Van kisten naar klompen

De ervaringen van een militair verpleegkundige in het Calamiteitenhospitaal

Ze zou nu in het Amerikaanse Ohio moeten zitten voor het laatste deel van haar opleiding, maar het coronavirus gooide ook roet in het eten van aspirant flight nurse sergeant 1 Kim Gijsen. Ondertussen kan ze als algemeen militair verpleegkundige wel aan de bak in een civiel ziekenhuis. “Een hele transformatie van groen gevechtstenue naar beschermend isolatiepak.”

Een paar weken geleden werd ze, net als veel van haar militair medische collega’s, naar huis gestuurd met de mededeling; je wordt misschien opgeroepen, maar geen idee hoe het loopt. “Dat is flink frustrerend, mijn handen jeukten.”

De inzet werd ingedeeld aan de hand van postcodes. Mensen die het dichtstbij bepaalde ziekenhuizen wonen, werden eerst ingezet. Daar baalde ik flink van, want ik woon in Friesland. Ver weg van de randstad. Net toen ik mijn hoop had verloren, kwam het verlossende telefoontje. 4 weken geleden ging ik aan de slag in het Utrechtse Calamiteitenhospitaal.”

Bekijk in onderstaande fotoreportage welke handelingen Kim moet doen voordat ze de intensive care op mag:

Kim verruilt haar militaire pak nu voor steriele ziekenhuiskleding. Iets wat ze niet gewend is. Niet fysiek qua kleding, maar ook niet qua ervaring. “Ik ben opgeleid tot militair verpleegkundige en daar voor heb ik alleen bij de afdeling verloskunde in het ziekenhuis gewerkt. Heel veel is dus nieuw, zeker op de intensive care (ic) waar iedereen slaapt. Vanuit mijn huidige functie ken ik dat niet. Desondanks is de sfeer goed en zijn er veel zaken waarbij ik de ic-verpleegkundigen kan ondersteunen. Denk aan medicatie geven en monitors in de gaten houden.”

Het is even wennen, van GVT naar OK-kleding. Van gitzwarte kisten naar spierwitte klompen. “Je moet je volgens een procedure aankleden, maar ook weer uitkleden en ontsmetten. Omdat dit zo bewerkelijk is, gaan we eigenlijk maar 1 à 2 keer per dag de afdeling af.”

De laatste keer dat Kim zo zorgvuldig kleding aan- en uittrok was tijdens de CBRN-oefening, waarbij beschermende kleding aangetrokken moet worden voor bijvoorbeeld een gifgasaanval. “Op dat moment besef je je alleen niet hoe belangrijk het is om echt zorgvuldig te werk te gaan. Hier moet het zo secuur mogelijk.”

Een haarnet, handschoenen en mondmasker horen er ook bij. “We werken in buddysystemen, zodat je goed kunt controleren bij elkaar of alles aangesloten zit.”

“Het mondmasker vond ik in het begin lastig om mee te werken, omdat je neus een beetje plat wordt gedrukt. Ik moet anders ademhalen, anders raak ik in paniek.  Je went er gelukkig wel aan.” 

Over de groene OK-kleding gaat een geel jasje voor extra hygiëne en bescherming. 

Als verpleegkundige Kim alles aan heeft, is het pak zo beschermend mogelijk, maar ook warm. “Er zijn een soort coolpacks die je over je OK-pak en onder je gele jasje kunt aantrekken.”