-

‘Het kan voor mij alleen nog maar leuker worden’

Een beeld zegt meer dan duizend woorden. Maar het verhaal áchter de foto is vaak minstens zo interessant. In de Defensiekrant blikken militair fotografen van het Mediacentrum Defensie terug op hun meest bijzondere plaat. Deze week is dat korporaal Gregory Fréni, die in Mali het laatste beetje zelfvertrouwen vond om zijn droom te volgen.

“Ik krijg altijd een warm gevoel als ik naar deze foto kijk. Dit is de plaat die me heeft doen besluiten om te solliciteren bij het Mediacentrum Defensie.

Spanning

De foto is gemaakt in Dialloube, een plaatsje in de buurt van Timboektoe in Mali. Ik werkte toentertijd, in 2018, als fotograaf bij 11 Luchtmobiele Brigade. Deze inzet was van begin tot eind geheim. Ik wist alleen dat er beeld gemaakt moest worden van ‘een actie’. Pas daar ter plekke hoorden we dat het zou gaan om een inzet in een gebied waar we als VN nog niet waren geweest. Dat bleek best spannend te zijn. 

Ik sprong na de landing als een van de eersten uit de kist en fotografeerde de infanteristen die achter me aan renden. Op dat moment belandden we meteen in een soort stare down met Malinese troepen die nógal wantrouwend reageerden. Uiteindelijk is het goed afgelopen en hebben ze ons zelfs naar het dorp begeleid. Maar die spanning voel je wel even hoor. 

Zelfvertrouwen

Ik heb vier jaar als fotograaf voor 11 Luchtmobiele Brigade gewerkt en het altijd erg naar mijn zin gehad. Maar met de jaren verbreedde mijn interesse zich. Ik keek steeds vaker met een schuin oog naar het Mediacentrum Defensie. Vooral de afwisseling en het ‘paarse’ werken voor alle defensieonderdelen leek me onwijs leuk. Ik had er alleen het zelfvertrouwen niet voor. In mijn ogen was mijn werk nog niet goed genoeg om die stap te maken. 

Erkenning

Dat veranderde met deze foto. Hij werd zo goed ontvangen. Defensie heeft ‘m breed gepubliceerd. Hij hangt uitvergroot op de kazerne in Schaarsbergen en is zelfs opgepikt door externe media. Dat overviel me wel even! Het is zeker een toffe plaat, maar ik vond het toen nog lastig om dat zelf te erkennen. Dat anderen dat wél deden gaf me het laatste beetje zelfvertrouwen dat ik nodig had. Ik trok de stoute schoenen aan besloot direct na terugkomst uit Mali te solliciteren op een functie als fotograaf bij het Mediacentrum Defensie. En ik werd het. Daar ben ik nog steeds heel blij mee.

Rode baret

Ondanks het feit dat alles door het coronavirus nu even anders gaat, heb ik het onwijs naar mijn zin. Het werk is zo afwisselend. Oefeningen, ceremonies, interviews. Geen dag is hetzelfde. Ik weet dat we in ‘normale’ tijden vaker in het buitenland worden ingezet. Dat lijkt me natuurlijk ook heel gaaf. Het kan voor mij eigenlijk alleen nog maar leuker worden.

Mensen vragen weleens of ik er, als oud-luchtmobieler, moeite mee had om afstand te doen van mijn rode baret. Natuurlijk, het behalen van die baret is en blijft een van de hoogtepunten van mijn militaire carrière. Maar werken als defensiefotograaf maakt me minstens zo trots.