Tekst ritmeester Jessica Bode
Foto archief

Officier behaalt prestigieuze Captains Career Course

Goed en wel 2 weken voor aanvang van de opleiding kreeg majoor Roberto Werker (38) te horen dat hij als eerste Nederlander ooit deel mocht nemen aan de Amerikaanse Maneuver Captains Career Course. Deze militaire training op Fort Benning (Georgia) duurt 7 maanden en is fysiek pittig en mentaal zwaar. Op stel en sprong vertrok hij met vrouw en pasgeboren tweeling naar de andere kant van de grote plas. 

‘Mijn vrouw was niet blij’

“Dat ik alles in no time moest regelen, overviel me. Op vrijdag kreeg ik mijn visum en een dag later vloog ik naar de Verenigde Staten”, vertelt Roberto, in het dagelijks leven hoofd Sectie 3 (Operaties) bij 45 Pantserinfanteriebataljon Regiment Infanterie Oranje Gelderland.  

Hij bekent: “Mijn vrouw Nienke was niet blij. Oké, ze was boos. Dat snap ik wel; de tweeling nog geen 2 maanden oud toen ik haar vroeg om tijdelijk naar Georgia te verhuizen. Uiteindelijk hebben we er een fantastische tijd gehad. Buiten de opleiding was ook het leven geweldig. Precies zoals je in films ziet, met wapperende vlaggen aan de gevels en activiteiten waar de hele familie aan mee doet. Je gezin meenemen is trouwens heel normaal.”

De buitenlandse deelnemers van de Maneuver Captains Career Course

Verplicht nummer

De Maneuver Captains Career Course is een verplichte opleiding voor Amerikaanse officieren, waarin ze worden voorbereid op het werk als commandant. Ieder jaar worden er tussen de 1.000 en 1.400 officieren van de infanterie en cavalerie opgeleid. 25% haalt het niet. Iedere lichting heeft 120 deelnemers, van wie er rond de 15 niet-Amerikaans zijn. 

Halverwege augustus hoorde Werker bij toeval dat de eerste Nederlandse militair in september nog kon instromen. “Ook al was het kort dag, ik wilde gaan! Het avontuur en het werken in internationaal verband trokken me aan.”

Inhoud opleiding

Deze opleiding draait om technieken en tactieken die je als compagniescommandant of bataljonsfunctionarig gebruikt in het gevecht. “Concreet: het maken van plannen en die vertalen naar eenheden”, verduidelijkt Werker. Onze eigen krijgsmacht heeft uiteraard ook van dit soort opleidingen, maar de  Amerikaanse lesstof gaat nog een stap verder. “In Nederland duurt de opleiding een maand, maximaal 6 weken. De Amerikanen ruimen er 22 weken voor in. Je bereikt zo meer diepgang. Ook worden aanvullende vakken gegeven, zoals geschiedenis, militair recht en ethiek, waardoor je andere lessen weer beter begrijpt.”

‘Ik denk dat ik in de toekomst nog wel wat mensen ga tegenkomen bij oefeningen en missies’

Achter de rug

Nu alles achter de rug is, kijkt Werker met een positief gevoel terug. De meerwaarde zit hem volgens de majoor in het feit dat hij nu veel meer weet over Amerikaanse systemen, doctrines en tactieken. “Je kunt je afvragen wat daar van het nut is, maar we werken veel samen. Andersom heb ik ook mijn kennis en ervaringen overgedragen. En vergeet het netwerk niet dat je daar opbouwt. Ik denk dat ik in de toekomst nog wel wat mensen ga tegenkomen bij oefeningen en missies. Zo werkt een Duitse klasgenoot nu als eskadronscommandant bij het Duits-Nederlandse 414 Panzerbataillon in Bergen.” 

Links op de foto majoor Roberto Werker met zijn vrouw en dochters. Rechts op de foto een Belgische klasgenoot met zijn partner.

Nuchtere Hollander

Even wennen was het wel. Als nuchtere Hollander tussen honderden Amerikanen. “Ze zijn streng en strikt. Om een voorbeeld te noemen: ook als buitenlander moet je de doctrine beheersen. Alles wordt gewikt en gewogen. Van je persoonlijke houding tot de uitslagen van je theorie-examens.”

De meeste moeite had hij met het hoge tempo: “Er wordt veel van je gevraagd in korte tijd. Je moet altijd scherp zijn.  Verslapt je aandacht een paar uur, dan mis je dingen. Dat zie je direct terug in je resultaten. En alles in het Engels. De theorie is normaal gesproken al lastig, laat staan als het niet in je moedertaal is.”

Extreem gedreven

De professionaliteit van de opleiding én de motivatie van de docenten zijn majoor Roberto Werker het meest bijgebleven. “Vol overgave staan ze voor de klas. De hoeveelheid tijd, geld en middelen die het Amerikaanse leger investeert in zijn officierenbestand is groot. Mooi om te zien. Het resulteert in goed geschoolde mensen die zeer bekwaam zijn in hun rol. Toch zou ik niet willen ruilen. De keerzijde is dat er nagenoeg geen flexibiliteit en vrijheid is.”

‘Verkloot je het, dan volgt ontslag’

‘Even je aandacht verslappen en je mist dingen. Dat zie je direct terug in je resultaten’

SPORT!

En dan hebben we nog het fysieke aspect. Aan sport wordt extreem veel waarde gehecht. “Je kunt de opleiding nog zo succesvol doorlopen, als je de fysieke proeven niet haalt krijg je geen diploma.” Iedere dag stond Werker om 05:30 op om zich vervolgens met zijn klas 75 minuten in het zweet te werken. De klassikale lessen begonnen om 09:15 tot het einde van de middag. “En als ik thuiskwam, moest ik ’s avonds nog flink studeren. De 2 kleintjes, die nog 2 keer per nacht gevoed moesten worden, maakten het me niet makkelijker. Het was zwaar, maar ik heb het gehaald.”

Wie zakt om wat voor reden dan ook, mag herkansen. “Verkloot je dat, dan volgt ontslag. Je mag nergens anders instromen, het betekent einde verhaal. Ze beredeneren zo dat het grote leger geen ruimte heeft voor individuele gevallen. Je weet wel wat er van je verwacht wordt.” 

Abrupt einde

Eind maart keerde het gezin weer terug op Hollandse bodem. 2 weken eerder dan verwacht vanwege het coronavirus. “Het was heel abrupt, zonder diploma-uitreiking, afscheid en barbecues. We hadden 4 dagen om alles weer achter ons te laten. Zo halsoverkop als we gegaan zijn, gingen we ook weer terug.”