Logistieke militairen oefenen hun skills en drills voor grootschalig conflict

De militair chauffeurs van 110 Transportcompagnie oefenden de afgelopen weken onder steeds hogere dreiging. Ook van drones. Dat maakt zorgvuldig camoufleren prio één. Ook in een bebouwde omgeving.

Tekst: kapitein Arjen de Boer | Foto’s: Rob Gieling

Als dit groene ‘monster’ recht op je afkomt, stap je meteen opzij. Bijna vier meter hoog, tien meter lang en drie meter breed. Met maximale belading wegen ze bijna 40.000 kilo. De Scania vrachtwagens van 110 Transportcompagnie zijn lastig over het hoofd te zien.

Toch moeten soldaat-1 Melvin en zijn collega’s deze kolossen laten verdwijnen. Als een soort illusionisten gebruiken ze camouflagenetten, op maat gescheurde jutezakken, zeildoek en ander materiaal om de Scania’s in het landschap op te laten gaan. Uiteraard om de onderkenning door de vijand te voorkomen. Nou is dat in het bos relatief makkelijk, stelt Melvin. Dat hebben ze al vaker gedaan. “Maar nu moet het in een urban (stedelijke) omgeving…” Oftewel in bebouwd gebied. En dat brengt tijdens de oefening Malamute Blackbox een nieuwe set uitdagingen met zich mee.

Een militair met wapen voor de borst loopt voor een Scania vrachtwagen.
Voordat de chauffeurs een locatie betrekken, controleert een collega eerst de omgeving op verdachte zaken.

Zwart zeildoek, tie-wraps en lange palen

Creativiteit

In het Limburgse Ysselsteyn staan afgelopen woensdag op het voormalig mobilisatiecomplex meerdere Scania’s verdekt opgesteld. Militairen zijn druk bezig om de voertuigen te camoufleren. Ze zijn druk in de weer met grote lappen zwart zeildoek, tie-wraps, lange palen en scheerlijnen. “Eigenlijk willen we simuleren dat het een aanbouw is”, legt Melvin uit. Daarin staan dan weer de Scania’s. Niet meteen zichtbaar, zeker niet vanuit de lucht. “Een overvliegende drone ziet ze niet. Maar ze staan er dus wel.”

Militairen druk in de weer met zwart zeildoek bij vrachtwagens. Rechts twee militairen op net dak van een vrachtwagencabine.
Het vergt de nodige creativiteit om zo’n grote truck in de omgeving te laten ‘verdwijnen’.
Militairen druk in de weer met zwart zeildoek bij vrachtwagens. Rechts twee militairen op net dak van een vrachtwagencabine.

Wissellaadsystemen (WLS)

110 Transportcompagnie bestaat uit drie transportpelotons en is onderdeel van het Bevoorrading en Transport Commando (B&TCo) van de Koninklijke Landmacht. Ieder peloton heeft dertig tot veertig militairen en ongeveer twintig voertuigen tot zijn beschikking. Het gaat dan vooral om de zogeheten Wissellaadsystemen (WLS). Dit is een vrachtauto die standaard of flatrack containers kan vervoeren. Het systeem is de constructie van vrachtauto mét containerframe, haakarm of autolaadkraan. Hiermee kan een chauffeur zelfstandig ladingen op de vrachtwagen trekken, op een aanhangwagen duwen of juist lossen.

Twee militairen overleggen over de juiste plek voor de vrachtwagens.

Net als bij veel andere oefeningen is ook in dit scenario voor 110 Transportcompagnie sprake van dronedreiging. De oorlog in Oekraïne laat zien hoe bepalend deze onbemande vliegtuigjes en quadcopters zijn geworden in een grootschalig conflict. Deze oogjes in lucht zien veel, en sommige varianten kunnen ook meteen een aanval uitvoeren.

Dan is ongezien blijven misschien de beste verdediging; dus camoufleren, inclusief bovendekking. Maar zoiets moeten de mannen en vrouwen oefenen, legt compagniescommandant majoor Henk uit. “Alle lessen die we vandaag leren, nemen we mee voor de toekomst. Het kan gaan om simpele spullen die we in de vrachtwagens moeten hebben liggen. Zoals genoeg zakken met tie-wraps”, zegt hij kijkend naar de constructie van de één van de transportpelotons. Daar zijn de plastic bindbandjes gebruikt als een soort hechtdraad om doeken aan elkaar te ‘naaien’. “Nu ontdekken we wat er nodig is om op te gaan in een urban omgeving”, zegt Henk. “Vervolgens moeten we daar een drill van maken om het zo snel mogelijk te doen.”

Links een close-up van handen die tie-wraps bevestigen. Rechts twee militairen die een zwart zeildoek spannen.
Plastic tie-wraps zijn een handige tool om verschillende delen zeildoek aan elkaar te ‘naaien’. Dan is het wel zaak om genoeg van die dingen in de auto te hebben liggen.
Links een close-up van handen die tie-wraps bevestigen. Rechts twee militairen die een zwart zeildoek spannen.

Steeds hogere dreiging

De militairen zijn tijdens Malamute Blackbox al dagen onderweg. Ze slapen in het veld, en oefenen de bevoorradingen van eenheden richting het front. Eigenlijk is een groot deel van Nederland hun oefengebied. Van Marnewaard in het Noorden waar de vrachtwagens stonden, tot in Limburg dus. Naarmate ze met hun vrachtwagens naar het zuiden rijden, hoe hoger de dreiging, hoe dichter op het front. Net als tijdens een echt conflict, legt de majoor uit. “Dus het optreden wordt steeds tactischer, steeds diepgroener”, zoals hij dat noemt. Dat betekent alert zijn, de omgeving goed scannen en de juiste beveiligingsmaatregelen treffen.

Op beide foto’s zijn militairen druk in de weer met grote zeildoeken om de Scania vrachtwagens te camoufleren.
Als een soort illusionisten gebruiken de militairen camouflagedoeken, zeilen en ander materiaal om de Scania’s in het landschap op te laten gaan.
Op beide foto’s zijn militairen druk in de weer met grote zeildoeken om de Scania vrachtwagens te camoufleren.

‘Kleine pakketten voor snelle bevoorrading’

Verspreid optreden

Hoe dichter op het front des te meer treden de pelotons verspreid op. Dus niet een lange colonne, die een dankbaar doelwit is voor de vijand. Maar juist kleinere groepjes voertuigen die goederen rondbrengen. “Dat is een les uit Oekraïne; werken met kleine pakketten voor een snelle bevoorrading.” Beter voor de veiligheid. “Maar lastiger om onderling contact te houden”, zegt majoor Henk. “Dat heeft natuurlijk te maken met de capaciteiten van onze verbindingsmiddelen.”

Eerste keer

Sergeant Jens kijkt ondertussen hoe zijn collega’s ook zwarte doeken opspannen: “Veel is nu nog uitproberen. Het is de eerste keer dat ze dit doen.” De militairen letten goed op de vormen en bruikbare materialen in de directe omgeving. Hoe ‘voelt’ het en kunnen ze daarbij aansluiten? “Natuurlijk hebben we ons van tevoren wel even verdiept in hoe in Oekraïne urban camouflage wordt toegepast.”

Een militair gebruikt handgebaren om een chauffeur te gidsen.

‘Anders staat het gevecht stil’

Logistiek essentieel

“In Oekraïne zien we duidelijk dat de logistieke lijnen een gewild doelwit zijn”, schetst Henk. “Als die steeds worden aangevallen, dan houdt het gevecht een keer op. Daarom is het ook belangrijk om essentiële ladingen goed te verstoppen. Zodat de vijand niet weet wat waar ligt.”

Divisies, brigades en bataljons kunnen alleen doorknokken als er sprake is van genoeg aanvoer van de broodnodige items. Munitie, eten, drinken, reservedelen, brandstof. Deze zaken worden er in grote hoeveelheden doorheen gejaagd om een gebied te verdedigen of juist een offensief uit te voeren. “Daarom is er opnieuw veel aandacht voor het belang van logistiek”, aldus de majoor. “Wij hebben de taak bevoorradingen uit te voeren. Als dat niet lukt, kan het grote gevolgen hebben voor het voortzettingsvermogen van de eenheid. Logistiek is belangrijk, anders staat het gevecht stil.”