Tekst kapitein Charlotte Snel
Foto sergeant Jasper Verolme
Oud-marinier zet zich in voor lotgenoten
Het begon als een grappig idee dat, zo geeft hij toe, een beetje uit de hand is gelopen. Menig (oud-)militair geniet inmiddels van de koffie van oud-marinier Richard Peper. Surreëel, vindt hij. Maar, zeg nou zelf, een bakkie troost gaat er toch altijd wel in?
Peper heeft een onverwacht drukke ochtend achter de rug. Het Veteranenhuis in Schagen zat zonder koffie en dat kon hij natuurlijk niet laten gebeuren. Met een paar dozen achterin de auto is hij snel even heen en weer gesjeesd. Juist in dit inloophuis voor oud-militairen is goede koffie onmisbaar, stelt Peper. “Onder het genot van een bakje koffie komen de mooiste gesprekken tot stand. Ontzettend belangrijk, met name voor veteranen. Ik kom er zelf sinds mijn vertrek bij Defensie ook graag.”
Rollen omgedraaid
Als officier bij het Korps Mariniers draait Peper tussen 1999 en 2014 vier uitzendingen. Ingrijpende missies die hun littekens achterlaten. Na een heftige uitzending in Afghanistan loopt Peper vast, het emmertje is vol. Hij wordt in 2010 gediagnosticeerd met PTSS en besluit niet veel later de dienst te verlaten. “Ik heb een bijzondere en absoluut ook mooie tijd gehad bij het Korps, maar de koek was na 15 jaar op. Tegelijkertijd kreeg mijn vrouw een mooie kans op haar werk. We besloten thuis de rollen om te draaien.”
‘Ik zag koffie als hulpmiddel naar een groter doel’
De oud-verbindelaar start parttime bij de brandweer in Den Helder, maar het idee om ‘iets’ met koffie te gaan doen laat hem niet los. “Koffie verbindt. Dat merkte ik tijdens mijn uitzendingen al. Op de momenten dat we even rustig met elkaar een kop koffie dronken, konden ervaringen van de dag worden gedeeld. Maar ook toen ik de dienst uit ging en tijdens het intense hulptraject daarna ervoer ik dat die koffiepauze een waardevol rustmoment bleef.”
Hulpmiddel
Peper begint te brainstormen. In eerste instantie gewoon, voor de lol. “Ik had niet echt een concreet plan. Het enige wat steeds in me op kwam was koffie, verbinding, samenzijn. Wat ik wel zeker wist, was dat het een product voor veteranen moest worden. Juist bij deze groep is die behoefte aan verbinding vaak groot, dat wist ik uit eigen ervaring. Ik zag koffie als hulpmiddel naar een groter doel: hen samenbrengen.”
Persoonlijke blends
Peper dompelt zich maandenlang volledig onder in de wondere wereld van de koffieboon. Hij leest, ruikt, proeft, leert, brandt en komt uiteindelijk met twee persoonlijke blends. Troost, ‘een gewoon lekker bakkie’, en Meuk, ‘sterke koffie voor sterke verhalen’.
‘Wat als mensen het niks vinden?’
Met behulp van oud-Korpsgenoten wordt er een logo en een website ontworpen. Peper: “Toen begon dat grapje wel serieuze vormen aan te nemen”. Afgelopen november gaat Koffiebuddies live. Op Pepers verzoek pas ’s avonds laat, zodat hij daarna direct onder zijn dekbed kan wegduiken. “Ik was een beetje huiverig voor de reacties. Je denkt toch, ja, wat als mensen het helemaal niks vinden?"
Een ongegronde angst, zo blijkt de volgende ochtend. Pepers koffievoorraad is binnen no time uitverkocht. “Ik ben naar de supermarkt gegaan om kartonnen dozen te halen en heb mijn vrouw en kinderen gemobiliseerd om alle pakketjes in te pakken.”
Sociale media
Die herfstochtend is de start van een succesvolle onderneming. Inmiddels heeft Peper een trouwe klantenkring die voornamelijk uit oud-militairen van het Korps en de vloot bestaat.
De meeste bestellingen worden digitaal via de webshop van Koffiebuddies geplaatst en afgehandeld, al komt een aantal klanten de pakken koffie steevast fysiek bij Peper thuis in Julianadorp ophalen. “Dan doen we hier aan de keukentafel even een bakje en praten we over van alles. Leuke en minder leuke dingen. Wil iemand niet praten? Prima, dan drinken we gewoon samen onze koffie. Ook dat is verbinding.”
Goed doel
Wat ongetwijfeld bijdraagt aan de populariteit van Koffiebuddies, erkent de ondernemer, is het feit dat er aan de verkoop een goed doel is gekoppeld. De helft van de opbrengst van Koffiebuddies gaat naar de Stichting Mariniers Ziekenboeg, een organisatie die zich inzet voor oud-mariniers en hun familieleden. “Dus je hebt lekkere koffie én draagt bij aan een goed doel.”
De rest van de koffieopbrengst blijft keurig in het bedrijf zitten. Hier hoopt Peper uiteindelijk een eigen koffiebrander van te kunnen kopen. Maar ook daarna zijn er nog zat doelen. De veteraan somt op: “Het lijkt me mooi om samen met veteranen die een afstand tot de arbeidsmarkt hebben in een eigen loods de productie te draaien. Dan misschien nog een koffiezaakje erbij… En als ik écht groot denk, dan zou ik graag heel Defensie voorzien van mijn koffie. Waarom niet? Iedereen wil toch een goed bakkie?”