Five Days Inside Zr.Ms. Dolfijn

Geraldine Kemper duikt onder

Luik dicht en geen weg terug. Voor het RTL-programma Five Days Inside voer presentatrice Geraldine Kemper zes dagen mee met onderzeeboot Zr.Ms. Dolfijn. Het resultaat is volgende week woensdag te zien op RTL5. Wij vroegen naar haar ervaringen.

1. Er wordt je verteld dat je mee gaat met een onderzeeboot. Eerste gedachte?

“Hell no”, lacht de presentatrice. “Dat ga ik echt niet doen. Het leek me doodeng. Benauwd. Claustrofobisch. Ik moest er echt even over nadenken. Aan de andere kant: deze kans komt nooit meer voorbij. Ik wilde weten hoe het voelt. En er was ook niet eerder, voor langere tijd, een cameraploeg mee geweest in een onderzeeboot. Dus de nieuwsgierigheid won.

Ik denk dat mensen op de bank thuis zich ook afvragen hoe het leven ‘onderwater’ eruit ziet. Wat dat aangaat paste de Dolfijn perfect in het plaatje van Five Days Inside. Het is precies wat ik zo leuk vind aan dit programma: achter gesloten deuren kijken op plekken waar niet iedereen mag komen.”

2. Hoe was het om, vorig jaar oktober, aan boord te gaan in het Britse Plymouth?

“Het is zo’n groot ding, bizar. Iedereen stond op een rijtje klaar om me te verwelkomen. Het leukste was dat Plymouth de laatste stop was voor de bemanning weer terugkeerde naar Den Helder. De sfeer zat er dus goed in. Wel heel gek om naar binnen te gaan en te weten dat je de komende dagen niet meer buiten komt. Deksel dicht, geen weg terug. Als ik in paniek was geraakt, denk ik dat ze me een ‘pammetje’ hadden gegeven. Ze gaan echt niet zomaar terug naar boven, haha!”

Kemper gaat een pittige eerste nacht tegemoet. “Het is binnen echt groter dan verwacht, maar ik besefte wel dat ik nergens heen kon. Ik was angstig, heb mezelf moeten zeggen dat er niets aan de hand was. Dat alles goed kwam. Ik kon het wegwuiven. Dit is gewoon je leefruimte voor dit moment: hier moet je het mee doen. Laten we mooie televisie maken en laat dit een goed avontuur worden.”

3. En eenmaal aan boord, wat heb je uitgespookt?

“Ik draaide mee met de bemanning. Zes uur op, zes uur af. Ook keek ik mee tijdens de weekly war, een oefening tijdens de laatste week op zee voor de bemanning. Alles aan boord lijkt een filmset, toch is dit voor het ‘echie’. Heel bijzonder. Ik vind het interessant om de hele operatie van vooraf aan mee te maken. Op momenten dat ik iets wilde vragen aan de commandant was het antwoord: nu even niet. Ik werd op mijn plek gezet. Even wennen”, vertelt de presentatrice lachend. “Begrijpelijk! Er wordt natuurlijk gewoon gewerkt. Er waren ook bepaalde ruimtes die we niet mochten filmen, maar waar ik wel heb gekeken. Dat maakt het allemaal nog spannender.”

4. Hoe werd je aan boord ontvangen?

“Goed. Ik vond het een stuk minder hiërarchisch dan verwacht. Dat heeft denk ik ook te maken met het feit dat je samen in een kleine ruimte leeft. Je moet goed met elkaar overweg kunnen, want je kunt niet even een ommetje gaan maken. Ik heb me erg welkom gevoeld. Het was grappig om te merken hoe snel die muur weg was bij iedereen. Ik heb goeie gesprekken gehad, ook off camera. Ik heb me geen moment verveeld.”

5. Wat is je opgevallen?

“De passie die de mensen hebben. Ook belangrijk denk ik, als je bij de Onderzeedienst werkt: je moet het leuk vinden. Je bent lang van huis, zit in een beperkte omgeving en kunt niet vrijelijk praten over alles wat je doet. Dat kan best intens zijn. Vooral dat laatste lijkt me lastig. Het personeel doet allemaal dingen die we niet weten. Acties waar ze trots op zijn, maar niet over mogen communiceren. De dingen die fout gaan worden groot uitgemeten, maar de erkenning voor de dingen die goed gaan… Als je er niets over hun werk hoort, is het goed gegaan. Dat vond ik ook bijzonder te zien: deze mensen doen hun werk omdat ze iets goeds willen doen. Ik heb daar veel respect voor.”

6. Vrouwen zijn sinds 2020 welkom bij de Onderzeedienst. Hoe was jouw ervaring als vrouw aan boord?

“Ik voelde me echt one of the people. Er is geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. Ook niet in de douche of toiletten. Misschien ook goed voor de mensen thuis om te weten: er zijn geen aparte kamers! Wij sliepen bij de manschappen. Dat was erg intiem. Opeens zat ik heel dicht op m’n cameracrew. Privacy was er niet echt. Als ik me ging omkleden riep ik: ‘Jongens, ik zit heel even in het kamertje!’ Eenmaal thuis was ik blij dat ik mijn privacy weer terug had. En dat ik gewoon op mijn eigen ruime toilet kon poepen zo lang als ik wilde.”

7. Wat blijft je bij?

“De sfeer aan boord, op het moment dat mensen bijna naar huis mogen. Iedereen is wat losser. Mensen gaan inpakken, schoonmaken. En vergeet de relaxmomentjes niet; Mario Kart-wedstrijden, films kijken. Heel gemoedelijk.” Ook de eerste keer dat Geraldine weer naar buiten mocht, net voor de haven van Den Helder, blijft haar bij. “De frisse lucht. De zon was net op, we gleden over zee…het was zo ongelofelijk mooi. Alsof je op de rug van een walvis vaart. Een prachtig moment.”

8. Herinneringen voor het leven dus?

“Absoluut, maar mijn dierbaarste herinnering op de Dolfijn was het moment dat een bemanningslid tijdens de uitzending deelde dat iemand in z’n omgeving was overleden. Heel fragiel en ook cru, want diegene zit vast op de boot. Alleen als de operatie het toelaat kunnen ze je wegsturen. Komt bij dat je niet altijd bereikbaar bent. Ontzettend zwaar en heftig. Het deed me denken: je mist vaker belangrijke momenten. Je kind dat slaagt voor het rijexamen, bijvoorbeeld. Dat is pittig.”

9. En dan, wat waren voor jou de dieptepunten?

“De eerste nacht. Ik moest wennen aan de situatie. Later tijdens de reis werd me trouwens nog gevraagd de torpedobuis te gaan schoonmaken. Ik werd echt ontzettend claustrofobisch. Ik zat al in een onderzeeboot, en dan nog in een buis, waar normaal gesproken een torpedo uit gaat….Niet geschikt! Wat het echte dieptepunt was weet ik overigens nog steeds niet. Ik vroeg telkens hoe diep we gingen, maar niemand die het me vertelde”, glimlacht de presentatrice. “Het is onrealistisch zo diep onder water te zitten. Maar hoe dieper je gaat, hoe stabieler het varen. Heel relaxed. Van zeeziekte heb ik dan ook bijna geen last gehad.”

10. Mogen we je binnenkort verwelkomen als matroos Kemper?

“Ik vind mijn huidige werk zo leuk, ik zou niets anders willen doen. Voor dit seizoen ben ik Five Days Inside een afkickkliniek geweest, maar ook bij het Oranjehuis, waar vrouwen wonen die slachtoffer zijn van seksueel geweld. Heel indrukwekkend. Juist dat maakt dit werk en dit programma zo leuk voor mij te doen: het is enorm gevarieerd en ik ben enorm nieuwsgierig. Maar als ik bij de Onderzeedienst zou gaan werken, zou dat in het kombuis zijn. Er hangt daar een fijn sfeertje. Een rustmoment, even samen zijn.”