Collega’s draaien scenario’s met landmacht, ambulance en brandweer
Oefening baart kunst. Het is een cliché van heb ik jou daar, maar helemaal waar natuurlijk. Met dat in het achterhoofd besloot wachtmeester-1 Bart om een interessante oefening in elkaar te draaien voor de brigade Noord, locatie Havelte. Een ongeval met beknelling en een zoekactie op een oefenterrein, ook de brandweer deed mee. Maar wat relatief klein begon, groeide begin juli al snel uit tot een flinke oefening in en rond het dorpje Havelte.
Tijdens de eerste hittegolf van het jaar deden zo’n 60 hulpverleners mee onder wie 18 man brandweer, evenzoveel Marechausseecollega’s en 2 ambulancekoppels. Enkele landmachtcollega’s van 43 Geneeskundige compagnie hadden ook een rol in de 2 scenario’s.
De oefening had als leerdoelen om onder andere de eerste hulpvaardigheden van collega’s op een hoger peil te brengen, de communicatie met ketenpartners te verbeteren en kennis van het operatiegebied te vergroten. “Dat is volgens mij wel gelukt”, blikt Bart terug. “Ze wisten niet wat er ging komen. Maar toen de scenario’s begonnen, stonden ze meteen ‘aan’.”
In het eerste scenario steekt een voetganger zonder op te letten over. Een defensievoertuig maakt een ontwijkende manoeuvre, maar raakt haar toch en botst vervolgens frontaal op een civiel voertuig. “Onze collega’s reden ‘toevallig’ langs en moesten toen meteen de situatie overzien en handelen”, legt Bart uit. “Het militaire voertuig had weinig schade, maar de andere auto zat goed in elkaar. De 2 inzittenden zaten bekneld.” Dus moesten ook de brandweer en ambulance ter plaatse komen. Andere hulpverleners zijn al snel ter plaatse om de collega’s te ondersteunen. De brandweer heeft speciaal gereedschap mee om de slachtoffers uit hun benarde positie te bevrijden. Met een grote ‘schaar’ knippen zij de wagen open zodat ambulancepersoneel beter hulp kan verlenen. De passagier geeft aan last te hebben van haar nek. Omdat er mogelijk sprake is van letsel fixeert een brandweerman haar hoofd vanaf de achterbank. Ondertussen noteert een collega zo veel mogelijk details van het ongeluk. “Zo iemand heet de aanrijdingsselecteur. Hij kan alvast voorwerk doen, dus bijvoorbeeld telefoons in beslag nemen. Ook kijkt hij wat er precies aan de hand is en wie er mogelijk schuld heeft”, legt Bart uit. Deze info draagt hij over aan de VOA, de Verkeersongevallen Analyse. Die collega’s doen vervolgens een diepgaand onderzoek naar het ongeluk. Wanneer er een militair voertuig bij is betrokken, is dit zelfs verplicht. In het tweede scenario moesten de collega’s 2 gewonde mountainbikers zoeken. Omdat zij hard ten val waren gekomen, had hun smartphone automatisch een noodsignaal verzonden. “De meldkamer hoorde via de open verbinding gekreun en hulpgeroep. De verbinding was slecht waardoor een precieze locatie bepalen lastig was”, vertelt Bart. “Dus moesten de collega’s goed zoeken en meteen eerste hulp verlenen.” Maar, er was ook nog iets verdachts aan de hand. Er was namelijk een touw over een pad gespannen. “Zoiets groeit natuurlijk niet uit bomen”, stelt Bart. “Dus iemand had die draad over de route aangebracht, waardoor de bikers vervolgens gewond raakten.” Een getuige had een man in de buurt gezien, met rugzak. Mogelijk had hij er iets mee te maken. Inmiddels was de brandweer gearriveerd om zich over de slachtoffers te ontfermen. Dus zetten collega’s de achtervolging in, in de bloedhitte van de hittegolf. Na een lange sprint kregen ze de man te pakken en jawel, in zijn rugzak zat hetzelfde touw dat was gebruikt bij het plaats incident. Ook in deze casus stond samenwerking met andere hulpdiensten centraal. Bij een ongeluk komen er al snel meerdere hulpverleners opdraven, weet Bart uit eigen ervaring. Brandweerlieden kunnen ook eerste hulp verlenen, net als onze collega’s, maar daarna houdt het al snel op en is de medische expertise van ambulancepersoneel nodig. “Zij kunnen voor zo’n oefenscenario ook letsels verzinnen die echt bij zo’n ongeval passen. Zo wordt de oefening bijna levensecht.” Met spoed worden de gewonde fietsers afgevoerd. De verdachte gaat mee voor verder verhoor. Al met al waren de deelnemers tevreden over het verloop van de oefening, zegt Bart. “Ook al is het een oefening, als de collega’s ter plaatse komen, gaat de adrenaline stromen. Maar ze hebben goed samengewerkt met de ketenpartners. Dat maakt deze oefeningen waardevol. Bovendien is het goed dat burgers ons ook op straat bezig zien en niet alleen op en rond de kazerne.”
Tekst: kapitein Arjen de Boer | Foto’s: sergeant-majoor Hilbert Buter
