Tekst André Twigt
Foto Cees Baardman
‘Een onvergetelijke ervaring’
De Nederlandse mariniersopleiding voltooien en je daarna aanmelden voor de minstens zo zware Britse variant: dat is wat 6 mariniers deden. Zij staken voor 3 maanden de plas over om vorige week met succes de Royal Marines All Arms Commando Course (AACC) af te ronden “Dat was voor ons een mijlpaal en voor beide korpsen een versterking van de historische band”, aldus sergeant-adelborst voor de mariniers Jorn.
Samen met hun klas nam het zestal afgelopen donderdag op Royal Marines Base Bickleigh (nabij Plymouth) de kenmerkende groene baret in ontvangst. Vanaf dat moment mochten Jorn en de mariniers-1 Stefan, Wessel, Bennie, Jaimie en Bart zich Marine Commando noemen. Dat was nadat ze de uitputtende, 48 kilometer lange 30 Miler door het schilderachtige landschap van Dartmoor hadden volbracht. “Traditioneel gebeurt dat met 18 kilo bepakking en het persoonlijk wapen op de man”, aldus Jorn.
‘Als we hen een Brits uniform zouden geven, zou je geen verschil zien’
Jorn vertelt dat de AACC militairen opleidt voor functies bij de United Kingdom Commando Force (voorheen 3 Commando Brigade). Deze 5.000 man tellende eenheid wordt ingezet voor speciale operaties en omvat naast Marine Commandos ook militairen van de Britse marine, lucht- en landmacht.
Om voor een functie binnen de UK Commando Force in aanmerking te komen, moeten ook laatstgenoemde categorieën de AACC doorlopen. Dat is volgens Jorn makkelijker gezegd dan gedaan. De training staat bekend om de hoge fysieke en mentale intensiteit. Kandidaten worden 12 weken onophoudelijk onderworpen aan een regime van slopende marsen en afmattende, tactische operaties in ruig terrein. “Deelnemers worden klaargestoomd voor inzet onder extreme omstandigheden. Daarvoor moeten ze voldoen aan de hoge standaarden van de Royal Marines.”
50 procent uitvallers
Hart van de AACC is het Commando Training Centre Royal Marines in Lympstone. Hier vandaan kijk je uit over de uitgestrekte estuary, een ecosysteem waarin zoet water van de rivier Exe mixt met het zoute water van de Atlantische Oceaan. Het lieflijke landschap staat in schril contrast met The Bottomfield. Op dit lager gelegen deel van de kazerne (grenzend aan de waterkant) ligt een hindernisbaan, waar de militairen meerdere keren per dag tot vervelens toe overheen worden gejaagd. Dit alles onder streng toezicht van de Physical Training Instructors, herkenbaar aan hun hagelwitte tanktops. Deze hoeders van de fysieke standaard zien erop toe dat hindernissen strak en op identieke wijze worden genomen. “De sportlessen op The Bottomfield zijn ronduit zwaar en talrijk”, vertelt Jorn. Ook na een slopende bivakperiode word je hier volledig afgemat. “Daarbij draag je altijd een verzwaarde webbing van bijna 10 kilo plus het persoonlijke wapen van 5 kilo. De fysieke belasting is ook daardoor hoog en blessures zijn de voornaamste reden dat 50 procent de opleiding voortijdig verlaat.”
Ze hadden er zin in
“The Dutch are quick”, begint Royal Marine en colour sergeant Robbie zijn lofzang over de Nederlanders. Tijdens de AACC hadden zij er duidelijk zin in, want allen gooiden hoge ogen. Zo ook tijdens de Endurance Course. Dit is een bijna 10 kilometer lang parcours door het moeras en bosgebied van Woodsbury Common, gevolgd door een tactische oefening. Alle landgenoten wisten op dit onderdeel bij de eerste 10 te eindigen. Het parcours moet worden voltooid in 73 minuten, maar Jaimie slaagde er met 53.50 minuten in om als eerste te eindigen en daarmee zelfs het jaarrecord te verbeteren. Sergeant Robbie was zo onder de indruk van de top-10 noteringen dat hij de Nederlanders het liefst meteen bij de Royal Marines wilde indelen. “Als we hen een Brits uniform zouden geven, zou je geen verschil zien.”
Voldoende belastbaar en vastberaden
Om de opleiding te voltooien, moet iedereen aan het einde 4 befaamde commandotests volbrengen. Daarvan is de genoemde Endurance Course er een. De 9 Mile Speed March door heuvelachtig terrein is een andere. Derde is de Tarzan Assault Course; een combinatie van een touwbaan en de hindernisbaan op The Bottomfield. Tot slot is er de 30 Miler, waarvoor een limiet van 8 uur geldt.
Toch zijn het volgens Jorn niet alleen deze proeven die de AACC zwaar maken. Het is vooral de weg ernaartoe. “De continue belasting en de ontberingen dragen hieraan bij. En ook het vereiste karakter en doorzettingsvermogen zijn van grote invloed. Alleen deelnemers die voldoende belastbaar en vastberaden zijn, slaan zich door de opleiding heen.”
Gecharmeerd van het Britse landschap
Voor deelname aan de AACC hadden de mannen uiteenlopende redenen. De een zag er een perfecte voorbereiding op een vervolgopleiding in. Bennie keek uit naar een nieuwe uitdaging bij het Korps en wilde weer eens iets doen waarin hij al zijn gedrevenheid kwijt kon. “Deze training was helemaal wat ik zocht. Met een kleine groep streefden we allemaal hetzelfde doel na. Er was kameraadschap, we moesten doorzetten, ervoor gaan en samen afzien... De hele AACC is voor mijn gevoel toch nog vrij snel gegaan; het was zogezegd een lange sprint.”
Jorn was eerder voor de Praktische Opleiding tot Officier der Mariniers in Lympstone. Hij was toen al gecharmeerd van het Britse landschap en de fysieke uitdagingen die het bood. Om die redenen wilde hij nog een keer een training meemaken. “De uitgestrekte heuvels, de zandduinen en moerassen in combinatie met het wisselvallige klimaat. Maar ook de tactische scenario’s, de toewijding van de instructeurs en het mogen leiding geven aan Britse collega’s. Alles bij elkaar was de AACC een onvergetelijke ervaring. We hebben er hard voor moeten werken om de groene baret te halen. Hoe mooi is het dan om deel te mogen uitmaken van de commandohistorie, waar ze in het Verenigd Koninkrijk terecht zo trots op zijn.”
