Tekst elnt Wouter Helders
Foto sm Gerben van Es
“Het was best een lange trip”, vertelt korporaal-1 Robert Niessink zodra hij aan wal stapt. “Vooral de 2 dagen storm in de Golf van Biskaje met 8 meter hoge golven waren spannend.” Samen met 3 collega’s heeft hij met VN-schip ‘HC Lara’ de 2 weken durende zeereis vanaf Eemshaven naar Ivoorkust gemaakt.
Onderweg controleerden de mannen dagelijks de lading: materiaal voor de 'Multidimensional Integrated Stabilisation Mission in Mali' (MINUSMA). Ook hielpen ze tijdens de overtocht met schilderen, lassen en ander scheepsonderhoud. “Ik ben blij weer aan land te staan, maar het was gaaf om mee te maken. We hebben onderweg haaien, walvissen en dolfijnen gezien. En de bemanning was erg gastvrij”, aldus Niessink.
Achter hem is het lossen al begonnen. Commandant havendetachement majoor der mariniers Mark Baart kijkt tevreden toe. Hij is samen met een klein team landmachters ingevlogen om het lossen in goede banen te leiden. “We willen alles zo vlug mogelijk lossen en naar Mali transporteren”, legt Baart uit. Zo’n 80 voertuigen waaronder jeeps en pantserwagens van het type Bushmaster en Fennek en een slordige 240 containers met o.a. gevechtsrantsoenen, uitrustingsstukken en reserveonderdelen worden uitgeladen en op transport gezet.
Genoeg te doen
“We hebben genoeg te doen. Het grootste probleem hier is het gebrek aan opslagruimte en goede vrachtwagens”, legt adjudant Rob Tromp van Movement Control uit. “We hebben er zo’n 180 nodig. Of die meteen beschikbaar zijn, is nog maar de vraag.” Ook aan veiligheid moet extra aandacht worden besteed. Collega ‘moveconner’ sergeant-majoor Eugène Moes: “Spanbanden, kettingen, voertuigen en ander havenmaterieel zijn veelal verouderd. We moeten dus goed opletten.”
In Castor, het Nederlandse legerkamp in aanbouw in Gao, zitten de militairen van het deployment element te springen om het materiaal. Aan de ingevlogen ‘Movement Controllers’ de uitdaging het lossen en transport zo ordelijk en snel mogelijk te regelen.
Tromp: “Zelfs als we genoeg vrachtwagens krijgen, is het vanaf Abidjan nog een slordige 2000 kilometer over slechte wegen naar Gao, een kleine week rijden. We doen ons best, meer kunnen we niet doen. Het komt vast goed.”
