Terug naar de luchtmacht

‘Werken in teamverband en de creatieve mentaliteit’

Gedreven door passie voor het vak, zichzelf willen uitdagen en het niet willen blijven hangen in ‘is dit het nou?’, besluit Quint meermaals zijn loopbaan om te gooien van burgermaatschappij naar militaire dienst. Verlangend naar meer uitdaging, tijdens zijn eerste civiele baan in de elektro-installatietechniek, start hij twintig jaar geleden zijn militaire carrière als CIS-specialist. Die is van korte duur wegens een tijdelijk contract. Jaren later doet hij zijn inmiddels goedlopende elektronicazaak van de hand en keert hij terug naar het Defensie Grondgebonden Luchtverdedigingscommando (DGLC). “Het is de groene IT waar mijn hart ligt.”

Tekst: Jopke Rozenberg-van Lisdonk | Foto’s: Rob ter Bekke

“Terugkomen bij het DGLC voelt als thuiskomen. Al ben ik nooit echt helemaal weggeweest. Na mijn eerste aanstelling heb ik altijd contact gehouden met collega’s. Ik kwam elk jaar wel een keer op een CIS-social en wist daardoor ook enigszins wat er speelde.”
“Tijdens mijn eerste dienstperiode had ik het erg naar mijn zin bij de Groep Geleide Wapens, ofwel de GGW, dat later is opgegaan in het huidige DGLC. Ten opzichte van het bedrijfsleven voelde Defensie als een soort familie. Het werken in teamverband en de creatieve mentaliteit bij de GGW, het meest groene onderdeel van de luchtmacht, vond ik fantastisch. De ene keer ben je bezig met priegelwerk zoals glasvezelkabels lassen en netwerkkabels trekken, het andere moment sta je in de regen een mast op te bouwen. We draaiden internationale  oefeningen in binnen- en buitenland, dat maakte het werk heel afwisselend en uitdagend.”

Besef

“Tegen het einde van mijn dienstverband kreeg ik de kans om op uitzending te gaan naar Kandahar in Afghanistan met een F-16 detachement van Volkel. Dat was een mooie ervaring, maar ook één waarbij ik besefte dat ik me niet per sé luchtmachter voelde, maar vooral militair. Ik hield van de groene kant van het werk bij de GGW; dat is bij een vliegende eenheid toch minder. Doordat ik ‘beroeps bepaalde tijd’-militair was, moest ik vrij snel daarna de dienst uit.”

Eigen bedrijf

“Ik besloot volledig te gaan werken in de elektronicawinkel waarvan ik mede-eigenaar was. Sinds mijn dertiende had ik er al een bijbaantje achter de schermen als reparateur. Ik was er nooit gestopt, werkte er op de vrij- en zaterdagen nog steeds naast mijn werk bij Defensie. Na twee jaar liet ik me uitkopen om volledig zelfstandig een nieuw bedrijf te starten. Ik zette eerst meerdere webwinkels op en daarna ook een bijbehorende fysieke winkel. Het groeide uit tot een goedlopende zaak dat een zeer groot gebied bediende; het was compact en efficiënt ingericht. Oké, dacht ik na vijf jaar, ik kan dus ook zelfstandig iets opbouwen; maar is dit het nu?”

Kameraadschap

“Ik wilde meer actie en meldde me aan bij de Nationale Reserve (Natres; dat tegenwoordig het Infanteriebataljon Bewaken Beveiligen Korps Nationale Reserve heet, red.). We trainden wekelijks op dinsdagavond en eens of twee keer per maand op zaterdag. Ook draaide ik diverse inzetten met de eenheid, zoals bij de Harskamp rondom Afghaanse vluchtelingen. Ik had het er enorm naar mijn zin, voelde ook weer die kameraadschap. Ruim vijf jaar heb ik er gediend naast dat ik mijn eigen zaak had. Ga ik hiermee door tot aan mijn pensioen, dacht ik op een gegeven moment, of zal ik weer fulltime beroepsmilitair worden? ‘Waarom kom je niet terug’, vroegen de jongens van het DGLC met wie ik nog steeds contact had.”

Meerdere balletjes

“Daarop besloot ik mijn hart te volgen: terug naar de groene IT op het DGLC. De telefoon stond roodgloeiend toen in het dorp bekend werd dat ik mijn zaak van de hand had gedaan. Waarom, wilde iedereen weten. Met pijn in mijn hart, maar ook vol trots vertelde ik dat ik weer in militaire dienst ging. Mensen vonden dat heel mooi, spraken hun dank voor de voorbije jaren uit – sommigen zelfs met cadeautjes – en wensten me succes.
Ik hoor nog steeds weleens dat ik in het dorp gemist wordt, maar mijn beslissing voelt goed. Dagelijks ga ik met veel plezier naar mijn nieuwe job op mijn oude onderdeel. Ik werk samen met oud-collega’s die doorgegroeid zijn, dat vind ik mooi. Qua rang moest ik instappen waar ik gebleven was, dus in dat opzicht loop ik wat achter, maar dat accepteer ik.”

“In de toekomst hoop ik meer verantwoordelijkheid te krijgen. Ik voel en weet dat ik meer kan, maar ik moet me eerst bewijzen. Zo werkt dat in het hiërarchische systeem van Defensie. Het liefst pak ik meer werk op dan ik qua rang en functie mag; ik kan gewoon niet achterover leunen. Dat is toch die ondernemer in mij. Soms lukt het me een extra klus op te pakken, zoals met de lucht- en raketverdedigingsoefening JPOW toen ik mijn Duits kon inzetten bij het samenwerken met en aansturen van onze Duitse collega’s. Afgelopen kerstperiode heb ik nog een opleiding cybersecurity gedaan. In mijn eigen tijd studeer ik graag door. Ik kan meerdere balletjes hooghouden, weet ik. Uiteindelijk wil ik een HBO-studie doen en officier worden. Voorlopig zie ik hier dus nog genoeg uitdagingen.”