Joint Warrior 23-2 brengt veel bondgenoten op de been

x
Headerfoto: De Oekraïense mijnenjager Cherkasy (M311) deed eerder dienst als HMS Shoreham. Daarachter het Poolse fregat ORP General Kazimierz Pulaski.

Grauwe luchten, ruwe zee en veel schepen die binnen 2 vijandige vlootverbanden de strijd aanbinden. Dat zijn in de regel de basis-ingrediënten voor de grote Brits geleide oefening Joint Warrior die tweemaal per jaar in Schotse wateren plaatsvindt. Opvallende deelnemers tijdens de recente editie: de Oekraïense mijnenjagers Chernihiv en Cherkasy – cadeautjes van de Royal Navy* – die onder Nederlandse leiding meededen aan de manoeuvres en operaties.

Tekst: bewerking: LTZ 2OC (SD) Joost Margés
Foto: SGTODND Gerrit Weerstand

De oefening bracht 19 schepen en 20 vliegtuigen bijeen, waaronder deze Nederlandse NH90-maritieme gevechtshelikopter.

De Oekraïense mijnenjagers behoorden tot een Mine Countermeasures Task Group. Deze taakgroep stoomde op met verschillende internationale vlootverbanden, waaronder de Standing NATO Maritime Group 1 (SNMG1), met het Luchtverdedigings- en Commandofregat (LCF) Zr.Ms. Tromp in de gelederen. Bij de tweede editie van Joint Warrior van dit jaar waren 19 schepen en 20 vliegtuigen betrokken. Dat kwam neer op ongeveer 6.000 deelnemende militairen uit met name België, Canada, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.

Het LCF Zr.Ms. Tromp en het M-fregat Zr.Ms. Van Amstel.

Externe dreiging

Het doel van de oefening was andermaal om een uitdagende en realistische oefenomgeving te creëren, waarin deelnemers hun operationele vaardigheden konden beproeven en verbeteren. Het scenario bestond uit een reeks reële crisis- en conflictsituaties. Deze vroegen om een hoge mate van interoperabiliteit en teamwerk tussen de eenheden, evenals het tactische vermogen om goed te reageren op een grote verscheidenheid aan gevaren. De nadruk lag op het waarborgen van de vrije zee en het beveiligen van handelsroutes tegen externe dreiging. Joint Warrior draaide veelal om gezamenlijke (lucht)verdediging en anti-surface warfare (= oppervlakte oorlogvoering). Daarnaast boden schepen vuursteun aan eenheden op het land, in de vorm van live naval gunfire support.

De Oekraïners bekwaamden zij zich in de planning en uitvoering van operaties volgens NAVO-standaarden. Op de foto: de Chernihiv (M310, oud-HMS Grimsby)
Gepaste trots: de vlag van Zr.Ms. De Zeven Provinciën gaat in top.

Planning en uitvoering

De Netherlands Maritime Force (NLMARFOR) had tijdens Joint Warrior 2023-2 zijn intrek genomen op het vlaggenschip Zr.Ms. De Zeven Provinciën. NLMARFOR is de uitzendbare, operationele staf van de KM, die normaal gesproken schepen en marinierseenheden klaarstoomt voor operationele inzetbaarheid. Aan het hoofd ervan staat COMNLMARFOR, commandeur Jeanette Morang. Zij commandeerde tijdens de oefening het eigen vlootverband, inclusief het M-fregat Zr.Ms. Van Amstel, maar dus ook de 2 Oekraïense schepen. Voor de Oekraïense marine was het doel van deelname de bemanningen voor te bereiden op mijnbestrijdingsoperaties en samen te werken met andere landen. Daarbij bekwaamden zij zich in de planning en uitvoering van operaties volgens NAVO-standaarden.

Alle zeilen bijzetten

Ten slotte zorgden ongunstige weersomstandigheden tijdens Joint Warrior 23-2 voor extra operationele uitdagingen. De taakgroepen moesten alle zeilen bijzetten om de oefendoelstellingen te behalen. De lessen die tijdens de oefening zijn geleerd, dienen ervoor om de onderlinge interoperabiliteit te verbeteren en de collectieve verdediging ook op zee te waarborgen.

*Ook Nederland heeft Oekraïne 2 mijnenjagers toegezegd. De levering daarvan vindt naar verwachting plaats in 2025.

Het Duitse fregat FGS Hessen en de Poolse fregat ORP General Kazimierz Pulaski.