“No-nonsense aanpak sprak me direct aan”

Erica Terpstra revalideerde in MRC Doorn

De Pijler belt met Erica Terpstra. De oud-politica en presentatrice van het tv-programma ‘Erica op Reis’ herstelt van een ernstige bacteriële infectie aan haar been, waarvoor ze op kerstavond 2014 in het ziekenhuis werd opgenomen. Ze lag wekenlang op de intensive care. Daarna volgde een maandenlange intensieve revalidatieperiode in het Militair Revalidatie Centrum (MRC). De oud-zwemkampioene moest daarbij zelfs opnieuw leren lopen en is tot op de dag van vandaag nog steeds bezig met revalideren.

Hoe gaat het nu met u?

“Wat leuk dat u belt!” De bekende gulle lach klinkt door de telefoon. “Tja, hoe bizar kan het lopen: je reist de hele wereld over en dan word je thuis geveld door een ordinaire huis-, tuin- en keukenbacterie. Wat een gemeen kreng! Ik was er bijna niet meer geweest..! Het gaat nu redelijk goed met me. Ik zit thuis en werk nog steeds dagelijks aan mijn verdere herstel met poliklinische revalidatie in Den Haag.”

Hoe kwam u bij het Militair Revalidatie Centrum terecht?

“Mijn zoons zijn destijds voor me op zoek gegaan naar een centrum waar ik in alle rust aan mijn herstel kon werken. Uiteindelijk kwamen ze uit bij het MRC, waar - en dat weten weinig mensen - niet alleen militairen worden geholpen. De no-nonsense aanpak daar sprak me direct aan: niet mopperen of klagen over je situatie, maar aanpakken. Aan het werk; revalideren met dat lichaam! Een houding die me helemaal op het lijf is geschreven: niet zeuren maar doen. Bijkomend voordeel was dat ik voor de pers moeilijk op te sporen was, want je wilt toch wel graag privacy in zo’n periode. Er werkte in het MRC een leuke marechaussee, die zei: maakt u zich geen zorgen, als hier paparazzi opduiken houden wij ze wel buiten…” (Bulderende lach).    

U bent er zo’n 3 maanden onder behandeling geweest. Hoe was dat?

“De sfeer in dat MRC is geweldig. Ook als burgerpatiënt voelde ik me totaal op mijn gemak. Er werkt uitstekend personeel, met een werkelijk fantástische deskundigheid en betrokkenheid. Vooral die betrokkenheid deed me erg goed. Ik ben zoals bekend graag onder de mensen. Ik merkte ook dat de mensen die in het MRC werken, zelf veel meegemaakt hebben. Ze praten vaak uit eigen ervaring. Dat doet je goed als patiënt, dan voel je jezelf in vertrouwde handen.”

Hoe gaat het nu verder?

“Ik werk zoals gezegd dagelijks keihard aan mijn herstel. Ik ben nu ongeveer halverwege, het gaat me nog een paar maanden hard werken kosten. Maar iedereen kent me: ik ben positief gestemd! Ik wil gewoon weer snel aan de slag en natuurlijk op reis, mensen ontmoeten. Want dat is toch het mooiste wat er is. ‘Een vijand is één teveel, vrienden heb je nooit genoeg’, staat op mijn homepage. En zo is het maar net!”

“Ik kon mij als kind al soms zo blij en dankbaar voelen”
Onder het tabblad Welkom op de website van Eric Terpstra staat het volgende te lezen: “Ik kon mij als kind al soms zo blij en dankbaar voelen, dat ik er bijna geen raad mee wist. Mijn vader gaf me ooit het advies: als je dan zo gelukkig bent, is het minst dat je kunt doen daar iets van door te geven aan anderen. Niet in een hoekje consumeren, maar anderen mee laten doen.” (www.ericaterpstra.com).