Scholieren in gesprek over oorlog en vrede tijdens eerste Loop voor Hoop
Witte Donderdag, in Bijbelse kringen ook wel de dag van hoop. Een mooie dag dus voor de eerste editie van Loop voor Hoop. Twee keer tachtig kinderen wandelden vanaf twee symbolische plekken in Den Haag, het Vredespaleis en de Waalsdorpervlakte, naar Madurodam. Tijdens deze wandeling werden de scholieren gekoppeld aan een veteraan of aan een leeftijdsgenoot die een oorlog meemaakte. Om te praten over wat vrijheid inhoudt en hoe het is als je dat niet meer hebt.
Tekst: kapitein Kirsten de Vries | Foto’s: Bibi Henkes
Een van de kinderen die meeliep, is de 14-jarige Ezzat. Hij vluchtte veertien maanden geleden samen met zijn ouders, broer en zusje uit Aleppo, Syrië. Veel familieleden zijn nog in het land dat 24 jaar lang geregeerd werd door dictator Bashar al-Assad. “Ik wil heel graag naar Syrië om te zien wat er is gebeurd”, zo vertelt Ezzat tijdens de wandeling. “Maar het is er nog te gevaarlijk. Na veertien jaar oorlog kan het niet opeens een goed land zijn. Dat duurt even.”
De tiener maakte de oorlog van dichtbij mee en weet dus wat het is als je vrijheid je wordt afgenomen. “Ik heb niet zulke leuke herinneringen aan Syrië. De bommen die vielen, veel mensen met bloed en gewonden. Er was geen eten meer, ik heb wel honger geleden.” In Nederland heeft hij inmiddels de nodige vriendjes gemaakt en de Nederlandse taal is hij goed machtig. Praten over zijn belevenissen doet hij wel met leeftijdsgenoten, maar niet iedereen snapt wat hij heeft meegemaakt. “Zij denken gewoon dat twee landen met elkaar vechten maar ze weten niet wat het inhoudt voor de mensen die in die landen wonen.”
‘Ik ben bang dat we nu misschien weer moeten vluchten’
Olympische Spelen
Uit onderzoek van het Jeugdjournaal is gebleken dat kinderen bang zijn geworden door de oorlog in Oekraïne. Ook Ezzat is angstig dat hij zijn vrijheid opnieuw kwijtraakt. “Ik ben bang dat wij nu misschien weer moeten vluchten. In Nederland hoop ik een mooie toekomst te hebben. Hier voel ik dat ik een mens ben. Vrijheid is voor mij dat je veilig bent en dat is het hier. Dit land helpt mij om doelen te krijgen.”
Ezzat had de eer om tijdens Loop voor Hoop een stukje op te lopen met burgemeester van Den Haag Jan van Zanen. Aan de burgervader verklapte hij zijn toekomstdromen. “Ik wil meedoen aan de Olympische Spelen als zwemmer. Misschien op de vijftig meter vrije slag.”
Tasje met kleren
Wie ook kunnen meepraten over hoe het is om te leven in oorlog, zijn de zusjes Natsja en Sasha. Zij zijn twaalf jaar oud en komen uit Oekraïne. Samen met zusje Katja, die niet meeloopt, vormen ze een drieling. Kort nadat de oorlog uitbrak in het land, vluchtten ze naar Nederland. Inmiddels zijn ze iets meer dan drie jaar hier. “We zijn twee weken onderweg geweest, samen met onze oma. Onze moeder kwam pas later. Eerst vertrokken we met de trein naar West-Oekraïne. Daarna zijn we naar Hongarije gegaan. We hadden alleen een klein tasje met kleren bij ons”, zo vertellen ze.
Hoewel de meiden nog jong waren toen ze naar Nederland kwamen en ze zich niet alles meer herinneren, zijn er nog enkele situaties die ze zijn bijgebleven. ”Wij hoorden sirenes en onze moeder was bang. Thuis hadden we veel water opgeslagen en onder de grond was een plek waar we konden schuilen als de bombardementen erger zouden worden. We hebben ook een bom horen vallen.” Nieuws over hun thuisland krijgen ze maar summier mee. “Onze moeder luistert wel naar het nieuws. Zij vertelt ons over hoe erg het is en dat er kinderen zijn doodgegaan. Dat vinden we zielig. Gelukkig zij wij nu hier in Nederland. Een familievriend was een jaar nadat de oorlog uitbrak niet meer te vinden. Hij is vermist of overleden.”
‘We hoorden sirenes en onze moeder was bang’
‘We missen Oekraïne wel’
Natsja en Sasha voelen zich thuis in Nederland. “Vrijheid is voor ons geen sirenes meer horen en alles kunnen doen wat je wilt.” Wanneer ze weer naar hun geliefde Oekraïne kunnen, is onduidelijk. De vredesonderhandelingen verlopen tot nu toe allesbehalve soepel. Maar als het veilig genoeg is, gaan de meiden graag eens terug. “Voor een vakantie! We missen Oekraïne wel. Maar er zijn heel veel lieve mensen hier.”
‘Als je met iemand wandelt, ga je praten’
‘Luisteren en inleven’
Of er volgend jaar weer een nieuwe Loop voor Hoop is, met nog meer verhalen van kinderen en veteranen? Als het aan directeur van de Nationale Kinderherdenking Dorien Korsten ligt wel. “Deze loop is zo laagdrempelig. Als je met iemand wandelt, dan ga je praten. En wat kunnen we allemaal doen voor vrijheid? Dat is naar elkaar luisteren en je inleven in een ander. Als je je inleeft in die ander en snapt dat je een andere mening hebt, dan kun je elkaar ergens in het midden vinden. Als ik nu niks zou doen en ik probeer niet zelf te luisteren naar anderen en open te staan voor anderen, dan breng ik nul verandering teweeg. Daarom zijn we dit begonnen.”
