Boerenkool in de woestijn

Parestomilitairen managen keuken in Mali

Twee militairen van Paresto houden in Mali de magen van de Nederlandse militairen op Kamp Castor gevuld. Het is een dagelijkse uitdaging voor de cateringmanagers om gezonde, gevarieerde maaltijden te serveren in de woestijn. Een stuntje op z’n tijd houdt de Malinese menukaart leuk.

Je zou het door de eindeloze hitte haast niet zeggen, maar parallel aan het najaar in Europa is de Afrikaanse winter ingetreden in Mali. Tijd voor Hollandse winterkost, vonden de twee bazen van de keuken op Kamp Castor in Gao. De eerste zaterdag van oktober was het raak. Ruim vijfhonderd Nederlandse militairen van de Minusma-missie kregen ’s avonds boerenkool met worst en karbonade geserveerd. “Met een kuiltje jus”, vertelt adjudant Peter Massop, één van de cateringmanagers op Kamp Castor, lachend. “We hebben onze keukencrew uitgelegd dat Nederlanders hun stamppot als een ‘vulkaan’ willen hebben. Dus met een kuiltje jus in het midden. Dat maakt het af.”

Uitersten

Luchtmachter Massop en zijn landmachtcollega sergeant-majoor instructeur John Vankan lachen hartelijk om de oer-Hollandse stunt op hun menukaart. De nestors van Paresto vertellen sowieso ongeneeslijk vrolijk over hun gezamenlijke uitzending. Een avontuur vol uitersten voor de cateringmanagers.

Zo is de eetzaal op Kamp Castor een open boogtent waar je vanwege de hitte liever niet bent, laat staan natafelt. Het voedsel komt van ver. Elke dag wordt hun improvisatievermogen aangesproken om de losse eindjes aan elkaar te knopen en drie goede maaltijden te presenteren.

“Er is hier niet veel”, zegt Massop. “Je kunt niet zomaar even naar de supermarkt als je een product mist.” Het cateringwerk lijkt zodoende soms wel een aflevering van Master Chef Mali. Maar de beperkingen prikkelen onze creativiteit. De ‘groene’ catering haalt het beste in ons boven, ons vakmanschap.”

Noodrantsoenen

Hoe ze in de Malinese woestijn aan de Hollandse kost zijn gekomen? “Uit de restantvoorraad noodrantsoenen gehaald”, verklapt Vankan. “Dus eigenlijk makkelijker dan je zou denken. We hebben het nog verrijkt met smaakstoffen en er dus karbonades bij gemaakt. Het was nog echt goede boerenkool ook.”

Massop en Vankan hebben een internationale keukenploeg. De crew van Supreme, een civiel bedrijf dat ook in Afghanistan voor Defensie kookte, bestaat uit een Duitse ‘food manager’ en koks uit India, Zimbabwe, Nepal en Mali. Vankan: “We stimuleren ze allemaal hun nationale specialiteiten te presenteren. Zo hebben ze al echte Indiase curry geserveerd. Dat is goed voor de variatie. En bovendien erg lekker.”

Denkwerk

Het is niet altijd even makkelijk gezond en gevarieerd eten te serveren. De aanvoer vanuit de hoofdstad Bamako duurt soms lang, de bestellingen moeten ruim van te voren worden ingediend. Massop: “De VN betaalt ons eten grotendeels. We bestellen alles van een VN-bestellijst met vierhonderd producten, uiterlijk 72 dagen voordat het wordt geleverd. Mali is erg groot: de logistiek kost tijd.”

De dagelijkse doelstelling van het CDC-duo blijft toch: gevarieerd eten, voor elk wat wils. “Met de vergoeding van de VN redden we dat niet helemaal”, zegt Massop. “Nederland doet er een kleine vergoeding per persoon bij. Daarmee proberen we de hele ‘schijf van vijf’, dus alle groepen gezonde voeding aan te bieden.”

‘Verser’

De omstandigheden op het kamp worden met het verstrijken van de missietijd steeds beter. Ook wat betreft de catering. De boogtent wordt vervangen door een keuken en eetzaal in containers met airconditioning. Het VN-eten wordt sinds kort opgeslagen op een internationaal ‘superkamp’, direct naast Kamp Castor. Vankan: “We kunnen nu wekelijks onze producten ophalen en krijgen ons eten verser op Kamp Castor.”

De mannen van Paresto puzzelen intussen tot het einde van hun missie, begin december, door aan een goed, gevarieerd menu voor de Nederlandse militairen in Gao. Met daarbij op z’n tijd dus een nieuwe stunt op de kaart. Massop: “Bij de midtermdag konden we bijvoorbeeld alle militairen toch mooi een barbecue voorschotelen. Met voor iedereen twee stuks vlees. Het was een kwestie van veel geregel en wat eten opsparen. Geweldig toch? Boerenkool en barbecue, middenin de woestijn van Mali. Een pure luxe.”