Tekst Evert Brouwer
Foto Sergeant-1 Mike de Graaf
Paraat voor de pantserinfanterie
Rein Braaksma, in 1982 boordschutter op de legendarische pantserwagen YP408, ziet dat het goed is. Bijna veertig jaar nadat hij in Schaarsbergen de dienstplicht vervulde, kijkt hij samen met dochter Tessa (16) bewonderend naar de hedendaagse voertuigen van 43 Gemechaniseerde Brigade in Havelte. “Ik denk dat ze zich hier wel thuis voelt.”
Popelen in een groene overall
Samen zijn ze naar de Johannes Postkazerne gereisd voor een kennismakingsdag. Die laat onder de noemer ‘Tank zoekt vrouw’ niets aan de verbeelding over. De dag wordt een paar keer per jaar georganiseerd en telkens weer staan tientallen jonge vrouwen in een groene landmachtoverall te popelen. “We doen zowel aan actieve werving, op scholen en bijvoorbeeld op de studiebeurs in Zwolle. Maar ook via de sociale media”, meldt recruiter van de Bizoncompagnie, korporaal-1 Gerard Overweg, “met goed resultaat.”
Nu is de CV90, hét pantserrupsvoertuig van het gemechaniseerd optreden, geen tank zullen de kenners zeggen. Maar in deze tijden moet een wervingsactie natuurlijk ook lekker klinken en dat blijkt te werken. Bovendien zijn er wel weer tanks actief binnen de Nederlandse krijgsmacht.
‘Van de 25 deelnemers komen er gemiddeld drie daadwerkelijk in dienst’
Reservist
Afgelopen dinsdag kwamen 26 jonge dames in ieder geval een kijkje nemen bij wat de landmacht, en dan met name 43 Mechbrig, te bieden heeft. Andersom konden de deelnemers laten zien of ze de fitheidstest voor de pantserinfanterie fysiek aankunnen.
De begeleiding is deels in handen van vrouwelijke collega’s, waaronder stagiaire bij de LO/Sportgroep Aljantine en soldaat-1 Elise van 10 Bataljon Nationale Reserve. Zij zegt: “Hoe ík reservist ben geworden? Ik wilde eigenlijk bij de landmacht, maar ben toch eerst gaan studeren. Zo heb ik eigenlijk het beste van twee werelden.”
Fit
Elise en nog een groot aantal andere militairen zet zich deze dag in om in korte tijd zo’n reëel mogelijk beeld van het leven en werken bij de brigade te schetsen. Daar hoort een aantal opdrachten bij. “We belasten ze nog niet heel zwaar, maar geven hiermee wel aan dat je fit moet zijn voor je de opleiding ingaat. Meestal zijn de deelnemers aan de oriëntatiedagen onwetend wat de eisen zijn en dan is dit een goede kennismaking”, zegt sportinstructeur sergeant-1 Jorrit Dreijer.
Een conditie- en samenwerkingstest later staat de één te hijgen, de ander heeft nog praatjes genoeg. Uitvallers zijn er niet, wat niet wil zeggen dat er vandaag 26 handtekeningen worden gezet. “Van de gemiddeld 25 deelnemers aan dit traject treden er circa drie daadwerkelijk in dienst”, verduidelijkt korporaal Overweg.
‘Een ziekenhuis is me te statisch, vandaar dat ik kies voor de landmacht’
Lunch
De bevindingen van de ochtend worden uitgebreid besproken tijdens de lunch, een gevechtsrantsoen. Bente (18), Nora (“ik word zondag 16”) en de eerdergenoemde Tessa (16) zitten bij elkaar. De biscuitjes gaan er het eerst aan. De oudste van hen is niet onbekend met de landmacht, want haar vader is militair. “Maar ik denk niet dat ik dít wil”, zegt ze eerlijk. “Ik ga zeker verder kijken, maar wilde in ieder geval de ervaring meenemen in mijn overwegingen.”
Nora zit in haar eindexamenjaar havo en is een ‘zekerheidje’ voor Defensie. Fysiek zit het zeker goed voor de Drentse, die vijf keer per week traint met haar hockeyteam. “Ik ga alleen niet voor de pantserinfanterie, maar voor een geneeskundige opleiding. In een ziekenhuis werken is me te statisch, vandaar dat ik voor de landmacht ga”, geeft ze aan.
Tessa’s keuze is dus ook al duidelijk, al is ze met zestien jaar nog te jong om de opleiding in te gaan. “Vraag me niet waarom, maar mijn droom is om eerst de Koninklijke Militaire Academie te doen en dan als officier bij de pantserinfanterie te komen. Nog anderhalf jaar op het vwo en dan gaat het gebeuren.”
Aan de bak binnen zes weken
De Bizoncompagnie van 43 Gemechaniseerde Brigade bestaat deze zaterdag drie jaar. Deze speciale eenheid moet de personeelsinstroom verhogen door het aannameproces te versnellen en te verbeteren. Het is nodig, want er zijn achthonderd vacatures, waarvan de helft voor manschappen. Het concept: één dag, één week, één maand.
Eerst de oriëntatiedag bij 43 Mechbrig, dan de kennismakingsweek waarin kandidaten fysiek, medisch en psychisch worden gekeurd in Amsterdam. Binnen één maand is vervolgens het contract binnen en starten ze in de Bizon-compagnie. Idealiter duurt die vooropkomst zes weken, maar soms is eerder plek in de Algemene Militaire Opleiding. Commandant majoor Rick Saton: “In zes weken gaan ze qua kracht en uithoudingsvermogen vijftien procent vooruit. We bereiden ze fysiek en mentaal goed voor, waardoor we bij de compagnie een sterke daling zien bij uitval in de algemene militaire opleiding.”
Wereld open
Aan het slot kunnen de deelnemers én hun ouders of verzorgers nog honderduit vragen aan ‘echte soldaten’, de militairen van de diverse eenheden binnen 43 Mechbrig. Zo praat Nora de rest van de middag in een Boxer GNK met de mannen en vrouwen van de geneeskundige compagnie.
De vader van Sofie (15) is enthousiast. “Er gaat een wereld voor me open, want ik heb eigenlijk nooit iets met Defensie te maken gehad. We hebben ook bij de politie gekeken, maar dat is minder dynamisch. Ze wil actie, worden uitgedaagd, iets sportiefs. Dit dus.”
Speciale dag
Maar waarom dan een speciale dag voor jonge vrouwen? “Het maakt voor ons niet uit wie of wat je bent, laat dat duidelijk zijn”, benadrukt bizoncommandant majoor Saton.
‘Vrouwendingen met vrouwelijke militairen bespreken’
“Maar we willen ons profileren als een aantrekkelijke en veilige werkgever, plus de diversiteit vergroten. We hebben gemerkt dat de jonge vrouwen het in de aanloop prettig vinden om juist met vrouwen over vrouwendingen te praten. Sommige vragen stel je nu eenmaal liever niet aan een man, zeker in de leeftijdsgroep die hier langskomt.”
