Van wing exchange naar operatie

Falcon Leap schakelt jaarlijks tandje bij

De internationale luchtlandingsoefening Falcon Leap – inmiddels afgelopen, liep van 4 tot 15 september – kende dit jaar deelnemers uit een dozijn landen. Waar de exercitie in haar beginjaren een simpel springbivak was, eiste in 2023 het tactische plaatje steeds vaker een hoofdrol op. Zeker omdat we weer oorlog op het Europese continent hebben?

“Onzin”, aldus airborne planner van 11 Luchtmobiele Brigade majoor Bjorn Coppers. “De strijd in Oekraïne heeft weinig invloed op deze oefening. Onze air assault- (optreden met helikopters, red.) en airborne (onder meer de inzet van parachutisten, red.) eenheden moeten hoe dan ook gereedgesteld worden. Daar zit een logische opbouw in door middel van een serie oefeningen. In de basis verandert daar niets. Wel kun je natuurlijk het scenario aanpassen op wat er in het oosten speelt.”

Belang vliegende crews

De eerste week van Falcon Leap staat traditiegetrouw in het teken van zowel Tactical Air Landing Operations als CDS. Niet te verwarren met de belangrijkste militair adviseur van Nederlands politieke leiders, want hier gaat het om het Container Delivery System. Kort gezegd: hoe drop je snel en effectief grote voorraden cargo op de juiste plek? Dat vergt niet alleen maximale focus tijdens het ‘verzendgereedmaken’ van spullen, ook de samenwerking met de transportvliegtuigen van 336 Squadron van het Air Mobility Command van het CLSK wordt naar een hoger niveau getild. “336, maar uiteraard ook de vliegende crews van de andere landen, zijn essentieel voor wat we tijdens Falcon Leap in multinationaal verband uitvoeren”, aldus Coppers.

Kijk je naar de inbreng op het gebied van fixed wing, is dat een lijstje waarbij de gemiddelde vliegtuigspotter zijn vingers aflikt: Nederlandse C-130H, Duitse A-400M, Roemeense C-27J, Italiaanse C-130J, Poolse C-295 en Griekse C-130H.

Altijd samen

Zou Nederland deze oefening in zijn eentje kunnen doen? Coppers schudt afwijzend zijn hoofd. “Airborne gebeurt bijna altijd met andere landen, multinationaal en interoperabel. Falcon Leap zal dus automatisch partners aantrekken, naast het feit dat we natuurlijk al onderdeel uit maken van de Division Schnelle Kräfte.
En hoe je het wendt of keert, Amerika heeft de middelen én is koploper op airborne-gebied. De Polen zien we met hun 6 Poolse Parachutistenbrigade ook vaak terug. Met de huidige ontwikkelingen in het oosten wordt die eenheid natuurlijk steeds relevanter, aangezien ze een grens hebben met Wit-Rusland.”

Meer dan een geslaagde landing

Geen toeval dus, dat bovenstaande partners een belangrijke rol spelen bij de operationaliseringsslag die Falcon Leap maakt. Natuurlijk konden para’s ook dit jaar weer wings van een ander land verdienen en speelden verbroedering en kameraadschap een aardig deuntje mee.

Wat echter significant anders was, was dat er voor het tactische gedeelte van Falcon Leap een scenario lag, de primaire partners van 11 Luchtmobiel (Duitsland, Amerika, Polen, red.) ook besluitvorming moesten toepassen, para’s sprongen met uitrusting… en dat het geheel niet ophield bij een geslaagde landing. Eenmaal op de grond liep de operatie door, en daar zat ‘m de crux. Coppers: “Al mag ik het niet zo noemen, het was eigenlijk een Nederlands-gestuurde, multinationale compagniesinzet. Eerst cargodrops, daarna doorbundles, toen para’s. Op de grond zocht iedereen natuurlijk snel zijn eigen peloton op, want de vervolgopdracht werd in nationaal verband uitgevoerd.”

Opbouw naar Swift Response

Nog meer verschillen ten opzichte van vorig jaar? “Absoluut”, aldus Coppers. “We hebben alleen maar gewerkt met para’s die current waren. Er gebeurde zoveel – 6 kisten in multinationaal verband, uitdagende cargodrops, doorbundles, meer dan 100 valschermen in de lucht – dat we per se alleen current para’s wilden hebben.
Voor het individu is dat dan weer een mooie opbouw om bijvoorbeeld in Roemenië tijdens Swift Response (NAVO-oefening opvolgend op Falcon Leap, red.) een nachtsprong te maken. Daar zit echt een gelaagdheid in.”

Lest we forget

Al ontwikkelt de oefening zich dus jaarlijks, de herdenking van Market Garden blijft altijd centraal staan. “Klopt, daar wordt niet aan getornd”, verklaar Coppers stellig. “Onderschat niet hoe hecht de paracommunity is, en hoeveel impact deze operatie tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft gehad. Voor het individu is die sprong op zaterdag dus het absolute hoogtepunt. Onder een buitenlands valscherm springen op historische grond, gevolgd door de herdenking waar ook nog eens enorm veel publiek op afkomt, dat is prachtig.

Kijk je echter naar 11 Luchtmobiele Brigade, draait alles natuurlijk om operationalisering en inzet. Uiteraard vergeten we het verleden nooit, maar moeten we – misschien wel juist nu – gereedstaan voor als dat nodig is.”