Tekst kapitein Charlotte Snel
Foto sergeant Gregory Fréni
Marching Mama’s schitteren op DK Speedmars
Een fitte militair én moeder zijn. Het kan, zo bewezen acht vrouwelijke landmachters deze week. Onder de teamnaam Marching Mama’s deden zij mee aan het Defensiekampioenschap Speedmars. Enerzijds als graadmeter voor henzelf, anderzijds om hordes weg te nemen voor jongere collega’s. “We willen laten zien dat het militairschap niet stopt als je moeder wordt. Maar, het gaat niet vanzelf.”
Het idee om mee te doen met het Defensiekampioenschap (DK) Speedmars ontstond op het Koningsbal vorig jaar toen majoor Bernice den Bak in gesprek was met een aantal vrouwelijke collega’s. Allemaal militair en moeder. De dialoog kwam al snel op de combinatie van het militaire leven en ouderschap. Een pittige maar geen onmogelijke opgave, zo luidde de conclusie van de vrouwen. Stuk voor stuk werkten zij zich na een of meerdere zwangerschappen weer succesvol op tot een fitte operationele militair. Den Bak, zelf moeder van drie, stelde voor de krachten te bundelen.
‘Een goede uitvoering is superbelangrijk’
Uitdaging
“Niet zozeer om iets te bewijzen voor de omgeving, maar puur voor onszelf. Je moet als militair fit zijn. Na een zwangerschap is dat best pittig. Je lijf krijgt een hoop te verduren. Fysiek en mentaal verandert er wat, je mogelijkheden om te trainen worden beperkt. Het ging absoluut niet vanzelf, maar het was ons toch allemaal gelukt om weer op niveau te komen. Zo’n DK leek ons een mooie graadmeter om dit nog eens te testen.”
Wekenlang werkten de Marching Mama’s, een officierzwaar team van onder andere een jurist en fysiotherapeut, op naar het ultieme doel: het voltooien van het kampioenschap afgelopen woensdag. Een aardige uitdaging. Drie kilometer speedmarsen in afwisselend tempo met kisten aan, een bepakking van tien kilo op de rug, een lang wapen én een zwaar groepswapen dat gedurende de tocht doorgewisseld moet worden.
Speedmars
Speedmarsen is een militaire term voor het versneld verplaatsen te voet met een eenheid, om daarna ingezet te kunnen worden. Meestal met zware bepakking. Voor het Defensiekampioenschap wordt een afstand van een aantal kilometer afgelegd (heren vijf, dames drie) met een team van acht personen, waarvan er minimaal zes over de finish moeten komen. Het snelste team wint.
Straftijd
Den Bak: “Voor sommigen was het even geleden dat ze überhaupt gespeedmarst hadden, dus we zijn echt bij de basis begonnen. Een goede uitvoering is superbelangrijk. Daar komt best wat bij kijken. Afwisselend vierhonderd meter in looppas, honderd meter wandelpas, dat groepswapen doorgeven. Het luistert nauw en iedere overtreding levert je vijftien seconden straftijd op. Dat kan hard gaan. Naast het lopen, moet je dus ook nog eens continu met elkaar communiceren. Dit maakt het een mooie teamprestatie.”
Tijdens de trainingen werden er inventieve oplossingen bedacht om de rugzakken tot tien kilo te vullen. Geheel in stijl belandden afwisselend pakken luiers of flessen schoonmaakmiddel op de rug. “We hebben best wat lol gehad in de voorbereidingen, ja”, lacht de stafofficier. “Natuurlijk is er de drive om een goede prestatie neer te zetten, maar los daarvan is het ook gewoon leuk. Deelnemen is al winnen.”
Lekker
Maar eerlijk is eerlijk: die eindtijd van 18 minuut 36 voelt tóch lekker, zo geven de dames na afloop van het evenement toe. Onder luide aanmoediging van collega’s, partners én een aantal van hun kinderen marsten de Marching Mama’s een halve minuut sneller dan verwacht de finish over. Een overwinning die naar meer smaakt, zo klinkt het beslist. “Het wekelijkse trainingsmoment houden we er sowieso in en de aanmeldingen voor volgend jaar stromen al binnen. Dus het kampioenschap van 2024 lopen we met twee teams!”
‘Het kan, kijk maar naar ons’
Doelen najagen
Hoewel de eindprestatie uiteraard een mooie kers op de taart is, hopen de militairen bovenal vrouwelijke collega’s te inspireren om hun doelen te blijven najagen. Ook nadat zij moeder zijn geworden. Broodnodig, stelt Den Bak. “Er heersen nog zoveel misverstanden op dat vlak. Parttime werken zou als militair niet kunnen, de combinatie van werk en privé zou onmogelijk zijn. Onzin. Zolang werkgever en -nemer beiden flexibel zijn, is er veel meer mogelijk dan je denkt. Een divers personeelsbestand is juist zo belangrijk voor de organisatie. Het kan, echt. Kijk maar naar ons.”
