Tekst kapitein Charlotte Snel
Foto Phil Nijhuis
Uitvaartteam maakt cirkel rond
Een kaart, belletje of gewoon een simpel bakje koffie. Grote steun zit in de kleine dingen. Vrijwilligers van de Stichting Mariniers Ziekenboeg weten dat als geen ander en zetten zich dagelijks in om zieke of vereenzaamde oud-mariniers de aandacht en erkenning te geven die ze verdienen. Tijdens het leven, maar ook daarna. Want ook die laatste ‘missie’ naar wolk 1665* moet waardig worden volbracht.
Marinier-1 b.d. Wil Pleijster ondervond het zelf aan den lijve toen hij in 2011 langdurig ziek thuis zat. Op een dag stond er iemand voor de deur met een grote fruitmand namens de Stichting Mariniers Ziekenboeg (SMZB). “Dat vond ik zo bijzonder. Het deed me enorm goed.”
Belangeloos
De stichting, toentertijd nog een kleinschalig initiatief, wordt eind 2015 officieel opgericht. Niet veel later sluit Pleijster zich ook aan. Samen met het bestuur en zo’n honderdvijftig vrijwilligers zet de voorzitter zich sindsdien belangeloos in voor oud-mariniers die door ziekte, ouderdom, een beperking of sociaal isolement minder vanzelfsprekend mee kunnen doen in de samenleving.
‘Soms zit je tot diep in de nacht met iemand te praten’
Verbondenheid
De behoefte aan dergelijke steun is groot. De stichting ontfermt zich inmiddels over 250 zieke of vereenzaamde oud-mariniers, hun partners en kinderen. Door middel van kaartjes, telefoontjes, attenties en bezoekjes geven de vrijwilligers het vaak zo welkome steuntje in de rug. “Best een aardige taak”, beaamt Pleijster. “Soms zit je tot diep in de nacht met iemand te praten. Mensen die ziek zijn, niks meer hebben of ontzettend veel tegenslag hebben gekend. Het zit ‘m vaak in de kleine dingen: een luisterend oor, warm gebaar of er simpelweg voor iemand zijn.”
Uitvaartteam
In 2018 komt er bij de stichting een bijzonder verzoek binnen namens de nabestaanden van een oud-marinier wiens grootste wens het was om op de schouders van zijn kameraden naar zijn laatste rustplaats te worden gedragen. Binnen anderhalve dag stelt het bestuur een team van vrijwilligers samen om aan dit verzoek te kunnen voldoen. Pleijster: “We hebben kort voorgeoefend. Even de pas afgesproken. Dan zie je weer hoe de samenwerking met mariniers onderling gaat. Het klikte meteen en alles verliep soepel.”
‘Kameraadschap kent geen rangen en standen’
De reacties op dit eervolle optreden zijn zo positief dat de stichting besluit een gespecialiseerd ‘Uitvaartteam’ op te richten. “We waren voorheen enkel betrokken tijdens het ziekteproces, maar ziekte en overlijden gaan helaas vaak hand in hand”, aldus Pleijster. “Het voelde gek om na een ziekbed te verdwijnen. Met het uitvaartteam maken we de cirkel rond.”
Betekenisvol afscheid
Het uitvaartteam van de SMZB bestaat momenteel uit vijftig vrijwilligers. Allen oud-marinier, variërend van veertig jaar tot midden zeventig. “Kameraadschap kent geen rangen en standen. Eens marinier, altijd marinier. We hebben een gezamenlijke missie: onze broeders een persoonlijk en betekenisvol afscheid geven.”
‘Zoiets belangrijks kan en mag niet fout gaan’
De kosteloze diensten van het uitvaartteam variëren van het dragen of schouderen van de kist en een erewacht tot het verstrooien van de as en zo’n beetje alles ertussenin. Is het haalbaar dan wordt het uitgevoerd. Uiteraard alles met beperkt militair ceremonieel. Vier keer per jaar traint het uitvaartteam op de verschillende procedures. Want, zo benadrukt Pleijster: “Zoiets belangrijks kan en mag gewoon niet fout gaan.”
Benzinebonnetjes
De vrijwilligers zijn inmiddels bij ruim veertig uitvaarten ingezet. Dat ze hier soms uren voor in de auto zitten, deert niet. Van de mogelijkheid om een benzinebonnetje te declareren bij de stichting maakt volgens de voorzitter niemand gebruik. “Dat zegt wel iets.”
Het gaat hen om het respect en de erkenning die een marinier verdient. Tijdens het leven, maar ook daarna. “Natuurlijk is het soms voor ons ook weleens pittig, zeker als iemand komt te overlijden waarmee je vanuit de Ziekenboeg langdurig contact had. Maar de dankbaarheid van nabestaanden, daar doe je het voor. Het is een blijk van waardering: je bent niet vergeten door je maatjes.”
*Wolk 1665
Mariniers overlijden niet, maar ‘hergroeperen in de Mariniershemel’. Ofwel op wolk 1665; een verwijzing naar het oprichtingsjaar van het Korps. Daarom wordt overleden mariniers vaak een behouden vaart naar wolk 1665 gewenst.
“Maar daarboven aan de hemelpoort,
Bleef hij stram in de houding staan rapporterend zoals een Marinier behoort,
Heer, ik heb mijn plicht gedaan”.
Meer weten? www.mariniersziekenboeg.com
