Tekst Evert Brouwer
Foto Phil Nijhuis

Krijgsmacht laat zich zien bij 50-jarig jubileum

Het loopt op de vroege zaterdagmorgen nog bepaald geen storm in de Eemshaven, een plek waar juist de wind meestal niet rust. Op 7 juni was het precies vijftig jaar geleden dat de toenmalige koningin Juliana de haven officieel opende en, dacht Groningen Seaports, dat verdient een open dag.

Naarmate de dag vordert, neemt het aantal bezoekers gelukkig toe. Tot tevredenheid van ‘organisator’ luitenant ter-zee 2OC Thomas Oomen (DVVO). “We hebben al snel ‘ja’ gezegd toen ons gevraagd werd om mee te doen." Oomen was als logistiek officier bij het Korps Mariniers al bekend met Eemshaven, want ook hun materieel ging regelmatig via Groningen Seaports naar de oefengebieden. “Het heeft heel wat werk gekost. We zijn daarbij heel goed geholpen door het bureau Recruitement Noord-Oost, dat vaker met dit bijltje hakt.”

Hoofd bureau Recruitement majoor Roy Crouse heet de bezoekers van vijftig jaar Eemshaven welkom.

‘We planten hier een zaadje’

Betrokkenheid

Het hoofd van dat bureau, majoor Roy Crouse, wuift de complimenten geroutineerd weg. “Dit is waarvoor we zijn opgericht.” Terwijl hij een nieuwe bus met bezoekers verwelkomt: “De organisatie wilde materiaal om weg te geven, goodies. Die hebben we genoeg op voorraad. Het gaat ons om zichtbaarheid, betrokkenheid laten zien. Niet dat we hier vandaag een peloton nieuwe militairen vinden. We planten een zaadje. Ik heb net gesproken met een meisje dat MBO Logistiek doet. Ze stond te stralen bij onze trekker-oplegger. Ze was helemaal verbaasd dat ze met haar opleiding bij ons baas van twintig van die voertuigen kan worden.”

Luitenant ter-zee 2OC Thomas Oomen in gesprek met belangstellenden voor de CV90. Het pantserrupsvoertuig was een geliefd object tijdens de open dag van Eemshaven.

‘Ik wil rijden in die tank!’

Bassie en Adriaan

Defensie is lekker compact in beeld op het immense terrein. Alle krijgsmachtdelen zijn present. Vanzelfsprekend trekken korporaal Tjeerd en soldaat 1 Stijn met ‘hun’ CV90 direct de aandacht. ‘De Bassie en Adriaan’ van de Charliecompagnie van 45 Pantserinfanteriebataljon zijn in feite bezig met hun laatste klus. Het onafscheidelijke duo uit Coevorden verlaat de ‘parate hap’, maar gaat niet verloren voor Defensie. “We stappen samen over naar die club”, wijzen ze naar de stand van DBBO. De infanteristen begeleiden ondertussen de jonge Jens uit Het Hoge Land, die er op uit is om met het infanterie-gevechtsvoertuig (“een tank!”) te gaan rijden. “Ik wil in het leger”, roept hij vanuit de geschutskoepel. Maar dat is tegen het zere been van zijn moeder. “Nee, Jens, je wordt gewoon boer.”

Even doen of je met de wind in de haren door het Groningse land toert op de stoere motor van de Koninklijke Marechaussee.

De kreet van mama gaat verloren als het ventje richting de demonstratie van de toekomstige werkgever van Tjeerd en Stein, de DBBO, rent. Beveiliger Arno en zijn vijfjarige hond Billy leven zich voor het publiek helemaal uit op pakwerker Jeremy. “We zijn geplaatst op vliegbasis Leeuwarden, maar daar is het nu heel rustig. Het is voor onze organisatie belangrijk om ons te laten zien. We hebben niet alleen personeel nodig, maar ook honden. Ik ben er zelf nu een aan het opleiden, die zit gewoon bij mij thuis”, laat Arno zijn gehoor weten.

De ‘Bassie en Adriaan’ van 45 Pantserinfanteriebataljon bij de CV90 in gesprek met twee oud-dienstplichtigen.

‘Dit is niet het einde, maar het begin van de wereld’

Gewoon aan het werk

De geschiedenis van Defensie in de noordelijkste zeehaven is nog maar kort. Wanneer voor het eerst gebruik is gemaakt van Eemshaven weet zelfs het wandelende DVVO-archief Erik Hoefsmit niet. “Dat zal ergens halverwege de jaren negentig zijn geweest. Ik ben hier in 1998 komen werken en toen was Eemshaven net in beeld als tijdelijk militair object.” Hij en planner zeevervoer Robert Mulder zijn trouwens gewoon in het kantoor aan het werk tijdens de open dag. “Een schip op zee stopt nu eenmaal niet vrijdagmiddag om vijf uur”, grapt collega Robert Mulder. “Ons eigen schip de MV New Amsterdam moet ook weer op pad en binnenkort komt er een schip uit Suriname van de jungletraining”, weet hij.

In 1973 opende koningin Juliana de haven. Pas drie jaar later meldde zich het eerste bedrijf, inmiddels bloeit Eemshaven als nooit tevoren. Defensie heeft er een eigen stuk grond gehuurd en roll-on/roll-offschip MS Amsterdam. (foto: Groninger Archieven)

De temperatuur loopt buiten weliswaar op, maar door de zeebries blijft het relatief koel in de kop van Groningen. Helemaal geen vervelend weer voor een kennismaking met Eemshaven. Zon en wind spelen er trouwens een grote rol. “In het westen wordt dit stuk Nederland vaak het einde van de wereld genoemd, maar dit is het begin. Het stopcontact voor Nederland”, zegt Mulder, geboren en getogen Groninger, met nadruk. “Hier komen zo’n beetje alle internetverbindingen binnen, zijn grote datacenters en zorgen windturbines en zonnepanelen voor stroom.”

Recruiter sergeant 1 Jonathan begeleidt het boogschieten. ‘Dit is een alternatief voor de schietsimulator. Dat het nu rustig is, heeft voor ons juist voordelen. De kinderen, maar ook de volwassenen, kunnen zonder problemen een rondje extra doen.’

Strategisch belang

Maar de haven is ook van steeds groter strategisch belang, onderstreept de commandant DVVO, kolonel Merlijn Heiligers. “We bevinden ons hier op permanent militair terrein. Je kunt er dus altijd terecht. Dat is niet alleen belangrijk voor ons, maar ook voor onze bondgenoten. We kunnen het terrein vrij eenvoudig afsluiten en beveiligen.” De bereikbaarheid kan wel worden verbeterd. “De Groningse Commissaris van de Koning René Paas en staatssecretaris Christophe van der Maat zijn onlangs hier langs geweest. Ik kan me voorstellen dat er gekeken wordt naar de verbetering van de infrastructuur, vooral de wegen en het spoor hier naartoe. Hopelijk kan dat in samenwerking met de provincie, het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (IenW), en met behulp van Europese subsidies.”

Spijkerbroekhangen is altijd populair.