Verwoestend spoor

Via logistieke functies bij 1 Marine Combat Group in Doorn en een SAP-gerelateerde plaatsing op Curaçao, kwam Koch op Zr. Ms. Zeeland terecht. Dit betekende in 2016 de eerste varende plaatsing en – jawel – de Zeeland vertrok na een robuuste opwerkperiode naar de West als stationsschip. Uiteraard met als hoofdtaken militaire presentie, drugsbestrijding en humanitaire hulpverlening. Wat dat laatste betreft, kon de bemanning zich in september 2017 uitleven, toen 2 orkanen een verwoestend spoor trokken over Sint-Maarten en andere eilanden in de regio.

Alle ruimte gebruikt

“Het begon met het weerbericht van de meteo; Irma kwam er dus echt aan? Op 4 september kregen wij de opdracht om de Zeeland bij Aruba te beladen, met uitrusting en materieel voor de mariniers van 32 Raiding Squadron (Aruba), die eerder al vertrokken waren naar Sint-Maarten, Sint-Eustatius en Saba. Ook hebben we het noodhulppakket uitgebreid en flessen water geladen. 3 dagen later kwamen we aan bij Sint-Maarten, 1 dag nadat de orkaan had huisgehouden. De zee was echter nog te onstuimig om af te kunnen meren.”

Dat kon een dag later wel en toen begon een ‘logistiek feestje’ voor Koch en haar collega’s. Zij ondersteunden het 32e en later toegevoegde mariniers- en landmachteenheden. Ook ruimden zij het haventerrein en de luchthaven op, hielpen ze de kustwacht bij patrouilles en de gevangenis met bewakingstaken. En ze repareerden stroom- en watervoorzieningen bij het ziekenhuis en privéklinieken.

Schouders eronder

Bij 2 weken bijspringen op Sint-Maarten bleef het niet. Na een tussentijdse herbelading op Curaçao vertrok de Zeeland naar het Caribische eiland Dominica. De ravage op dit eiland maakte op Koch nog meer indruk dan de staat waarin Sint-Maarten verkeerde. “Dominica is veel armer; de orkaan had daardoor een nog grotere impact op de bevolking. Ook waren er modderstromen naar beneden gekomen.”

Maar hoe mensen er op beide eilanden ook aan toe waren, niemand kwam op haar angstig of verdrietig over. “Mensen zetten juist hun schouders eronder. En overal bemerkte je een grote dankbaarheid voor de hulp die we konden bieden. Erg indrukwekkend om mee te maken.”